"Madem olmayacaktı, neden olacakmış gibi oldu?"
İki kişi, bir aşk.. Olması gerektiği gibi. En azından olması gereken O...
'Her insanın bir ruh eşi vardır' Bu cümle kendimi bildim bileli aklımda yerini koruyordu, peki benim ruh eşim neden benden 5...
"çok yalnızım Cenk, sanki beni tanımıyorlarmış gibi onlara zarar verdiğimi söylüyorlar!"
••••♡••••
"Elif, güzelim.. Nasılsın?" "İyiyim hocam.." Bir yalan daha, bir hile daha! Oysa ki o ne yalanı nede hileyi severdi.. Yapanlarıda sevmediği gibi
••••♡••••
"Hocam bana bir akıl verin lütfen"
"derdinin ne olduğunu artık anlatmak istemene sevindim Elif, seni dinliyorum" Derin bir nefes alıp Salih Hocanın yanına oturdum ancak kapının açılmasıyla ve gördüğüm kişilerle kelimelerim boğazıma dizildi
"Hocam, onun burada ne işi var?" "Elif'in gelmeyeceği konusunda anlaşmamışmıydık biz hocam" Kırgınlıkla onlara bakarken Salih hocaya kızamadım bile, eğer durumu bilseydi kimin tarafında olacağından emin bile değildim
"Boşverin hocam ben sonra gelirim"
Kapıya yaklaştığım sırada Sinan'ın sesini duydum "Hainlerin burada yeri yok Elif, zahmet etme" "Sinan!" Salih hocanın uyarısını es geçerek bana bakmaya devam eden Sinan'a kırgın bir gülüş sundum
"Hayat ne kadar garip dimi? Benim sayemde bu ekibin bir parçası olan çocuk önce beni ekipten atıyor sonrada bir zamanlar babasıyla bir olup hapse attırmaya çalıştığı adamı hoca diye sahiplenmesine yardımcı olan kızı babası gibi gördüğü adamın evinden kovuyor. Ve en yakın arkadaşlarım ise buna göz yumuyor!" Kapıdan çıkmadan önce hepsinin üzerinde gözümü gezdirdim. Arda, Asya, Sinan ve Burak..
••••♡••••
Bir ok, sonra bir tane daha ve bir tane daha. Zihgir takmadığım için parçalanan parmağımın acısıyla başka bir ok atamadım. Zaten gözlerimde ki yaşlar yüzünden doğru düzgün görememiş çoğunu karavana atmıştım
Çantama uzanıp içinden peçete alarak temizlediğimde kanaması umrumda değildi, sadece üzerimde ki kapüşonlu İskender'indi ve ben onu kanla kirletmek istemiyordum. "Neden bunu gitmeden önce söyledin ki İskender. Herşeyi gören sen, göremedin mi sana olan duygularımı? Herşeyi duyan sen, duymadın mı senin için atan kalp atışlarımı?"
••••♡••••
"Elif'im bu sonuncusuydu, bana yardım ettiğin için teşekkür ederim.. Bunu yalnız yapabileceğimden emin değildim" Rüya Hoca tekrar ağlamaya başladığında gidip ona sarılmıştım, zaten bende bir saattir ağlamamak için kendimi zor tutuyordum bu ise ağlamam için bahane olmuştu.
"Hocam, yapmayın böyle nolur" "Asıl sen yapma böyle" Söyledikleriyle Rüya hocadan ayrıldığımda şaşkın bir ifade ile ona baktım "içine atma artık, olanlar senin suçun değil. Ama duygularına rağmen susmak senin hatan"
"Hocam olan oldu artık, ben bunu kabullendim zaten. İnkar etmem neyi değiştirecek" "Çok şeyi değiştirecek.."
Rüya hoca elime bir zarf tutuşturduğunda zarfta bulunan mühür ile yutkundum. Belki yanlış gördüm diyerek dolu olan gözlerimi silip tekrar baktım. "Hocam.." "Artık zamanı geldi.."
••••♡••••
sürekli çantama göz atıp durduğum için derse pek kafamı verememiştim. Rüya hocanın verdiği zarfı açmaya cesaret edemediğim gibi yanımdan ayırmaya da edemiyordum. "Elif!"
••••♡••••
iki gün önce aldığım kutuyu yatağımın altından çıkardım. Defteri yavaşça açtığımda beklediğimin aksine maviay ile değil çoğuklukla kendimi ve İskenderle olan fotoğraflarımızı görmüştüm. Dikkatli bir şekilde içinden birlikte sarılarak uyuduğumuz fotoğrafı aldım, arkasında tarihi bile yazıyordu. 23.12.22 - Biyoloji Proje ödevi
sabahlayıp proje ödevini yetiştirmeye çalışmış ama dayanamayıp uyuyakalmıştık o sırada ise eve gelmiş olan Rüya hoca fotoğrafımızı çekmişti.
