Eve gittim onu arkamda bırakıp gittim gelmedi, peşimden gelmedi gelmeye yüzü yoktu belki de
Serpil: ışık annecim hoş geldin nas-
Işık! Yüzünün hali ne neden ağladın geç geldin zaten birşey mi oldu
Işık: anne sonra konuşsak olur mu
Serpil: annecim birşey olduysa anlat bana lütfen
Anne sonra dedim, sonra yalnız kalmak istiyorum
Işık: Tamam annecim nasıl istersen ama ne için kim için akıtıyorsan güzel gözlerinden o yaşları deymez
Odama çıktım kapıyı kilitledim buz gibi bir duş altında dakiklarca ağladım, imkansızlığımıza ağladım, cesaretsizligimize ağladım içimde ona olan her duygum için ağladım...
Ne kadar uyudum bilmiyorum hava kararmıştı kapı tiklatildi
Efe: Işık abicim müsait misin
Abim gelmişti aynada kendime baktım gözlerim şişmişti umarım abim bunu farketmez farkederse sorgulardı, sorgularsa ağlardım
Işık: Musaitim abi
Efe: Geliyorum bak
Işık: Gelebilirsin
Kapıyı açmaya çalıştı kahretsin kilitli unuttum
Efe: Abicim kapı neden kilitli
Işık: Duştan çıkmıştım da yanlışlıkla girersiniz diye kapatmıştım unutmuşum
Efe: iyi bakalım öyle olsun hadi açta giriyim
Işık: Abi bence sen aşağı in bende pijama giyip geliyim sahild gidicektim ama uyuya kalmışım hava da soğumuş
Yalan söyledim gözlerime çözüm bulup kapatmaya calisicaktim görürse anlardı anlatmadan bırakmazdı
Efe: Tamam abim bekliyorum ben seni
Banyoya koştum soğuk suyla yüzümü yıkadım kapatıcıyla kızarıklar biraz da olsa kapanmıştı ama şişlik azalmamisti yapicak birşeyim yoktu bir bahane bulup neden ağladığımı açıklamam gerekiyordu
Aşağı indim sofra hazırdı ama sofrada fazladan 4 tabak vardı
Işık: Anne misafir mi geliyor
Serpil: Evet kızım Rana ablanlar geliyor
Rana abla yavuzun annesiydi 4 tabak olduğuna göre yavuz da geliyordu
Işık: Anne ben aç değilim odama çıksam olur mu
Serpil: Kızım saçmalama ayıp olur, olur mu öyle şey gel otur az yersin zaten bu aralar doğru düzgün birşey yediğin yok
Kaçamadım izin vermedi
Efe: Işıkkk gel otur yanıma konuşalım biraz
Abimin yanına gittim gözlerime bakıyor ama şaşırmıyordu sanırım anlamadı neden ağladığımı
Efe: Işık seni bu hale yavuz mu getirdi
Işık: Ne?
Efe: Işık ben görüyorum anlıyorum abicim senin gözlerindeki Yavuz'u görüyorum ben, benden saklama ışık, duygularını abinden saklama seni yargılamam abicim ama yavuz sana karşı birşeyler hissetmiyorsa ben Yavuz'a hesap soramam
Yavuzun sandığının aksine aramızda abim gibi bir engel yoktu ama onun bunu bilmesine gerek yoktu eğer beni istiyorsa cesur olmalıydı ileride abim veya bir başkası ilişkimizi desteklemezse yavuz bundan kaçmamalıydı benden vazgecmemeliydi
Işık: Abi..
Efe: Abim ağlama diyemem ağla ama tek başına değil gel bana ağla benden çekinirsen ki çekinme git melikeye ağla gerçekten sormam ama abicim kendine bunu yapma sen bana babamdan kalan son şeysin
Sarıldım boynuna sessiz ağladım annem duymasın diye sessizce ağladım
Kapı çaldı
Işık: Abi ben yavuzun karşısına çıkmak istemiyorum
Efe: Abim güzelim annem için idare etsen misafiri karşısında mahçup olmasa
Işık: Annem için..
Efe: Annemiz için
Dayanamadım bölüm attım
