Clatania University School of Magic

CHAPTER 4: The man and the Wildian

Chapter 4

"To Clatania University, we're heading to Clatania University." He said and then closed his eyes. Napabuntong hininga nalang din ako saka pinikit ang mga mata at hinayaang tangayin ng antok na kanina kopa pinipigilan.

"Wake up, hey wake up." Isang boses ang nagpagising saking diwa habang akoy niyuyugyog, napahikab ako at mag-iinat na sana ng may tumapik sa bibig ko. Agad akong napadilat at saka tinampal ang kamay na nakatakip sa bibig ko.

Sinamaan ko nang tingin yung lalaking nag drive kanina, at agad naman niya akong nginisihan.

"Bakit mo ginawa yon?!" Animal nato!

"Keep your mouth shut, it's deadly." Pinanlisikan ko sya ng mata at akmang aabutin para saka batukan nang bumukas ang pinto nang kotse.

"We're here." Saad nito, napakunot naman ang noo ko saka lumabas ng kotse, mapuno at madilim parin ang paligid, 9:37 na nang tignan ko ang relo ko.

"What do you mean we're here?" Tanong ko nang makita ko silang papalapit sakin, hawak hawak nung manloloob na lalaki ang maleta, feeling ko namula ang pisngi ko ng maalala ko ang nangyari kanina, dali-dali akong naglakad saka inagaw to sa kamay nya.

"Ako na." Mahinang wika, laking pasasalamat ko nang madilim ang paligid at hindi nila makikita kung gano ako kapula.

"I'll leave you two here, take care." The guy who drives us here bid a farewell before starting the cars engine and leaving us here in this dark, cold and creepy forest.

"Huy monggoloy, tell me. Asan naba 'yong sinasabi mong Clatania University? Bakit andito tayo? May balak kang masama sakin no? Sinasabi ko sayo marunong ako ng self defense lagot ka talaga!" Saad ko habang nakasunod sa kanya.

Dahil may kadiliman ang Lugar kaya nakahawak ako sa laylayan ng kanyang polo at nakasunod lang sa kanya.

"Ganda mo naman if ever, at hindi monggoloy ang pangalan ko don't call me that." Pilosopong saad nito.

"Tatanggalan na talaga kita ng dila, nakakarindi nayang sagot mo!"

"Fine, just shut up. Malapit na tayo, kunting tiis nalang." Saad nito, ilang minuto ang nilakad namin bago siya huminto kaya medyo nabundol ang noo ko sa likod nito.

"Aray ko naman! Bat ka huminto?!" Asar na tanong ko sabay hagod ng noo ko.

"We're here at last. Clatania University school of magic and dreams." Nakangising wika nito kaya napatingin ako sa harap namin, ang kaso'y wala akong makita dahil sa dilim.

"I can see nothing." Reklamo ko. Nagulat ako ng bigla nitong pinitik ang darili ng tatlong beses at saka naman nagliwanag ang kapaligiran, saka lang ako nagkaroon nang tyansa na makita ang boung Lugar.

It's a garden, where tons of unknown yet gorgeous flower can be seen, a fireflies that made the whole place more magical than it is, the fountain in the middle where a great statue of a siren was placed, and lastly the gigantic old styled castle.

I am in awe, my jaw dropped and I don't know if this is still the reality or just a dream.

"You're not dreaming, this place is truly magical when night falls. But set this aside let's go. They must be starting, we must hurry before they do ." He dragged me with him entering the large castle.

Hinila nyako papunta sa isang pasilyo, saka siya may inabot saking kumpol ng tela. "Soutin moto, this will be our uniform. After that hintayin moko dito sa labas ng comfort room, magbibihis lang din ako." After that ay umalis na sya, napatitig ako sa telang hawak saka ako pumasok sa banyo saka pumasok sa isa sa mga cubicles na naroroon at nagbihis.

