Her Şeyi Gören Sen Göremedin Mi Beni?

【1.3】

Elvan'a baktığımda gitmesi gerektiğini anladı ve apartmana girdi.

Tekrar ona döndüğümde gözünden bir damla yaş aktığını fark ettim.

Onu böyle görünce neden benim canım acıyordu?

"Ne oldu?" Diye sordum. Ayakta zor duruyor gibiydi.

"Ne mi oldu? Bunca şeyden sonra ne oldu mu diyorsun gerçekten?" Diye sayıkladı. "Anlamıyor musun sensiz yapamadığımı? Sensiz olamadığımı? Neden çekip gidiyorsun şimdi?"

Sözünü kestim. "Bana umut verdin Eran. Bana umut verdin! Bana ikimizin olduğu hayaller kurdurttun! Sonra da o hayalleri yıktın! Ne yapsaydım? Çekip gitmeyip ne yapsaydım Eran?! Sana sevgilinle mutluluklar diliyorum."

Bir şey söylemek için ağızını açtığımda onu durdurdum. "Bundan sonra sen kendi yolunda, ben kendi yolumda yürüyeceğim. Boşuna kendini yıpratma. Bak ben ağlamıyorum. Neden biliyor musun? Çünkü deymeyeceğini anladım."

O ise söylediğim onca şeyin ardından, "Sana ikimizin olduğu hayaller mi kurdurttum? O hayalleri bende kurdum!" dedi.

"Kurmasaydın Eran, kurdurtmasaydın Eran! Hayal mayal kurmasaydın Eran! Sevgilin varken nasıl benimle konuşursun? Engelleseydin direkt. Bu kadar mı zor!"

"Evet bu kadar zor Amaya! Ve sen hâlâ beni anlamamak için direniyorsun!"

"Git Eran. Çünkü ben gideceğim." Gözlerimden akan yaşları silip arabaya bindim. Son kez arabanın aynasından ona baktım ve arabayı sürdüm.

Arkamdan 'seni bekleyeceğim, hep bekmeyeceğim.' Diyen sesini duydum. Ama araba onu göremeyeceğim kadar uzaklaşmıştı artık.