Ponad wszystko...

Rozdział 3.

Boże co za typ z wybujałym ego. Kierując się do wyjścia zauważyłam, jak rozmawiał z gościem który nie wyglądał na zbytnio miłego. Ukryłam się niedaleko i zaczęłam podsłuchiwać ich rozmowy. Tak, tak wiem mało rozsądne z mojej strony ale jak to mówią ciekawość to pierwszy stopień do piekła.

-...niee ty czegoś kurwa nie rozumiesz, masz ją śledzić i informować mnie o każdym jej kroku, jej pasjach i nawet masz się dowiedzieć jaki ma pierdolony ulubiony kolor. Zrozumiano?!!

To się nie dzieje jakiś typ będzie mnie śledził no chyba mu się w główce poprzewracało!

-Tak jest szefie.

Co tu się w ogóle dzieje? W co ja się właśnie wpakowałam, jeśli to jakaś mafia?!
Ulotniłam się szybko by nie zostać zauważoną i pobiegłam w stronę najbliżej taksówki.
Na moje szczęście była jedna wolna.

-Dokąd panienko?- zapytał miło wyglądający Pan w podeszłym wieku.
-Poproszę na Lincoln Road- delikatnie uśmiechając się do mężczyzny.
-A panienka sama w tę dzielnicę? Potrafi tu być dość niebezpiecznie.
-Tak właściwie sama, przyleciałam z Anglii na wymianę studencką.
-Proszę na siebie uważać to miasto jest piękne, a najlepiej to trzymać się od tych bandziorów jak najdalej i się nie narażać.

Zatkało mnie, bandziorów... Boże w co ja się wpakowałam...

-Bandziorów?
-Oj tak ludzie z tatuażem smoka chińskiego są niebezpieczni to mafia zajmują się głównie narkotykami ale nie jeden skończył w nie wyjaśnionych okolicznościach, jak za dużo mówił.

Aż mną wzdrygnęło, ja jak zwykle muszę się wpakować w jakieś gówno.
Reszta drogi minęła w ciszy, byłam w szoku a jeśli ten typ chce mi zrobić krzywdę albo nawet zabić?!
Boże oby nie...

-Jesteśmy na miejscu-powiedział taksówkarz.
Zdezorientowana podskoczyłam, straciłam jakiekolwiek poczucie czasu.
-Oo, proszę- wręczyłam panu zapłatę
-Reszty nie trzeba- delikatnie się uśmiechnęłam i tym samym odwzajemnił.

Zabrałam swoje rzeczy i zaczęłam się kierować w stronę swojego mieszkania. Chyba mam urojenia, co chwilę się odwracam żeby się upewnić czy nikt za mną nie idzie.

W końcu znalazłam się w swoim mieszkaniu, coś pięknego. Duża przestrzeń i wystój w stylu boho to coś co kocham.
Zaczęłam się rozpakowywać, gdy nagle usłyszałam sygnał przychodzącej wiadomości.
Sięgając po telefon dostrzegłam, że to nikt znajomy tylko obcy numer. Mega dziwne. Weszłam w wiadomość a to co przeczytałam spowodowało, że upuściłam telefon i poczułam jak przeszły mnie dreszcze po plecach.

„Część, pewnie teraz nie kojarzysz kto to do ciebie pisze. Słonko przede mną się nie ukryjesz i obiecuję Ci, że będziesz jeszcze moja.
XoXo, L."

Dobra spokojnie to może jakaś pomyłka, to musi być jakaś pomyłka!

..........................................................................