Yeonji'den~
Wong'un aniden sarılması beni şaşırtmıştı. Hoşuma gitmişti de. Onun sarılması nedense bana güven veriyordu, ve birçok şey daha. Güven, kırgınlık,sevgi...
Hangileriydi peki? Neden herşeyi unutmuş, geride bırakmış gibi hissediyorum? Yoksa gerçektende öylemiydi..
Wong geri çekildi. Uzun uzun gözlerime baktı.
Wong:Çok korktum Yeon. Seni o hâlde görünce ne yapcam bilmedim. İyi misin?
Yeonji:İyiyim. Teşekkür ederim.
Mun:Neden telefona bakmadın?
Yeonji:Elimde değil. Juwon yaptı. Herşeyin sebebi oymuş. Kalbim onun yüzünden böyleymiş. Kötü ruh olduğunu falan söyledi.
Wong:Ne? Ama..
Mun:Yeonji. Sanırım artık herşeyin açıklanma zamanı geldi.
Yeonji:Anlamadım?
Mun:Yani şöyle-
Doktor içeri girdi. Zaten Harika zamanlamaydı.
Doktor:Bir kaç kontrolden geçicem. Merak etmeyin.
--------
Doktor kontrolleri yaptıktan sonra gitti. Durumumun iyi olduğunu söyledi ama 1 gece burda kalmamı söyledi.
Mun:Açsındır. Yemek alıp geleyim. Wong sen Yeonji'yi yalnız bırakma.
Wong:Tamam.
Mun gitti. Wong ile baş başa kaldık.
Wong;Dediklerim saçma gelebilir. Ama artık seni böyle görmek istemiyorum. Canım yanıyor.
Yeonji:Ne demek istiyorsun?
Wong:Hasta olman. Halsiz görünmen.
Yeonji:Ben hep böyleydim. Hastalanan biriyim yani. Eminim buda geçecek. Ama bu gerçek bir hastalık değil. Lanet denilen bişey.
Wong: Bundan sonra yanında olacağıma hep söz veriyorum.
Yeonji:Neden seni tanıyor muşum gibi geliyor?
Wong:Çünkü öyleydi.
Yeonji:O zaman bende hatırlayacağıma söz veriyorum.
İkimizde güldük. Daha sonra Mun geldi.
Mun:İşte yemekler. Afiyet olsun.
Yeonji:Teşekkür ederim.
---------
Yemeğimi yedikten sonra biraz Wong ve Mun'la sohbet etmiştik. Mun'un gitmesi gerektiği için gitmişti. Benimde uykum gelmişti. Hemde fazlasıyla.
Wong:Uykun var.
Yeonji:Hmm. Evet.
Wong:Hadi uyu. İyi uykular.
Yeonji:Böyle uyuyamam ki.
Wong:Nasıl?
Yeonji:Hastanede uyuyamam. Çok rahatsız.
Wong:Hadi Yeon.
Gözlerimi kapattım. Uyumaya çalışsam iyi olurdu..
---------
Kalbimin ağrıması ile uyandım. Çok kötüydü
Nefesim kesiliyordu.
