BORDONUN YOLCULUĞU

6. bölüm

bugün artık okula gidiyoduk kapının önünde güney ve kuzeyi bekliyodum onlar la birlikte gidicektik. Asena da yanımdaydı annem daha uyanmamıştı o uyanana kadar uçakta olurduk zaten Asena benim gitmemi istemiyodu o nün tek arkadaşıydım ben  küçüklügümden beri yanımdan ayrılmazdı zaten ne kadar şikayet etsemde o benim bir tanem di evin tek meleğimdi o benim biricik kız kardeşim ağladıgim omuzdu...
giderken telefonları götüremiyoduk tuşlu bir telefon aldım bunun için kendi telefonumu da Asena ya verdim bana istediği zaman ulaşması için .
dışarısı soğuktu hemde ne soğuktu Asena üsümeye başlamıstı ceketimi çıkardım ve üstüne attım abi yüreği işye kiyamiyosun işte Asena melül melül bana bakmaya basladı vekinuştu
-asena:abi al şunu üsüyecen sen
kücümser bir sırıtıs belirdi yüzümde
-ben:ben üsümem abicim merak etme çıkarma şu üstündekinide
bak gitmeden abinden dayak yersin ha haberin olsun

Asena gülmeye basladı ve her abi kardeş gibi laf dalaşına başladim
-asena:dene adı bak bakam ne oluyo abi 36 numar bı terlik izi kafanda çıkar bilesin

ikimiz de tekrar gülmeye basladım Asena resimle uğrşmak istiyodu ama biraktı acaba hala resimle uğrasmak istiyomu onu merak ediyorum ...
birden oat diye sordum krlırılası dilim ile
-ben:Asena sen hala resimle uğraşmak istiyomusun abicim

Asena bı anlık durakladı bu soruyu kendine de soruyordu galibave en sonunda cevapladı

-asena:abi ben resme de babam sayesinde başladım hatırlarsan beni babam çok iyi tanıyodu her zaman bişey dediyse bı bildiği vardır evet isterdim resimle uğraşmaya devam etmek ama belki hukuk okusam daha iyidir babm in hayalini gerçekleştirsem

bı an duraksadı ve tekrar konuştu
-asena :abi beni babam çok iyi tanirdı benden bile yani bı insanı kendinden daha fazla tanıyan varmı ista babam beni öyle tanırdı... hem sen mi tek gerçeklestircen babamın hayalini ben de onun çocuğuyum benim içinde ne demiş hatırlatırim hem babam beni senden daha çok seviyodu

Sina goğeu gülmeye basladı ama bu gülüsün altında hüzün ve özlem vardı...

    
ASENA DAN:

-turan:Asena sen hala resimle uğraşmak istiyonusun

abim bu soruyu sorunca dona kaldım kendime de soriyodum bu soruyu istiyodum ama babam beni hep cüpeyle görmek istediği için bende hukuk okumaya karar verdim ama belki babam yaşasaydı belki resimle ilgilenirdim ve abimin sorusuna cevap verdim

-ben:abi ben resme de babam sayesinde başladım hatırlarsan beni babam çok iyi tanıyodu her zaman bişey dediyse bı bildiği vardır evet isterdim resimle uğraşmaya devam etmek ama belki hukuk okusam daha iyidir babm in hayalini gerçekleştirsem

bı an düsündüm cidden babam beni benden daha iyi tanıyodu  ve bunu abime de belirtmek istedim
-ben:abi beni babam çok iyi tanirdı benden bile yani bı insanı kendinden daha fazla tanıyan varmı ista babam beni öyle tanırdı... hem sen mi tek gerçeklestircen babamın hayalini ben de onun çocuğuyum benim içinde ne demiş hatırlatırim hem babam beni senden daha çok seviyodu

bu cümleyi dedikten sonra güldüm ama bu gülüş babamı özleminden oluşan bı gülüstü
abim bunu anlamış olcak ki bana sarıldı onun babam konusunda tek sığınağı bendim benim yanımda ağlardı tek  abim konuşmaya başladı
-turan:Asena ben yokken anneme iyi bak beni affetmesini sağla güzelim ben tatillerde gelmeye çalıscam tamam mı