Paglabas ko ng cubicle ay napanganga ako sa sout ko, hindi ko inaakalang makakapagsout ako ng ganito kagandang uniform, light red buttoned long sleeves ang upper saka may kulay na pink na plain necktie and above the knee dark blue naman ang skirt.

Paikot ikot ako sa tuwa dahil sa ganda ng sout ko, kaso napangiwi ako ng tignan ko ang paa ko. Nakatsinelas lang kasi ako, napabuntong hininga nalang ako saka hinila ang maleta ko palabas at nakita yung manloloob naghihintay sa labas.

Pagkalabas ko'y siya agad ang nakita ko, nakasout nang skyblue buttoned long sleeves namayroong red na plain necktie mayroon ding red Pin sa may dibdiban nya, hindi ko makita ang nakasulat kaya binaliwala ko nalang ito. Darkblue yung lower nya, mayroon din siyang sout na red cloak na hanggang paa ang haba mayroon itong hoodie sa likod. Taray ganda ng uniform dito.

"Antagal mo, anyways let go." Saad nito saka nagpatinunang naglakad pero bago paman siya nakalayo ay tinawag konasya saka ako yumuko at tinignan ang paa ko.

Nakita ko ang pagbuntong hininga saka siya naglakad pabalik sakin. "Yeah I forgot." Bulong nito saka winasiwas ang kamay mayroong apoy na namou at ilang Segundo ang lumipas ay natupok ito't nilabas ang isang pares ng maitim ngunit may bahaging kulay pula na sapatos.

Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa ginawa niya, kinuha niya naman ang kaliwang paa ko't pinagpagan saka isinout ang itim na medyas na hanggang tuhod ang taas saka niya isinout ang sapatos sakin, ganoon narin ang ginawa niya sa kabila kopang paa. Nang matapos siyay tumayo syat nagpagpag.

Inangat niya ang ulo sakin at tinitigan akong Hanggang ngayoy nakanganga parin at hindi makapaniwala sa nangyari. Bigla naman akong natauhan ng tumawa sya nang malakas, kaya agad kosyang sinamaan ng tingin.

"Blushing while bieng mesmerized? You're seriously something, let's go." Saad nito saka nagpatinunang maglakad.

Nakanguso naman akong sumunod sa kanya, mayroon pa kaming dinaanan at doon ko iniwan ang bagahi ko saka kami nagpatuloy sa paglalakad.

Paakyat na kami ngayon sa isang hagdanan nang may naririnig akong boses nang kwentuhan at tawanan galing ata sa taas.

"Huy!" Napakunot ang noo ko sa tawag nito sakin.

"Huy Karin! May pangalan ako no! Ganda ganda ng pangalan ko tatawagin mokong "hoy"."

"Whatever, follow those voices upstairs and stay with them, any minute later there'll be a teacher to guide you to the main hall." Saad nito habang patuloy kami sa paglalakad.

"How about you?" I ask him saka kami huminto at isang palapag nalang ang aakyatin ko patungo sa kumpol ng mga estudyante na sinasabi niya.

"I'll be heading first since I'm not a first year student, go now don't miss me too much okay?" Napaingos ako sa sinabi niya sabay irap.

"Kapal naman ng apog mo ano ka sineswerte?" Inis kong sabi pero tinawanan na naman nyako.

"Sige na umakyat kana, ihahatid nalang kita ng tingin." Saad nito kaya naglakad nako pataas, nilingon ko siya ng huling beses saka ako yumuko ng kunti sabay ngiti.

Without him I'll never be able to see the magic that this school has, and he saved me and my parents earlier, without him I know I wouldn't be able to see this school again.

I know a simple thank you won't be enough but I have nothing for now.

Nginitian nalang ako saka tinanguan, nagpatuloy naman ako sa paglalakad patungo sa kumpol ng mga estudyante.

Right at this moment, my life will be shifting to something unknown yet but I'll be living my life to the fullest just like what I promised to that person.

Here in Clatania University, my life has just started.

-----------------
End

Idk if lutang ba ako or wut, ig merong mixed na thoughts si MC natin. Mwehehehegeg