Dipsiz Aşk

AYRILIK

Selam ilk bölümü yanlışkıkla kısa atım üzgünüm. İyi okumalar...

Belki bazen bir umut yanabilirdi. Zifiri karanlığın içinde küçücük bir yıldız doğabilirdi. Yazgıyı tanımıyorum ama ses tonu bana umut veriyordu. Beni geçmişimden kurtarabilecekmiydi. Daha onu tanımazken bile bu kadar umuda kapılmıştım. Belki de yalanlara inanarak kendimi avutuyorumdur.

Geçip yatağa oturdu. Bense ayakta dikilmiş onu izliyordum, ne yapmalıyım onu bilmiyordum işte. Gözleriyle yanını gösterdi ilk başta tereddüte kalsamda aramıza mesafe koyarak yanına oturdum. "adımı duymuşsundur ben altı yıldır senin peşindeyim yani çalışacağın ajanım aslında gamzeyle çalışacaktın ama o doğum iznine ayrıldı bu yüzden senin başında ben varım" dedi gözlerini benden ayırmadan derin bir nefes verdi. Ne kadar da yakışıklıydı. Daha az önce krize giren ben bu adamın öp sesiyle edindim resmen. Ama gerçekten huzur veriyordu.
Gözlerini gözlerime dikip konuşmaya başladı "saye arkadaşlarını merak ediyorsun biliyorum" dediğinde ona öyle merakla baktımki sanki onlar ölmüş gibi "onlara ne oldu iyimiler ne yapıyorlar kimin yanındalar" hepsini tek nefeste söylemiştim. Elini kaldırıp dur işareti yaptı sonra o güven veren sesiyle konuşmaya başladı "arkadaşların iyi merak etme mallesef mert mirzanlı yerinizi artık biliyor seni fark etti." söyledikleri karşısında içime öyle bir korku doldu ki anlatsam anlatılmaz. O beni istiyordu ona gitmezsem arkadaşlarıma zarar verecekti. "Arkadaşlarım iyi mi lütfen bunu söyle" onların iyi olması beni hayatta tutuyordu. "Onlar iyi merak etme ama artık birlikte olamazsınız" kendimi düzeltim ve ellerimi yatağın kenarına koydum destek alırcasına. Gözlerimi yere indirip düşünmeye başladım. "Artık burada kalmalısın onların can güvenliği için, ama gidersen herşeyi mahvedersin karar sana kalmış" bu söylediğiyle beni kendimle bir savaşa bıraktı. Ama her zaman yaptığımı yapacaktım onlar her zaman önceliğimdi canımdan bile. "Onlar güvendemi nerede kalacaklar" bu söylediğimle kararımı gösterdim zaten düşünmeye bile gerek yoktu. Onlar benim canımdan bile önemliydi. Konu onlarsa hiçbir şey düşünmezdim bir yabancıyla aynı evde kalmayı bile. "Merak etme onlar iyi senin gibi onlarında başında bir ajan olacak ve birlikte görevlere katılacaklar taki iki ayın sonuna kadar tüm ajanların eğitimi tamamlanınca babanın örgütünü çökerteceğiz sizin dışında eğitim alması gereken ajanlar eğitimin sonlarındalar"anlatıklarını en ince ayrıntısına kadar beynime kazıdım. "Onları göremeyecekmiyim yani" dedim cevabını bildiğim sorunun "neden burada kaldığını biliyor musun" diye sordu bana bakarak diğer sorumu sanki susarak cevaplamıştı hayır demeli onun da kaçma şekli buydu ona dönerek "hayır" dedim gerçekten neden ben onunla kalıyordum bunu hiç düşünmemiştim. "Mert mirzanlı benim ezeli düşmanımdı" dedi gözlerimin içine bakarak halbuki bilmiyordu bu iki kelime bana ne acı veriyordu. "şimdi değilmi" dedim hüzne bulanan sesimle. "Hayır değil şimdi bırak karşıma çıkmayı benim geçtiğim yoldan bile geçmiyor sana anlatırım sonra" dedi galiba şimdi başka bir ajanla değilde onula kaldığımı anladım. Ona en çok merak ettiğim soruyu sormalıydım ona güvenebilirmiyim işte bunu gerçekten çok merak ediyorum. "peki sana güvenebilirmiyim" bu soru karşısında bekledi sonra gözlerini karşısındaki duvara çevirdi. "Zaman" dedi tok bir sesle "zaman gösterecek saye"
dedi gözlerime çevirerek.

BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK ARKADAŞLAR. ❤️

Nasıldı aslında bu bölümde birşeyleri açıklamak istediğim için attım.

Bir sonraki bölümde kaldıramayacağanız şeyler olabilir hazırlanın.