-ben:tamam abi
-turan:afferim abicim

deyip yanağımı optü tam o srada bı korna sesi duyuldu gelenler güney abi ve kuzey ablaydı
güney abi yine siyah giyinmişti kuzey abla ise beyaz çok zıt kişilerdi güney abi durgun sesiz sakin biriydi ama kuzey abla yerinde durmazdı hep kavga ederdi hiç kız arkadasları yoktu hep erkek   zaten erkek gibi bı kadındı sert ve otoriter dıstan görenler öyle sanardı ama içte çok tatlı biriydi ben çok severdim kendisini ama güney abiyi daha çok severdim çok çekici gelirdi bana ben güney abiyi çok uzun zamandır hoşlanıyodum ama kimseye diyemiyorum işte içimde yaşiyodum her duygu gibi  bu duyguyu da...

arabadan inip bize doğru geldiler kuzey abla yine gülüyo du ama güney abi sert bakıyodu heryerde herzamanki gibi nefesimi kesiyodu bu görünüsü
kuzey abla yanıma gelip bana sarıldı
-kuzey:Asena ne yapıyon güzellik
-ben:iyiyim kuzey abla
-güney:naber Ahsena nasılsın
-ben:iyiyim güney abi
-turan:AA beni unuttunuz ya konuşmuyorum sizle
-güney:oğlum kizmısın sen ne yapıyon be kıskanma be seni de seviyoz ama Asena bı ayrı he o bu gurubun minik kuşu

güney abi bana bminik kuş mü demişti allahım bana bişeyler oluyoo
olduğum yerde sırıtmaya basladım bunu farkeden abim heme sordu
-turan:ne sırıtıyon be Asena ne oldu 

az biraz sıçmış olabilirmi eh

Turan dan:

bizimkiler geldi ve sohbet ediyorduk biranda tüm toplar Asena ya dönünce az benle konuşsunlar diye şaka amaçlı bı şey söyledim
-ben:AA beni unuttunuz ya konuşmuyorum sizle
-güney:oğlum kizmısın sen ne yapıyon be kıskanma be seni de seviyoz ama Asena bı ayrı he o bu gurubun minik kuşu

Asena bunu duyunca sırıtmaya başladı ben Asena nın güneyden hoşlandığını biliyodum ama bişey demiyorum Asena babam ı kaybettikten sonra benim yanımdan başka hiçbiryere gitmemeişti  durup durup güneyi kesiyodu bildiğim üzere güney de bu duruma karsılıksız değildi o son dediği ile tam olarak emin oldum
vay pislik benim kardeşime göz dikti  he nıç nıç yakıstiramadim
-ben:gençler sohbetinizi bölüyom pardon ama biz gitmezsem uçağı kaçircaz haberiniz olsun
-güney:tamam be kızma gidiyoz
-kuzey:görüsürüz Asena kendine iyi bak minik kuş

biz yavaştan arabaya doğru ilerledik ve bindik Asena arkadan üzgün bı şekilde bakıyodu ama gururluydu ...
                   

                        ....

hava alanına varmıştık yol boyunca sohbet ediyduk biltlerimizi önceden aldıgımız icin direk hava alanına girdik uçak yarım saate kalkicaktı biz bu sıtada kahvaltı yapalım dedik en azından yolda sadece uyuruz diye düsünmüştük çok uzun sürmedi diye düsünüyoduk Aydın la Ankara arsı 1:30 saat sürerdi  zaten orda okulun aracı alcaktı bizi ve yurda göturcekti eğitimlere yarın başlancaktı biz de buna göre hazırlanmıştır şimdi saat sabah 07:40 bizim uçağımız 08:00 da kalkıcaktı saat 09:00 gibi Ankara'da olurduk galiba diye düsünüyoduk .

kahvaltı ettikten sonra uçak anonsu gerçeklesti bizde uçağa doğru gitmeye başladık önemli esyaların hepsini kuzeyin kücük sirt cabtsina koyduk yanımızda götürmek için .

uçağa binince koltukları aramaya başladık hepimizin koltukları yanyana olduğu için şansloydık cam kenarında ben ortada güney son koltukta ise kuzey oturcaktı  kuzeyle planımız güney i yastık gibi kullanmaktı iyi de fikirdi Dalyan gibi adamdı sonuçta az omzuna yaslansak ne olurdu zaten

uçak havalandı hostes uyarılarını yaptı ve gitti biz de artık kendimizi uykuya bıraktık ve tüm yol boyunca uyuyacaktık Ankara ya varınca zaten okulun aracı gelceği için sıkinti yoktu bu yüzden rahat rahat güneyin omzunda uyuduk