នៅក្នុងក្លឹបកំសាន្តមួយ ដែលមនុស្សភាគច្រើនដឹងថាទីនេះបើកក្លឹបគ្រាន់តែជាការបាំងមុខប៉ុន្តែធាតុពិត វាជាកន្លែងថតរឿងស៊ិចស្របច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ដោយក្នុងនោះផងដែរ មានប្រធានក្រុមហ៊ុនរូបសង្ហាយ៉ុនហ្គី នីខារ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំដោយផ្ទាល់។
ប៉ុន្តែថាមួយរយៈនេះក្រុមហ៊ុនរបស់នាយកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងការក្ស័យធន់ព្រោះតែមានគូប្រជែងដ៏ធំដណ្ដើមតួនិងដៃគូសហការរបស់នាយយកទៅម្ដងមួយៗធ្វើឲ្យអត់បារម្ភមិនបាន។
"ឯងយ៉ាងម៉េចហើយអាម៉ាក?"
ជុងហ្គុកដែលជាតួល្បីនិងសំខាន់ប្រចាំវិស័យភាពយន្តស៊ិចបុរសនិងបុរសក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់នាយដើរមកទះស្មានាយ ហើយក៏ដើរទៅអង្គុយសាឡុងទល់មុខ។ គេមិនត្រឹមតែមានរាងកាយស៊ិចស៊ី ខ្ពស់សង្ហា សាច់ដុំកង់ៗនោះទេ តែរបស់នោះក៏ធំមហិមារត្រូវចិត្តអ្នកមើលទៀតផង។
ថ្ងៃនេះគេចូលមករកប្រធានដល់បន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន ព្រោះតែនាយមានរឿងចង់ពិភាក្សាជាមួយគេ។
"ហឺយ! អង្គុយចុះមក។ សួរតាមត្រង់ចុះ ក្រុមហ៊ុននោះបានទាក់ទងទៅឯងដែរមែនទេ?"
ដោយសារតែពួកគេជាមិត្ត រាប់អានគ្នាដែរណាមួយជុងហ្គុកក៏មានភាគហ៊ុនបន្តិចបន្តួចក្នុងនេះ ទើបត្រូវហៅគេមកនិយាយឲ្យដឹងរឿងតែម្ដង។
"អឺ! តួល្បីដូចយើងឯងគិតថាពួកវាមើលរំលងហេស? យើងក៏មិនចង់ដែរ តែពួកគេឲ្យថ្លៃខ្ពស់ណាស់ក្នុងមួយរឿង ទោះបីបូកភាគហ៊ុនដែលឯងឲ្យយើងទៀត ក៏ស៊ីសងគេមិនបានដែរ"
កំលោះសង្ហាលើកកែវស្រាមកផឹកនិយាយដោយមិនខ្វល់ខ្វាយ ខុសពីអ្នកខាងនោះដែលគិតតែពីជ្រួញចិញ្ចើម។ ពួកនោះមានអំណាច មានប្រាក់ព្រោះតែម៉ែឳគេអ្នកធំដែរ ឯនាយខំប្រឹងតាំងពីបាតដៃទទេ តែចុងក្រោយនៅតែរលាយ។
"ទុកថាយើងអង្វរឯងទៅចុះ ឯងនៅថតរឿងឲ្យយើងសិនទៅ ឲ្យតែឯងព្រមថត រឿងប្រាកដជាផ្ទុះទៀត"
"ឯងនិយាយស្រួលទេ តែធ្វើវិញវាពិបាក! ឯងរកតួណាបានមកថតជាមួយយើង?"
"យើងប្រាកដជារកឲ្យឯងបាន"
"កុំណា៎ យើងមិនត្រូវការរបស់តាមផ្សារឡើយ បើស្អាតមិនត្រូវចិត្ត យើងមិនថតទេ!"
តួវាមានច្រើន តែបើមកដល់មិនស្អាត មិនទាក់ទាញហើយទក់ទីទៀតនោះ នាយលេបមិនចូលទេ។
"ឯងឲ្យយើងធ្វើយ៉ាងម៉េច?"
