[ត]
«អត់ទេ..អ្នកនាងលែងខ្ញុំទៅ..ហ្ហឹក..»រាងតូចព្យាយាមរើបម្រាស់ខណ:ដែរត្រូវបានរាងក្រាស់អូសនាងមកផ្ដួលនៅលើគ្រែ
«អ្នកនាង..ខ្ញុំសូមអង្វរ..លែងខ្ញុំទៅ..»រាងតូចរើបម្រាស់និងអង្វរកទៅកាន់គេនៅពេលដៃតូចៗទាំងសងខាងរបស់នាងត្រូវជាប់ច្រវ៉ាក់
«កុំសម្រក់ទឹកភ្នែកដែរគ្មានតម្លៃរបស់នាងអោយយើងឃើញ..យើងគ្មានចិត្តអាណិតនាងទេ»ប៊េលឡានិយាយឡើង បន្ទាប់មកក៏កម្ចាត់សម្លៀកបំពាក់ដែរនៅលើខ្លួនភីចឈីចេញអស់គ្មានសល់ គេចាប់ផ្តើមញីញក់និងខ្លួនប្រាណដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់រាងតូច ទាំងមិនខ្វល់និងម្ចាស់សមីខ្លួន បន្តិចសោះឡើយ។
«ហ្ហឹកៗ ឈប់ទៅអ្នកនាង..ខ្ញុំឈឺខ្ញុំពិបាកទ្រាំ..»ភីចឈីយំខ្លាំងៗនិងខំរើបម្រាស់តែមិនរួច នាងក៏នៅស្ងៀមសំឡឹង មើលទៅពិដាន រាងកាយរបស់នាងត្រូវមនុស្សស្រីចិត្តបិសាចធ្វើបាបជិះជាន់ញុកញី គ្មានសល់កន្លែងណាមួយឡើយ
«ហេតុអីក៏រាងកាយរបស់នាង ល្អឥតខ្ចោះយ៉ាងនេះភីចឈី អស្ចារ្យខ្លាំងណាស់»ប៊េលឡាថែថើបរាងកាយទាំងមូលរបស់រាងតូចឥតចន្លោះកន្លែងណាមួយសោះឡើយ គេបន្តថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ផ្កាឈូកខ្លាំងៗ ឯដៃក៏មិនទុកអោយទំនេរដែរគេស្ទៀបអង្អែលភ្លៅសខ្ចីនិងបន្តច្របាច់...ទាំងគូរតាមអារម្មណ៍ដែរគេត្រូវការ
ឯភីចឈីវិញបន្លឺសំឡេងយំលាយឡំនិងការឈឺចាប់ ការបាត់បង់ នាងបានត្រឹមតែដេកសម្រក់ទឹកភ្នែកមិនអាចប្រកែកតវ៉ាបានមានតែទ្រាំនិងភាពឈឺចាប់មួយនេះ
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់នូវសង្រ្គាមមួយនេះហើយភីចឈី ដេកសន្លប់ស្អាតនៅលើគ្រែ ដែរមានរាងក្រាសអោបក្រសោបនាងនៅក្នុងដៃ បន្ទាប់មកមេឃក៏ជិតភ្លឺប៊េលឡាក៏ងើបរៀបចំខ្លួនចាកចេញទៅទាំងមិនខ្វល់និងរាងតូចបន្តិចសោះឡើយ
+មួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅ
ភីចឈីដែរត្រូវបានប៊េលឡាឃុំនាងជាប់នៅក្នុងបន្ទប់អស់ពេលជាច្រើនថ្ងៃមកនេះ គេតែងតែធ្វើបាបលើរាងកាយនាងមិនលុះមួយថ្ងៃសោះឡើយ ពេលខ្លះថែមទាំងបង្អត់អាហារនាងទៀតផង។
