Bana kayboldu dediler, ben aslında sana karıştım
•••••••••••••••••••••••••☯•••••••••••••••••••••••••
𝐸𝑙𝑖𝑓 𝐵𝑎ℎ𝑎𝑟𝑣𝑎𝑑𝑖 /
ne kadar çabaladım hiçbir fikrim yok ama en sonunda yüzümün farklı yerlerinde gezen rahatsızlık yüzünden açtım gözlerimi. Elinde ot ile başımda dikilip bana gülümseyen İskender'in hayal olduğunu düşünmeyi atlatmam ise biraz daha uzun sürdü.
-normalde zaten salak ama uykusuzken dahada salak oluyo bu kız..
"Günaydın? Veya iyi geceler"
Dedikleriyle yüzümü buruşturup havaya baktığımda nerdeyse tamamen batmış olan güneş karşıladı beni. Yıldızlar silik bir şekilde kendi belli ediyordu. Uyumuş muydum ben yani? Ne zaman?
"merak etme bişey kaçırmadın, bende uyumuştum zaten. Hadi kalk bakalım gidip yemek yiyelim, sen büyük ihtimalle hiç bişey yemedin"
İyi tanıyordu beni. Uzattığı elini tutup kalktığımda ot yapışan eteğimi temizledim. Yürümeye başladığımızda ise elimi bırakmaya hiç niyeti yoktu anlaşılan. Sıkı Sıkı kavramıştı, canıma minnet.
Ama bu 'canıma minnet' sözü ise köyün içine girdiğimizde değişti çünkü bütün köyün bakışları üzerimdeydi. Güvenmiyorlardı çünkü çok garip Bi şekilde gelmiştim, ama bir yandanda güvenmek zorunda kalıyorlardı çünkü elimi tutan kişi İskender di. Ben İskender'im. Herkesin yavaş yavaş kendi evine çekilmeye başladığını gördüğümde bizim gittiğimiz yer köyün biraz daha çıkışında ki çadırdı. Benim için bez kapıyı araladığında gülümseyip elini bıraktım ve çadıra girdim. Uslu bir kız ol ve aranızda hiç birşey yokken çocuğun annesine böyle gözükme Elif.
"hoşgeldiniz oğul"
İskender gidip sarılırken ben sadece tebessüm etmekle yetindim. Yabancıydım sonuçta diyordum ama düşündüğümün aksine İskender'in annesi banada sarılmıştı, bunun ardından ise bizi sofraya oturttuğunda merakla bekliyordu.
Kimdim ben?
-baş belası, kendini sürekli beladan belaya sürükle-
Sol meleği susturan ise sağ meleğin ortama dahil olmasıydı.
-onu gaza getiren kim acaba, sus bir kere yorum yapma ve sadece izle! Müdahale etme.
"İskender?"
"ana?"
Bir süre ikisini izlerken annesi inatla İskender'e bakıyor İskender ise yemek yiyordu.
"Birşey söylemeyeceksin?"
İskender ile anlık bir göz göze geldiğimizde bişey mi söylemem lazım sorusunu taşıyordu gözleri, çok saf gelmişti şuan gözüme.
"eline sağlık?"
Ortaya attığı tahmin tutmazken annesi sabır dileyerek yüzünü sıvazladığında gülmemek için pilavdan yedim. Veya pilava benziyen bu yemekten? Tadı biraz değişikti.
"oğlum! Delirtmek mi istersin sen beni? Kimdir bu kız,"
Bana alınma manasında bakarken İskender ise ağzındakileri yutmuştu.
"arkadaşım.."
"o zamandan?"
"he ana o zamandan"
"annene bizden bahsetmişmiydin?"
Aslında kastettiğim şey o zamanda olan şeylerdendi ama İskender yüzüme alık alık bakıyordu.
"biz?"
"siz? Aranızda Birşey mi vardır?"
Annesinin hemen ardından sorduğu soru ile öksürürken İskender sırtıma vurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Zaman ⏱ ☯
Fanfic"Madem olmayacaktı, neden olacakmış gibi oldu?" İki kişi, bir aşk.. Olması gerektiği gibi. En azından olması gereken O... 'Her insanın bir ruh eşi vardır' Bu cümle kendimi bildim bileli aklımda yerini koruyordu, peki benim ruh eşim neden benden 5...