~ក្រាក
សម្លេងបើកទ្វារធ្វើឲ្យអ្នកទាំងពីរងាកទៅមើលព្រមគ្នា ហើយក៏ឃើញម្ចាស់ខ្លួនរាងតូចច្រឡឹងដែលជាគូដណ្ដឹងយ៉ុនហ្គីនោះឯង។
"ឲ្យគូដណ្តឹងឯងមកថតជាមួយយើងតែម្ដងល្អទេ? មានតែគេដែលស្អាតត្រូវចិត្តយើង"
"តែផ្ដាស!"
យ៉ុនហ្គីទះតុទាញជីមីនមកឱបពេញដៃ ដាច់ខាតមិនឲ្យនរណាមកប៉ះពាល់សំណព្វចិត្តជាដាច់ខាត។
"បើអ៊ីចឹងយើងមិនថត បើមិនស្អាតដូចជីមីន យើងមិនថតដាច់ខាត"
បើចូលចិត្តអញ្ចឹងទៅហើយ ឲ្យវាអញ្ចឹងទៅចុះ។ កាលដើមឡើយនាយក៏លួចចាប់អារម្មណ៍ជីមីនដែរ តែចង្រៃអីអាមិត្តហ្នឹងវាស៊ីបានមុន ទើបជីមីនបានទៅលើវា។ មកដល់ថ្ងៃនេះ នាយមានជម្រើសចាកចេញទៅហើយ គិតថាបញ្ចប់គ្រប់យ៉ាងតែម្ដងទៅ ព្រោះនៅគុំដែលវាធ្វើជាសត្រូវស្នេហានាយផង។
"ជុងហ្គុក លោកកុំធ្វើបែបហ្នឹងអី បងយ៉ុនកំពុងតែពិបាក"
"ចុះឯងគិតថាខ្ញុំមិនពិបាកឬដែលវាយករបស់មួយរៀលៗមកឲ្យខ្ញុំស៊ី? ខ្ញុំទ្រាំលេបប៉ុណ្ណា? ព្រះអើយ! យើងគួរតែល្បីជាងនេះ!"
បើមានដៃគូល្អ នាយប្រហែលល្បីខ្លាំងមិនខានទេ ទាស់តែដៃគូមិនស៊ីខ្សែតែម្ដង។
"ឯងគិតយ៉ាងម៉េច? ចង់ចាកចេញមែន?"
"រករបស់ល្អឲ្យយើងមក យើងអាចនឹងពិចារណាមិត្តភាពរបស់យើងក៏ថាបាន"
យ៉ុងហ្គីដកដង្ហើមធំគិតអ្វីក៏មិនចេញ នាយមានលុយមិនប៉ុន្មាន ទៅរកតួល្បីស្អាតៗឲ្យវាមកពីណា។ ហើយជីមីនប្រៀបដូចជាបេះដូងមួយចំហៀងទៀតរបស់នាយៗធ្វើមិនបាន តែបើឲ្យរកអ្នកស្អាតដូចជីមីន វាក៏ពិបាក ជីមីនស្អាតពេកនាយមើលមិនឃើញថាមាននរណាស្អាតដូច... អឺ...
"ឯងប្រាកដទេអាជុង បើយើងរកបានអ្នកដែលស្អាតត្រូវចិត្តឯង ឯងព្រមថតឲ្យយើង"
"អឺ! ប្រាកដ"
ទុកថានេះ យល់ដល់ប៉ុន្មានឆ្នាំដែលពួកគេធ្លាប់រាប់អានគ្នាទៅចុះ ណាមួយក៏ដឹងគុណដែលគេបានជួយឲ្យនាយល្បីនិងមានការងារធ្វើមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ។
...
"ឯងនាំយើងមកផ្ទះឯងធ្វើស្អីទាំងយប់?"
តាមធម្មតាដឹងត្រឹមថាយ៉ុនហ្គីនៅខន់ដូរ តែមិនដឹងថាគេមានផ្ទះនៅឯណានោះទេ នាយមិនធ្លាប់មកជាន់ទីនេះទាល់តែសោះ។
"មកតាមមកដឹងហើយ"
"មានលាក់ប្រុសក្មេងនៅទីនេះមិនឲ្យជីមីនដឹងឬ? ហឹស!"
"ស្ងាត់!"
និយាយបានត្រឹមនេះ ពួកគេក៏បានឃើញក្មេងប្រុសពិការភ្នែកម្នាក់ដែលមានរូបសម្បត្តិស្រស់ស្អាតតាំងពីក្បាលដល់ចុងជើង។ ចង្កាស្រួច មុខវីស៊ីនឹងដងខ្លួនតូចមួយ មើលហើយចង់មើលទៀត។ តើក្មេងម្នាក់នេះទៅលាក់ខ្លួននៅត្រង់ណា ម៉េចក៏នាយមិនដែលជួប?
"គេឈ្មោះថេយ៉ុង ជាប្អូនចុងរបស់យើង"
"ឯងមានប្អូន ម៉េចក៏យើងមិនដឹង?"
"ស្ងាត់! គេពិការភ្នែក យើងមិនចង់ខ្មាសគេដោយសារតែគេទេ"
ត្បិតនាយមិនចង់ឲ្យអ្នកក្រៅដឹងមែនទើបមិនសូវទាក់ទង និងមករកគេតែនាយក៏ឧស្សាហ៍ផ្ញើប្រាក់ជាញឹកញាប់ដែរដើម្បីឲ្យគេអាចចិញ្ចឹមខ្លួនឯងរស់ យ៉ាងណាក៏មានប៉ាតែមួយ។
"ស្អាត... ស្អាតដល់ថ្នាក់យើងមិនជឿថាជាប្អូនរបស់ឯង"
"អាចង្រៃ! ចុះឯងគិតយ៉ាងម៉េច?"
"មានយ៉ាងម៉េច យើងយល់ព្រមនឹងសំណើររបស់ឯងតែយើងត្រូវបានគេនៅក្នុងយប់នេះ"
"បាន! តែយើងនឹងថតពួកឯងយប់នេះដូចគ្នា"
គេឆ្លើយយល់ព្រមដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ មិនអាណិតដល់ប្អូនប្រុសពិការភ្នែក ដែលមិនដឹងខ្យល់អីនៅសុខៗក៏ត្រូវក្លាយជាឧបករណ៍ដើម្បីឲ្យគេរកលុយ។
"កុំឲ្យចាំយូរ យើងចាត់ការឥឡូវនេះតែម្តង"
ក្រោយពេលថេយ៉ុងប្រមូលអីវ៉ាន់ចូលក្នុងផ្ទះ ចាក់សោរទ្វាររៀបចូលគេងទៅហើយ ភ្លាមនោះស្រាប់តែមានសំឡេងមូលសោរ និងសម្លេងបើកទ្វារចូលមកក្នុងផ្ទះតូចរបស់នាយទៅវិញ។
"នរណា? បងប្រុសមែនទេ?"
យប់ដែរហើយតើនៅមាននរណាមកទៀតឬ?
~ប្រាវ
"អាយ... នរណា... នរណាគេ...?"
សម្លេងបោះបោកនៅជិតបង្កើយកាន់តែធ្វើឲ្យរាងតូចខ្លាចដល់ថ្នាក់ដួលទាំងជំហរ។ ច្បាស់ណាស់ថាគេមិនមែនជាបងប្រុសទេ!
"លោក... លោកជាចោរហេស? ជួយផង ជួយ-អាយ..."
ជុងហ្គុកដោះអាវសន្សឹមៗ រួចក៏ចូលទៅរុញផ្ដួលថេយ៍មួយទំហឹងទៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ដោយមាននាយតាមទ្របពីលើ លត់ជង្គង់ឃាំងសងខាងរាងតូច។
"ហឹកៗ លោក... ខ្ញុំគ្មានទ្រព្យសម្បត្តិអីទេ តែបើលោកចង់បានអីក៏យកចុះ សូមតែកុំធ្វើបាបខ្ញុំទៅបានហើយ"
ដល់ដំណាក់កាលនេះទៅហើយ ថេយ៉ុងមានតែអង្វរជនប្លែកមុខតែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រោះខ្លួនគ្មានកម្លាំងអ្វីទៅតវ៉ានឹងគេនោះទេ ខ្លួនតូចតែមួយហើយពិការទៀត។
"យើងមិនមែនចោរ តែជាពួកចាប់រំលោភ"
"អា៎... អត់ទេ... ជួយផង ជួយ!"
