Yalnız Zaman ⏱ ☯

• Bölüm: 0.1 • ☯

"Elimde olsa çoktan bırakmıştım beklemeyi. Ama kalbimdesin, elde değil.."

•••••••••••••••••••••••••☯•••••••••••••••••••••••••

𝐸𝑙𝑖𝑓 𝐵𝑎ℎ𝑎𝑟𝑣𝑎𝑑𝑖 /

"Hadi bir daha ağlayalım, yaşanmışlıklara, yaşanamamışlara ve asla yaşanamayacaklara.."
Dudaklarımı büzüp güldüm.. Ama yinede Kitapta okuduğum cümle ile tekrar gözlerim doldu..
Neden her okuduğum cümlede her dinlediğim şarkıda seni hatırlamak zorundaydım ki! Neden di yani. İçimde büyüyen ağlama isteği ile kulaklıkları kulağımdan çıkarıp kitabı kapattım. Toplantı olduğu için okulda şuan kalan tek kişiydim ve Rüya hocaya yardım sözüm olduğu için onu bekliyordum

Koridorda yankılanan adım sesleri ile çantamı toplayıp kapıya baktığımda kapıdan içeri Rüya hoca yerine Cenk girmişti. Beni görünce gülümseyerek yanıma gelsede karşıma oturduğunda bir terslik olduğunu anlayarak kaşlarını çatmıştı.

İki yaz önce olan "Gölge" olayından sonra benden özür dilemekten dilinde tüy bitmişti her ne kadar affettim desemde. İskender'in gidişinden sonra ise bana abi gibi olmuştu ve sırt dönmeyen tek kişiydi

"Elif? Noldu.."
Birşey olmadığını söylemek için araladığım dudaklarımdan ne olduğunu anlamadan kelimeler benden bağımsız döküldü;
"çok yalnızım Cenk, sanki beni tanımıyorlarmış gibi onlara zarar verdiğimi söylüyorlar!"

Masanın üstünde olan elimi tutup sıktığında onunda pişman olduğunu biliyordum çünkü onun gelecekten gelen hali beni kullandığı için olmuştu bunlar. Ama yinede ona kızamıyordum ki sonuçta kendini değiştirmek için çok çabalamıştı.
"Sakın yanlış anlama.. Benim üzüldüğüm şey o değil. Biz beraber büyüdük Cenk, okul öncesi de okulda da beraberdik, Maviay liseye geçince dağıldı ama ben canımı dişime taktım şuan birlikte gezen 'ikizler' diye adlandırdıkları önceden birbirini kedi köpek gibi yiyen Asya ve Sinan'ı barıştırdım ve Maviay'ı yeniden kurdum."

Yaşadıklarımız gözümün önüne gelince birkez daha sustum ve yutkundum.
"Ama şimdi sanki zarar veren benmişim gibi davranıyorlar.. Maviay'dan atıldım Cenk! Ve en kötüsü bundan kimsenin haberi yok, duyulmasın diye Birşey olmamış gibi davranıyorum ama yoruldum"

Ağzını açtığı sırada koridordan kütüphanenin içine Rüya hocanın sesi yankılandı. Anında gözlerimi silip ayaklandım ve çantamı omzuma atarak Cenk'e döndüm
"Yanındayım Elif, bir önemi olurmu bilmiyorum ama bil.. Her ne olursa olsun yanındayım. Senin yaptığın gibi"

Ona gülümseyip okuldan çıkmaya hazırlanan Rüya Hocaya yetiştim geldiğimi görünce gülümsemişti. Beraber arka bahçeye geçtiğimizde kasklardan birini bana uzattı ve Tortor'a binip yola koyulduk.

Eve vardığımızda Salih hoca bizi karşılarken hep birlikte 2 yıldır kaçındığımız şey için İskender'in odasına girdik. Herşey düzgün ve tertemizdi.. Sanki hâlâ buradaymış gibi, sanki hiç gitmemiş gibi.
"Hanımlar?"
"İyiyiz Salih, iyiyiz.."

Değiliz hocam.. Değiliz..

"Hocam izin verirseniz ben önce anı olarak birkaç Birşey alabilir miyim?"
Rüya hoca başını sallayarak Salih hoca ile beraber dışarı çıktığında ben odada tek başıma kalmış ve bunun sayesinde göz yaşlarımı serbest bırakmıştım.