"එයා කොහොමහරි මගේ කරන්න ඕනි කියන එක දේශපාලනිකයි.එයා කොහේහරි හොඳින් සතුටින් ඉන්න ඕනෙ කියන එක විශ්වීයයි."
-මැයි මාර ප්රසංගය-ඒත් මට පුළුවන් වුණෙ නැහැ විශ්වීය වෙන්න. මම දේශපාලනිකයි.මට එයාව ඕනෙ.ඒත් මම දැනගෙන ඉඳියා එයත් අහසෙ තියෙන හඳ වගේ. බලන්න පුළුවන්.ආදරය කරන්න පුළුවන්, ඒත් ලබා ගන්න බැහැ. එයා අයිති වෙන කෙනෙකුට. එතන මට ඉඩක් නැහැ. ඒ විතරක් නෙවෙයි තව තව හේතු ගොඩක් තිබ්බා මට එයාව අමතක කරන්න.එහෙම හිතලා හිත හදාගත්ත මොහොතක නොහිතුව විදියට එයාව මට මුණගැසුණා.ඒක අහම්බයක් ද නැද්ද කියන්න මම දන්නෙ නැහැ.
පහුගිය මාස හතර පුරාවට ම අපි එකටවැඩ කරා.ප්රොජෙක්ට් එක සක්සස් කරගන්න පුදුම තරම් මහන්සි වෙන්න වුණා.ඒ මාස හතර තමයි මෙච්චර කල් වෘත්තීය ජීවිතයේ මම ගත කර අමාරුම කාලය.ඒකට එයත් හේතුවක් වෙන්න ඇති.ප්රොජෙක්ට් එක ඉවර වුණා.ඒ වගේ ම අපේ අලුතෙන් පටන් ගත්ත යාළුකමත්.එයාටත් මාව මතක් වුණෙ නැහැ,මටත් එයාව මතක් වුණෙ නැහැ.නැහැ කිව්වට මගෙ හිත බලන් ඉඳියා කවදාහරි එයාගෙන් කෝල් එකක් නැති වුණත් මැසේජ් එකක්වත්.
ඔය ඔක්කොම අස්සෙ මට රට දාලා යන්න වුණා. ටික කාලෙකට කිව්වට මම බලාපොරොත්තු වුණා වැඩි කාලයක් එහෙ ඉන්න.මම කොහොමත් හිතන් ඉඳියෙ මෙහෙන් යන්නනෙ.ඉතින් ඒ අවස්ථාව මට දැන් තියෙනවා.ඒත් මොකක්දෝ මන්දා හේතුවක් නිසා මම තාමත් බලන් ඉන්නවා.
මම යන්න හරියටම සතියකට කලින් යාළුවෙක්ගෙ වෙඩින් එකක්.ඒක මඟහරින්න බැරි නිසා මම ඒකට ගියා.එදාත් අහම්බයක්.
මාස ගාණක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉඳිය ඇස් මම එදා එතනදි දැක්කා.මට ඕනෙ වුණා යන්න කලින් එයාට මම යනවා කියන්න.මම දැනගෙන ඉඳියෙ නැහැ ඒක එයාට කියන්නෙ කොහොමද කියලා.ඒ වගේ ම එයාගෙ මූණ දිහා බලාගෙන මට කතා කරන්න බැහැ කියලත් මම දැනගෙන ඉඳියා.මම කැමති නැහැ මගෙ කඳුළු කවුරුත් දකිනවට.මගෙ එහා පැත්තෙ ඉඳිය කෙනත් එක්ක කතා කරලා මාව නොදැක්ක ගාණට ගිය එයාට විශේෂයෙන් මම යනවා කියලා යන්නෙ මොකටද කියලා නොහිතුණා ම නෙවෙයි. ඒත් ඉතින් අනෙ මන්දා.වෙඩින් එකත් ඉවර වුණා. මම එයත් එක්ක එක වචනයක්වත් කතා කරෙ නැහැ.
YOU ARE READING
Not To Me;Only Us(අපි අපිට ම)
Non-Fiction"කවදාවත් කියන්න බැරි වුණාට මම තාමත් මහ ගොඩක් ඔයාට ආදරෙයි."