"Ama babam aksini düşünüyor" diye bitiriyor Arthur, ağzını acı bir tonla bükerek. "Ve Uther her zaman en iyisini bilir, değil mi?"
"Bilmiyor." Merlin hararetle söylüyor ve Arthur biraz şaşırarak ona bakıyor. Merlin öfkesini yuttu, kendini toparladı, sesini alçalttı. "Her zaman en iyisini bilemez. O tek bir adam. Kimse haklı değildir."
"Kralınıza pek sadık görünmüyorsunuz." Arthur yorum yaptı ama sesinde keskinlik yoktu ve Merlin zaten sıcak suyun içindeydi, bu yüzden duvar sonuna kadar gidebilirdi. Asla, yarım yamalak kötü kararlar verdiğinin söylenmesine izin verdi. "Değilim." Merlin sessizce konuşuyor, kendi öfkesine şaşırıyor. "Camelot'a sadığım, sana da sadığım."
