Keyifli okumalar 🌼
Elimdeki sigaradan büyük bir nefes alıp ciğerlerimin zehri içine çekmesini hissettim. Bir insan bile bile neden zehirlerdi kendini? Daha doğrusu bir insan kendini neden sevmezdi? Kimse onu sevmediği için mi? Yoksa kimsenin sevmesine izin vermediği için mi?
Her bir sorunun ardından hep bir soru daha gelirdi asla sorular ve cevaplar bitmezdi zihnimizde insanın kendini sevmemesi tıbba göre büyük bir psikolojik sorundu ama benim gibi bir psikologa göre öyle değildi.
Çünkü bir insan kendini sevmiyorsa bunun altında bir çok sebep vardı. Kimseye kendinizi sevin güçlü olun özgüvenli olun gibi ıvır zıvırları söyleyen bir psikolog değilim.
Sevmeyi bilmeyen bir insan ne kendini ne de başka birini sevebilir her daim öncelik sevmeyi öğrenmektir.
Ve ben psikolog CEYLİN SAYER bu güne kadar sevmeyi öğrenemedim. İnsanın duygularının nasıl olduğunu hangi amaçla şekillendirildiğini nasıl bir ruh hallerinde olduklarını ve insanların davranışlarına dair herşeyi bilmeme rağmen bir tek sevmeyi öğrenemedim.
Bunları öğrenirken hepsini okuyarak yaptım ve şunu biliyorum ki bazen okuyarak değil de yaşayarak öğrenirdi insan.
Ve ben bunu hiç bir zaman yaşayamayacaktım.
Biten sigaramı kül tablasına bastırıp söndürdüm. Her zaman kullanmasam da arada kullanıyordu zevk yada heves değildi benimki sadece bazen bazı anlar içmek iyi hissettiriyordu.
Saat sabah yediyi gösterir iken oturduğum mutfak masasından kalktım. Önce dişlerimi fırçaladım ardından her gün kullandığım bakım kremlerini kullandım. Bunları her gün kullanıyordum çünkü bir gün kullanmasam yüzümde sivilce ve siyah nokta çıkıyordu. Ve şunu da eklemek istiyorum yüzüme hiç bir şey yapmıyorum doğal hali diyen kızlara asla inanmıyorum.
Üzerime siyah triko bir elbise giydim onun üzerine de siyah bir ceket aldım. Kışın bitmesine az kalmıştı son güne kadar triko elbise giyebilirim cidden sevdiğim iki şeyden birisiydi birincisi kesinlikle botlarımdı topuklu siyah bir botumu da ayaklarıma geçirdikten sonra hazırdım.
Çantamı ve arabamın anahtarını alıp evden çıktım. Ve arkadaşım Tuğçenin evine gitmek için yola koyuldum. Ona anlatacağım şeyler yüzünden vereceği tepkileri kestirebiliyordum ilk başta yüzünde kocaman bir şaşkınlık ardından yavaş yavaş sinirlenme ve hemen ardından ise hüzün belirecekti ve bir kaç dakika içinde büyük bir duygu patlaması yaşayacaktı. Her ne kadar bu duruma maruz kalmak istemesem de o benim yakın arkadaşım da ondan gizli bir şey yapmak istemiyordum.
Telefondan Yavuz'u arayıp kulaklığın tekini kulağıma taktım. Ve üçüncü çalıştı hemen açtı
"Efendim Ceylin"
"Neredesin yavuz?"
Yavuz da en az Tuğçe kadar yakından tanıdığım birisiydi diş hekimliği okumuştu belirli bir süre hastanelerde çalıştıktan sonra kendi klinigini açıyordu tam olarak açmamıştı ama yakın sürede hizmet vermeye başlayacaktı.
"Kliniğimdeyiz bir kaç işlerim vardı onları hallediyorum sen neredesin?"
"15 dk kliniğin orada olacağım kapıda ol tuğçeye gideceğiz"
"Böyle dediğine göre önemli bir şey var "
"15 dk sonra görüşürüz" diyip aramayı sonlandırdım.
Arabada son ses bir müzik açıp yoluma devam ettim. Tuğçenin evine araba ile yarım saatlik yol mesafesi vardı. Yavuzun kliniği resmen ikimizin evinin tam ortasında gibi oluyordu.
