İkizlerin Cinayeti | jeongbin-Chanmin

4~Adres,alındı.

"Sen naptın arkadaşıma Changbin! "

Büyük olan hâlâ cevap vermiyordu.
Seungmin ise ayakta dikilmiş onun konuşmasını bekliyordu.

"Ya bir şey de!"

Sonunda Changbin kalkıp çocuğun ağzını kapattı ve susması için işaret yaptı.

"Sus! Tamam mı sus sadece!"

Bunun üzerine Seung,kafasını salladı ve Chang elini ağzından çekince koşarak üst kata arkadaşının yanına çıktı.Çok geçmeden ise ana kapıdan büyük bir hışımla Chan girdi.Kardeşinin yanına geldi ve elindeki evrağı tam önüne attı.

"BEĞENDİN Mİ YAPTIĞINI"

Changbin anlayamadan kaşını kaldırdı.Yerdeki evrağı iki elinin arasına alıp bu ne dercesine abisine bakmaya devam etti.
Abisi ise acımadan bakışlarını kardeşinin tam göz bebeklerine sabitledi.

"Artık yoksun"

Changbin'in elindeki evrak yere düştü.

"Ne"

Abisi zevk alırmış gibi davranıyordu.Anlam verilmesi güçtü.

"Bu da demek ki bu evde de artık yoksun"

Ve daha sonra kapıyı gösterdi.

"abi sen ne saçmalıyorsun! İKİZİNİM BEN SENİN!"

"HER ŞEYİ BERBAT EDİYORSUN! O ÇOCUKTAN SEN SORUMLU DEĞİL MİYDİN! BÖYLE ANLAŞMAMIŞ MIYDIK! PEKİ YA NEDEN TAKİP ETTİ BİZİ!"

Changbin'in yüzü git gide donuklaştı ve alay edercesine güldü.

"Peki,Bay Katil Bey.Giderim"

Ve abisinin omzuna çarparak kapıya doğru yöneldiğinde Chan bağırarak kardeşinin adını haykırdı.
Bu anda gürültüleri duyan iki arkadaş  -Jeong ise Seung'dan destek alarak ayakta duruyordu.- merdivenlerin aşağısına kadar inmişti.

"Git patrondan özür dile yalvar yakar şans verirse geri gel, vermezse" bir süre durdu ve devam edemedi.Yutkundu ve güç toplamaya çalıştı.

"gelme"

Changbin daha fazla cevap vermeden çıktı gitti.Chan ise iki çocuğu umursamadan onların yanından geçip yukarıya gitti.

(...)

Sabah olmuştu ama Changbin hâlâ ortalıkta yoktu.
Evdeki durum ise çok iyi sayılmazdı.Çünkü tedirgin bir hava vardı.Chan odasından yine bir gram çıkmamış.Çocuklar ise odalarından çıkmamıştı.
Seungmin daha fazla oturmaya katlanamayarak telefonuyla beraber sessizce Jeongin'in odasına gitti.
Jeongin arkadaşını görünce yataktan doğruldu ve ne oldu dermişcesine başını salladı.

"Dün çektiğim fotoğraflar"

Seungmin telefonu arkadaşına uzattı ve çocuk hevesle okumaya başladı.
Bir saat içerisinde bir sürü evrak okudu.Gözlerine inanamadı.

"Bunlar yeter de artar videoya bile ihtiyacımız yok, imzaları var!"

Seung rahatsız bir şekilde yerinden kalkıp cam kenarına yöneldi ve durdu.

"Bilmiyorum Jeongin..."

"Neyi!"

Seung susunca Jeong bunun üzerine zorla ayağa kalktı ve arkadaşının yanına gidip onu sarstı.

"Bana bak sakın yine başlama!" Jeong sesini azalttı.
"Onlar katil,Kim.Ne olur sağlıklı düşün artık!"

Kim, arkadaşına döndü.