យ៉ុនហ្គីចាប់ផ្ដើមកាន់កាមេរ៉ាលែងនឹងពេលស្ដាប់លឺសម្រែកប្អូន តែនាយជ្រុលជាចាប់ផ្តើមទៅហើយមិនអាចបញ្ចប់ពាក់កណ្ដាលទីទេ។ មិនអញ្ចឹងក្រុមហ៊ុននាយនឹងរលំ លុយខ្ទង់លានរបស់នាយនឹងត្រូវបាត់បង់ បែបនោះទោះចង់ផ្គត់ផ្គង់ឲ្យគេរស់ស្រួលទៀតក៏ពិបាកដែរ។
មិនប៉ុន្មាន រាងក្រាស់ក៏ចាប់បោចសម្លៀកបំពាក់គ្រប់យ៉ាងរបស់អ្នកខាងក្រោមខ្ទេចខ្ទីគ្មានសល់ ទោះគេខំអង្វរ យំស្រែកយ៉ាងណាក៏គ្មានលទ្ធផល។
"អាស លែងខ្ញុំទៅ កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី ហឹកៗ"
រាងស្ដើងដេកផ្កាប់មុខយំសស្រាក់ពេលត្រូវគេលើកត្រកៀកញុលៗរបស់អ្វីម្យ៉ាងរឹងៗជិតស្រទាប់ផ្ការបស់ខ្លួន។ ជីវិតនាយអភ័ព្វណាស់ទៅហើយសព្វថ្ងៃ ម៉េចក៏មកជួបរឿងអយុត្តិធម៌បែបនេះទៀត។
"*ផាច់ៗ សាច់ទន់ល្អណាស់"
ដៃក្រាស់លើកទះសាច់គូទសរលោងផាច់ៗ រហូតបន្សល់ស្លាកស្នាមមិនចេះតិចធ្វើឲ្យ នាយតូចកាន់តែយំមិនដាច់សូរ។ តែរូបភាពនៅក្នុងកាមេរ៉ាបែជាផ្ទុយស្រឡះ ដែលមើលទៅថេយ៍នៅតែស្អាត កាន់តែទាក់ទាញ គួរឲ្យចាប់ស៊ីបំផុតពេលដែលគេស្រក់ទឹកភ្នែក។
"អឹស... អឹក... ឈឺណាស់..."
ហេតុតែត្រូវដើរតួជាពួកចាប់រំលោភ ទើបជុងហ្គុកត្រូវធ្វើរឿងឃោរឃៅឲ្យសាកសមដោយចាប់ញាត់ដំបងរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងខ្លួនថេយ៍ទាំងកម្រោល ដល់ថ្នាក់ធ្វើឲ្យរាងតូចបាត់មាត់បាត់កមួយសន្ទុះ។
នាយធំបែកញើសជោគថ្ងាស ដកដង្ហើមចេញចូលដោយភាពសុខស្រួលក្រៃលែង មិនធ្លាប់ជួបនរណាតឹងណែន រឹតរួតបែបនេះពីមុនមកទេ។ ខុសប្លែកពីរាងតូចដែលចុកឆ្អល់ ប្រឹងខ្ញាំកម្រាលសឹងរលាត់ដៃ។ មុខមាត់ពោរពេញដោយទឹកភ្នែក គួឲ្យសង្វេគបំផុត។
~ផ្លាប់ៗ
"អាក៎... អាស... ជួយផង"
នាយតូចកម្រើកខ្លួនខ្វៃៗចង់វាចេញតែត្រូវគេចាប់ចង្កេះជាប់អុកមួយកម្លាំងទាល់តែដេកស្ពាប។ ជុងហ្គុកមិនអស់ចិត្តក៏ចាប់លើកចង្កេះតូចឡើងហើយអុកសាជាថ្មីរហូតទាល់តែដល់កន្លាក់ ផ្ដើមឲ្យរាងតូចដង្ហក់សឹងផុតដង្ហើមម្ដងៗ គេលេងខ្លាំងៗណាស់។
អារម្មណ៍ប្រាថ្នា តណ្ហារបស់នាយវានៅតែពុះកញ្ជ្រោលទើបត្រូវចំកោងខ្លួនឱនទៅថើបខ្នងសរលោង រួចបង្អូសអណ្ដាតទៅលិតលើទងត្រចៀកចុះមកដល់ស្មា ហើយក៏ខាំស្មាថេយ៉ុងមួយទំហឹងរហូតដល់មានឈាម។
"អាក៎... អាស ឈប់ទៅ"
ថេយ៉ុងរំកិលខ្លួន ឈោងដៃទៅលើតុព្យាយាមរាវរកទូរស័ព្ទដើម្បីខលទៅបងប្រុសឆ្លៀតពេលដែលគេបានដកភាពមហិមាចេញពីខ្លួន នាយខំគិតថានាយរួចខ្លួនតែផ្ទុយស្រឡះ គ្រាន់តែយកបានទូរស័ព្ទគេក៏ចូលមកកញ្ឆក់វាទៅហើយចាប់នាយផ្ដួលទៅលើសាឡុងម្ដងទៀត។
"អាស... លោក... កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី... ហឹក អឹម..."
