ÇIKIŞ BİLETİ

2.Bölüm

Yüzüme atılan tokatla yere düştüm.
Babam işten geç geldiğim için yine beni dövüyordu.Bugün canı sıkkın olmalı ki bütün gücüyle beni dövüyordu.

Abim ve annem yardım etmek yerine televizyon izler gibi izliyor.Sadece onların borçlarını ve evi geçindiriyordum çalışarak , kötü bir şey yapmıyordum ki .Abim olacak şerefsiz de her pislik mevcuttu.İçkisi ve kumarı eksik olmazdı, geçen yıl uyuşturucu kullandığı bile oldu ama babam bir kez bile ona kızıp dövmedi.

Erkek olduğu için onunla gurur duyuyorlardı.Ben kız olduğum için sürekli hakeret ve dayak yiyordum.
Kız olarak doğmak sanki benim  suçumdu.Saçımı sertçe çekerek başımı yukarı kaldırdı ,yüzüme doğru tükürerek konuşmaya başladı."Sen başımıza orospu mu olacaksın,bu saate kadar neredeydin ?"

"Restoranda çalışıyordum baba iki garson işten çıktığı için eve erken gelemiyorum."

Saçımı bırakarak karnıma sert bir tekme attı ,yerde acıyla inledim."Geç saatlere kadar çalışıyorsun bir de maaşına zam bile yapmıyorlar."

Benden uzaklaşıp koltuğuna oturdu.
Sinirli gözlerle bana bakmaya başladı.
"Böyle olmayacak aldığın para artık bize yetmiyor , önümüzde tek bir yol var."

Yerden ayağı kalkmak için kendimi zorladım .Tüm gün boyunca ayaktaydım şimdi de yediğim dayaklar yüzünden her yerim ağrıyordu .Özellikle karnım çok ağrıyordu morardığından eminim .

Regl dönemim daha kötü geçecekti.
Sözlerini tamamlayan babama "Ne yolu baba işten çıksam bile daha çok para veren bir yer bulamam."

Anneme sanki onayı almak için döndü.
Annem onaylanmış gibi kafasını salladı.
Burada benim bilmediğim bir şeyler dönüyordu.

"Evlenme yaşın geldi Esila ne zamana kadar bizim başımıza bela olacaksın.
Seni evlendirmeye karar verdik ,bu sayede hem borçlarımızdan kurtulacağız hem de alacağımız parayla rahat edeceğiz."

Duyduklarıma inanamıyorum,beni para karşılığında satıyorlardı.Ben onlar için küçük yaşlarda çalışıp bu zamana kadar onlara bakmıştım.Ailem ise ben başlarına belaymış gibi beni sepetliyorlardı.

Ayağa kalkıp "Baba neler diyorsun ,ben evlenmek istemiyorum ."

Sinirle yerinden kalkıp tekrar beni dövecekken annemin sesi ile kendine geldi .

"Kazım yeter dövdüğün biraz daha döversen hastanelik olacak.Başımıza bela almalıyım , adam yarın gelip kızı alacak."

Annemin söyledikleri ile kalktığı yere oturdu tekrar"Haklısın karıcığım yarın gelecek adam."

Bana dönüp beni incelerken yüzünü buruşturdu"Git odana yüzünü yıka krem falan sür . Yarın da sabah uyanınca yüzündeki morlukları kapat."

Abim gülerek"Sonunda kızdan kurtuluyoruz yarın kutlama yaparız değil mi?"

Annem oğlunun yanağından öperek "Tabi ki de yaparız canım oğlum yeter ki sen iste ."

Onlara bakıp yüzümü tiksintiyle buruşturdum.Hangi aile kendi öz kızı evden ayrılacağı için kutlama yapıp bu kadar mutlu olurdu?Anlamıyordum gerçekten bunları, nasıl insanlardı bunlar?

"Sizden kurtulacağım için emin olun benim kadar mutlu olamazsınız.Kına yakarsınız artık ben gidince..."

Cevap vermelerini beklemeyerek odama girdim . Kapıyı kilitleyip kapının önünde oturdum ,gözlerimden yaşlar gelmeye başladı.

Nereye gitmeliydim,solda hiç bir şeyin doğru olmadığı yere mi?

Ya da hiç bir şeyin kalmadığı sağa mı?