11.Kelebek/Alışveriş

30 5 7
                                    





Şuan ne mi yapıyordum?

Abim ile beraber alışverişe gelmiştik.
O kadar çok ısrar etmişti ki dayanamamış ve gelmiştim...

Fakat beğendiği herşeyi bana alacağını düşünmemiştim.
Beğendiği bir tişört olunca hemen bu sana çok yakışır deyip üzerime tutup sepete atıyordu ve açıkçası bu kadar kıyafeti ne yapacağımı dahi bilmiyordum.

"Ateş ben bu kadar kıyafeti ne yapacağımı çok merak ediyorum."
Evet içimden ne kadar ona abi diyor olsam da bunu dışımdan henüz söyleyemiyordum.

"Birazını benim evime birazını senin evine bırakırız. Gerçi bence benimle yaşamalısın. Abinim sonuçta."

"Hı hı aynen."
Burnuma vurduktan sonra konuştu.

"Abiye hı hı denmez."

"Denir."

"Denmez!"

"Denir!"

"Denir!"

"Denmez!"
Lanet olsun! Beni tuzağa düşürmüştü fakat abim öyle güzel gülüyordu ki buna sinirlenemiyordum.

"Sus artık ya!"

"Abiye sus artık da denmez."

"Vallahi şurada yetooo diye bağrınmama az kaldı."

"Abiye yetooo diye de bağrınılmaz."

"La havle!"

"Abi."

"Anladık abi benim abimsin rahatladın mı?" Evet kesinlikle hazır hissetmiyorum diyen ben değilim.

"Bana abi dedin? Yanlış duymadım demi?"

"İki saattir sana bunu söyleyeyim diye kendini yırtmıyor musun?"

"Sus küçük hanım abiye öyle denmez."

"Ok."

"Ok ne be ergen."

"Ne alaka be? Ok diyen herkes ergen mı oluyor?"

"Evet."

"Tamam."

"Ne uysalsın sen kız."

"Ben mi uysalım?" Bu adam delirmişti bana uysal diyecek kadar.

"Evet sen uysalsın abin ne derse tamam de sen."

"Tamam."
Yanağımdan makas aldı.

"Aferin sana."

"Unuttum sanma, senin evinde ne yapıcam ben?"

"Yaşayacaksın?"

"Off onu biliyoruz herhalde, ben bu kadar kıyafeti istemem kendi evimde yaşayacağım abi, senin evinde ne yapayım ben, kendi evimi boşuna mı aldım?"
Elbete abim ile kalmak benim için sorun değildi onu hemen benimsemiştim ve onun bu durumda bir suçu yoktu. Fakat biraz vereceği tepkiyi merak ediyordum.

"Peki, nasıl istersen öyle olsun." Moralinin bozulduğu ve kırıldığı belli oluyordu, fakat oyunu biraz daha sürdürmenin zararı yoktu.

"Yani... alınma bence, sonuçta daha mesaj attığım ilk günlerde bile beni tersliyordun açıkçası sana biraz kırgınım."
Asla kırgın değildim mesaj gönderen kişinin ben olduğumu bilmiyordu, sonuç olarak sıkıntı da yoktu.

"Ciddi misin? Daha önce bunu neden söylemedin? Tek sebep bu mu yani özür falan bekliyorsan dilerim, özür dilerim tamam mı? Onun sen olduğunu bilmiyordum ve-"
Birden gülmeye başlamam ile konuşması kesilmişti.

"Sen neye gülüyorsun?"

"Sadece şaka yapıyordum fakat sen bunu ciddiye aldın ve suratını görmen lazım!"

"Sus şimdi gülme cidden özür beklemiyordun değil mi söylediklerin şaka olduğuna göre benimle yaşayacaksın da değil mi?"

"Evet abi seninle yaşarım fakat sadece ikimizin olacağı bir apartman dairesi tutarsan."

"Cidden bunu istiyor musun?"

"Evet apartman dairesinde yaşamakta ne var?"

"Ondan bahsetmiyorum benimle yaşamak istiyor musun kardeşim?"

"Evet seninle yaşamak istiyorum abim."



Bölüm sonu.

Oy vermeyi unutmayın:)



Bölüm düzeltilmiştir.

Mavi Kelebek / Yarı Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin