KARANLIK EV

Garip

Akşam saatlerine doğru yola çıkmıştı gün batımı bitiyor karanlık çöküyordu hemen eve gitmek istemedi bir markete uğrayıp içecek ve bisküvi alıp eve doğru yürümeye başladı evi okula 20 dakika yürüme mesafesindeydi evlerin ışıkları az da olsa yolunu aydınlatıyordu sokak lambaları yanıp sönüyor bazıları ise hiç çalışmıyordu bu garip bir his veriyordu üç sokak ötede evi vardı

Evde olmayı seviyordu onu
iyi hissettiriyordu insanlarla konuşamıyor konuşsa bile nefes alamıyordu insanların seslerinin içinde kayboluyor gibi hissediyordu

Yorucu geçen günün ardından
soluklanmak istedi ışıkları yanık olmayan tek katlı evin önündeki kaldırıma oturdu elindekileri de bitirme çabasındaydı ne şans ki evin yanındaki sokak lambaları yanmıyordu ama evin önündeki lamba yanıp sönüyordu bozuk olduğu belliydi lambadan sesler geliyordu

bulunduğu sokak çok sessizdi normalde bu sokaktan geçerken hızlı olurdu hiç umursamazdı eve hızlıca varmak isterdi bu yüzden hiç birşey görmemişti sokağı incelemeye başladı

Sağ çaprazindaki eve baktı pencereden evin içindekilerin gölgeleri gözüküyordu bir aile doğum günü partisi yapıyordu ve çok mutlu gözüküyorlardı gölgelerinden kimler olduğu tahmin ediliyordu

bir anne konuşuyordu ellerini mutluluktan ve heyecandan havaya kaldırmıştı sonra ellerini birleştirdi ve minnettar bir ifadeye girdi çok mutluydu eşi'de yanına yaklaşıp ona sarılmıştı ikiside aynı duyguları paylaşıyordu sonra küçük kızlarını kucağına aldılar ve birlikte mumları üflediler çok güzel bir an yaşıyorlardı aileyi böyle mutlu görünce gülümsedi

bakışlarını diğer çaprazdaki eve çevirdi orada da bir genç kitap okuyor babası televizyon seyrediyor annesi ise sofrayı kuruyordu onları izlerken çok huzurlu hissetti aldıklarını bitirmişti sadece içeceği bitmek üzereydi Kendini bir an için mutlu bir film seyrediyor gibi hissetti

bitmek üzere olan içeceğini tam içecekken bir cam kırılma sesi duydu bir anda irkildi ve arkasına döndü neredeyse elindekini düşürecekti çok korkmuştu arkasındaki karanlık evden hiçbir hareketlenme yoktu aslında seste oradan gelmemişti ama ev korkutucu gözüktüğü için oraya bakmıştı hiçbirsey olmadığını anlayınca ayağa kalktı ve sesin geldiği yere baktı

en son seyrettiği evden gelmişti sofrayı hazırlayan anne tabak kırmıştı tabak parçalarını temizliyordu bir an için rahat bir nefes aldı elini kalbine götürmüştü içeceğini bitirip yakınındaki çöpe attı hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladı yaşadığı korkuyu düşünüyordu

çok çabuk korkabilen birisiydi aklına birsürü korkutucu şeyler gelmişti normalde o evin önüne oturmazdı ama evde kimsenin olmadığını düşündü daha rahat olabilmek için oturmuştu hem evden dışarı çıkan insanları rahatsız etmemiş olurdu düşünceleri aklından çıkarıp uzunca bir nefes aldı o kadar hızlı yürütmüştü ki farkında olmadan eve varmıştı

kapıyı tıkladı karışına annesi çıktı annesi gülümsedi "hosgeldin tatlım" dedi kızda gülümsedi "hoşbuldum anneciğim" dedi içeri geçti eşyalarını kapının yanına bıraktı ve annesine sarıldı " seni çok özledim anneciğim" dedi anneside hemen karışılık verdi "tatlım bende seni özledim seni seviyorum kızım" dedi annesinin bu sözünü duyunca içten bir şekilde gülümsedi ve huzurlu hissetti annesi "hadi artık içeri geçelim" dedi başını sallayıp "tamam" dedi birbirlerinden ayrılmayıp içeri geçip oturdular

biraz vakit geçirdikten sonra yemekleri hazırlayıp sofrayı kurdular babası işten gelmişti hep birlikte yemek yediler ve sofrayı kaldırdılar herkes kendi köşesine çekilmişti ödevlerini bitirmiş yatağına geçip kitap okumaya başlamıştı sayfaları çevirdikçe birşey anlamadığını aklında başka birşey olduğunu fark etti aklında ki şey ise o karanlık evdi sebepsizce merak etmişti acaba o ev hep karanlıkmıydı içinde yaşayan birileri varmıydı varsa kim

böyle sorular aklına takılmıştı bu düşüncelere daldığını fark edince kitabı bırakıp telefonunu aldı arkadaşı mesaj atmıştı zaten bir tane arkadaşı vardı biraz yazıştıktan sonra kulaklığını takıp müzik dinlemeye başladı gözlerini kapatıp kendini müziğin ritmine bıraktı keyfi yerine gelmişti şuan da çok huzurluydu gözlerini açtı çalışma masasındaki çekmeceye baktı telefonunu bıraktı çekmeceyi açtı

içinde küçük bir defter vardı defteri alıp incelemeye başladı sürekli buradaydı görüyordu ama umursamıyordu onun defteri değildi annesi koymuştu kaybetmemesini ve okumamasını söylemişti her temizlik günü kontrol ediyordu içinde ne olduğunu sorduğunda ise yemek tariflerinin olduğunu söylemişti annesine söz verdiği için hiç açmamıştı annesinin güzel yemeklerinin tarifine bakmak istedi tam defteri açacakken annesi geldi bir an irkildi odasına geleceğini düşünmemişti annesi hemen defteri elinden aldı

" tatlım bana söz vermiştin neden bunu yaptın sana güvendiğim için odana koymuştum"

"anneciğim özür dilerim sadece tarifleri merak etmiştim"

"peki bundan önce de baktın mı lütfen doğruyu söyle"

"hayır gerçekten hiç bakmadım"

"tamam kızım birazdan yanına geleceğim burada bekle"

dedi ve kapıyı kapattı annesinin bu davranışına anlam verememişti yemek tariflerine bakmak neden onu bu kadar sinirlendirmişti ki annesi geldi yanına oturdu elini tuttu

"tatlım üzgünüm sana böyle davranmak istemezdim o defterin içinde özel şeyler yazıyor arkadaşım göz kulak olmam için bana verdi gizli kalmasını istedi bundan kimsenin haberi yok kimseye söyleme söz ver"

"Tamam anne söz veriyorum"

"sana güveniyorum tatlım seni seviyorum" dedi sarıldı ve başını okşamaya başladı

"Bende seni seviyorum anne" dedi ve sımsıkı sarıldı Kız

" hadi tatlım artık uyu yarın okulun var"

"tamam anne iyi geceler"

"iyi geceler kızım" dedi ve başından öptü