ដៃទាំងគូត្រូវគេចាប់ផ្គួបទៅខាងលើផុតក្បាល បរបូរក៏ត្រូវគេគ្រប់គ្រងខណៈពេលដែលអាណាខនដានោះកំពុងតែវាចូលល្អាងស្នេហ៍នាយសាជាថ្មី។
"*ផ្លាប់ៗ អា៎ ស្រួលណាស់"
"ហឹកៗ ឈឺណាស់ ឈប់ទៅ"
តាំងពីវិនាទីដំបូង ថេយ៉ុងយំមិនឈប់ព្រោះតែរបស់នោះមិនត្រឹមតែធំទេ វាវែងរហូតបុករុកដល់ក្បាលពោះនាយជារឿយៗ។
កម្លាំងបុកប្រៀបដូចជារលកបោកបក់ ឯថេយ៍ប្រៀដូចជាច្រាំងថ្មត្រូវគេបោកខ្ទប់ រុកចូលស្ទើរតែទក់ទី។ សាច់មួយដុំនោះវារុកចូលហើយដកចេញ ធ្វើឲ្យរាងស្ដើងស្ទើរតែសន្លប់ម្ដងៗពេលគេចូលមកគ្រប់គ្រងនាយសាជាថ្មី។
"អឹក... ហាស"
ក្រោយអ្វីៗបានបញ្ចប់ទឹកស្អិតៗក៏ត្រូវបាញ់ពាសពេញមុខស្រស់ស្អាត ហើយយ៉ុនហ្គីក៏ប្រឹងចាប់រូបភាពទាំងនោះយកកម្រិត 3D មើលហើយធានាថាអ្នកគាំទ្រនឹងពេញចិត្តមិនខាននៅទឹកមុខបែបនេះ។
ថតចប់មួយទឹកយ៉ុនហ្គីក៏លើកមេដៃឲ្យតួប្រុសរបស់យើងនិងធ្វើសញ្ញាឲ្យគេបន្ត ទើបអ្នកកំលោះត្រូវចាប់រាងតូចស្ដើងដែលអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃឲ្យគេងចំណិតត្រសក់ បន្ទាប់មកគេក៏ចាប់លើកជើងស្រឡូនម្ខាងមកដាក់លើស្មា មុននឹងព្យាយាមជ្រៀតចូលរន្ធតូចចង្អៀតដែលមានឈាមតិចៗម្ដងទៀត។
"ហឹស រលូនល្អមែន"
"អាស ហាស"
នាយតូចក្ដាប់មាត់យំ ប្រឹងខ្ទប់មុខនឹងសាឡុងតែបែត្រូវគេច្របាច់ថ្ពាល់ឲ្យងើយមើលទៅគេ។ វាងាយស្រួលសម្រាប់យ៉ុនហ្គីដែលនៅកៀននោះថតចាប់រូបភាព ចាប់ទឹកមុខស៊ិចស៊ី គួរឲ្យអាណិតរបស់រាងតូច។
មុខមាត់ថេយ៉ុងក្រហមងាំងតែស្រស់ស្អាតស៊ីកាមេរ៉ាដោយមិនចាំបាត់តុបតែងឬថែមពន្លឺ។ យ៉ុនហ្គីចាប់ថតមុខពិបាកទ្រាំ និងគួរឲ្យអាណិតរបស់ប្អូនខ្លួនរួចក៏បង្វែរបន្តិចម្ដងទៅដើមទ្រូងដែលជុងហ្គុកកំពុងចាប់ឈ្លីផង បឺតខាំផង។ លុះមកដល់ចំណុចសំខាន់នាយចាប់ប្លង់ស្ដែងៗលើចំណុចផ្សាខ្ជាប់របស់ពួកគេ ដែលធ្វើឲ្យឃើញភាពមហិមារបស់ជុងហ្គុកកំពុងធ្វើទុកបុកម្នេញលើរន្ធតូចតែមួយស្ទើរតែរហែក អ៊ីចឹងបានជាថេយ៍ស្រែកខ្លាំងណាស់។
"អាស... ជួយ...អាស..."
"ចាំមើលស្រែកបានដល់ពេលណា?"
~ផ្លាប់!
"អាក៎ ហាស"
សកម្មភាពរំលោភបំពានចេះបន្ត មិនស្រាកស្រាន្តរហូតដល់រាងតូចសន្លប់បាត់មាត់ទើបពួកគេព្រមឈប់។ តែយ៉ុនហ្គីក៏ធ្វើតួនាទីជាបងប្រុសដ៏ល្អជួយជូតសម្អាតខ្លួនប្អូនប្រុស និងមើលថែគេរហូតដល់គេដឹងខ្លួន។
តាំងពីដឹងខ្លួនមកថេយ៉ុងក៏ចាប់ផ្ដើមរវើរវាយ ខ្លាចនេះខ្លាចនោះដូចជាមនុស្សឆ្កួតហើយទាមទារឲ្យយ៉ុនហ្គីយកគេទៅនៅជាមួយទៀតផង តែរាងក្រាស់បានត្រឹមតែយល់ព្រមមួយគ្រាហើយក៏លាទៅធ្វើការរបស់គេ។
វីដេអូមួយនោះ តាំងពីវិនាទីដែលផុសចេញទៅភ្លាម អ្នកទស្សនាក៏សម្រុកចូលមើលនិងខំមិនមិនចេះស្រាកស្រាន្តធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនរបស់នាយចាប់ផ្ដើមល្បីម្ដងទៀតនឹងមានអ្នកឧបត្ថម្ភចូលមកជារឿយៗ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះហ្វេនជុងហ្គុកក៏បានផ្ញើលុយនិងកាដូមករាប់មិនអស់ទាស់តែអ្នកដែលស្រលាញ់ថេយ៍ ដែលពួកគេបានចូលមកខំមិនក្នុងផេក ឆាតផងអីផងចង់សុំអាខោនពិតរបស់គេ ចង់ផ្ញើការគាំទ្រមកដោយផ្ទាល់តែយ៉ុនហ្គីមិនព្រម។
"មួយថ្ងៃឯងមើលវីដេអូខ្លួនឯងប៉ុន្មានដង?"
យ៉ុនហ្គីដើរមកថាឲ្យមិត្តព្រោះរឿងនោះទើបតែកើតឡើងម្សិលម្ងៃតែម្សៀរនេះនៅតែដិតដាម។
"ហ្វេនយើងក៏មិនខុសពីយើងដែរតាស ឯងមើលខំមិនទាំងនេះចុះ"
>មុខតួ bottom ស៊ីចស៊ីខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសឈុតបាញ់ទឹក*នៅលើមុខ<
>យំហើយនៅស្អាតទៀត<
>ស្អាតចឹងបើបានមួយដែរ ដឹងស្រួលម៉េចទេ<
>តួ bottom ឈ្មោះអីដែរ?<
>ឈាមស្រស់ៗ យំស្រស់ៗចឹងតិចការពិតទៅ<
>ចង់ឲ្យបងចោរមកលេងផ្ទះអូនដែរ<
...
ទោះខំមិនខ្លះវាលើសលួសក៏ដោយក៏ពួកនាយនៅតែពេញចិត្ត ត្បិតថាវាទទួលបានលទ្ធផលជាប់ចិត្តក្រៃលែង ពេលនេះមិនចាំបាច់ខ្លាចថាក្រុមហ៊ុនត្រូវក្ស័យធុនទៀតទេ។
To be continue 🥰
ដោយសារតែមានការសំណូមពរពីអ្នកទាំងគ្នា 😽 តែរឿងនេះខ្លីទេប្រហែល 4-5 ភាគ 🙄🤟💓
