KARANLIK EV

Gizemli

Evin içine girmeden önce bir duraksadı
Kız, arkadaşı meraklı gözlerle ona baktı ama hiç birşey söylemedi düşünmeye başlamıştı içinde büyük bir merak olmuştu korkuyordu ama merak ediyordu hem belkide merak ettiği sorularının cevabını alacaktı

Biraz düşündükten sonra hareket etti ilk olarak bahçeyi incelediler bahçesi uzun tellerle kapatılmıştı evin daha az görünmesini sağlıyordu bahçe kapısını açıp içeri girdiler uzun çimenler vardı hiç biçilmemiş gibi duruyorlardı

Bahçenin sağ ön kısmının küçük bir köşesine iki tane çilek ve iki tane kivi ekilmişti yiyebilecek kadar büyümüşlerdi bakışlarını evin camlarına çevirdiler hepsinin perdeleri kapalıydı hiç açılmamış gibi duruyorlardı

Kız "bence bu kadar yeterli fazlasına gerek yok" dedi

"Hadi ama buraya kadar geldik lütfen çok merak ediyorum içeriye girip hemen çıkıcaz"

"Yaptığımız şeyin suç olduğunu biliyorsun değil mi"

"Ama kimse yaşamıyor gibi"

"Ya evin içinde birileri varsa o zaman ne yapacağız"

"Belki yoktur ama bilemiyorum şimdi düşününce riske atmaya gerek yok sanki"

"Bencede"

"Üzgünüm seni zorladım çok ısrar ettim ama bir anda büyük bir merak saldı içimi hiç birşey düşünmeden o merakımı gidermek istedim tekrar özür dilerim"

"Sorun değil benimde içimde merak vardı sadece mantıklı düşünmeye çalıştım"

"Teşekkürler artık gidelim öyleyse içeride birileri varsa bizi fark etmesinler"

"Haklısın öğlen arası bitmek üzere"

İkiside başını çevirmek üzereyken bir anda camdan iki çift beyaz göz gördüler ikiside çığlık attı ve koşmaya başladılar evin bahçesinden biraz uzaklaşmışlardı

İkiside şok olmuştu ne diyeceklerini bilmiyorlardı sadece evi izliyorlardı gördükleri şeyin ne olduğunu düşünüyorlardı perdelerden birinin açık olduğunu fark ettiler arkadaşı kaldırımda bıraktıkları yemekleri aldı kızın yanına geldi kolundan tutup onu okula doğru götürmeye başladı

Kız ise yaşadığı şoku üzerinden atamamıştı çok korkak olduğundan hemen etkilenmişti dona kalmıştı

Arkadaşı "o neydi öyle korkutucu gözüküyordu ama mantıklı bir açıklaması vardır belkide ev sahibiydi yakalanmış olabiliriz lütfen kendine gel birşey söyle iyi misin" dedi

"İyiyim sadece çok korktum büyük ihtimalle ev sahibiydi keşke hiç gitmeseydik"

"Çok haklısın hepsi benim yüzümden çok özür dilerim bir daha seni hiç birşeye zorlamıcam"

"Olan oldu özür dilemene gerek yok bir an önce okula gidelim boşver unutalım gitsin" dedi

Okula gittiler dersler bitmişti çıkışta tekrar buluştular

Kızın içinde büyük bir korku vardı yine o yerden geçecekti kızın korktuğunu anlayan arkadaşı

"İstersen bugün bende kal" dedi

"Teşekkür ederim ama evde olmak beni daha iyi hissettirecek"

"O zaman birlikte gidelim tek kalmamış olursun

"Olmaz senin evin uzak geç kalırsan ailen kızar"

"Seni nasıl tek bırakabilirim herşey benim yüzümden oldu itiraz etme seninle geliyorum"

"Peki o zaman teşekkürler"

Birlikte eve doğru yürümeye başladılar

Marketi geçtiler ve eve doğru yaklaştılar bulundukları sokak kızı o zaman ki gibi garip hissettiriyordu bu duyguya arkadaşı da katılmıştı sokak lambaları henüz tamir edilmemişti

İkisininde gözleri o eve çevrildi hiç bir hareket yoktu bakışlarını yola çevirdiler evin tam önüne geldikleri zaman bir ses duydular

İkiside çok korkmuştu eve baktılar hiç bir hareketlenme yoktu sağ çaprazidaki eve baktılar camdaki gölgelerden neler olduğu anlaşılıyordu önceki gün doğum günü partisi hazırlayan ailenin evinden gelmişti ses anne tabak kırmış parçalarını temizliyordu

Kız bu durumdan oldukça korkmuştu bu sokağa geldiğinden beri aynı şeyleri yaşamaya başlamıştı kesinlikle bir şeyler olduğu açıktı arkadaşı da oldukça ürkmüştü ona da önce ki gün yaşadıklarını anlatmıştı

O da pek iyi şeylerin olmadığını fark etmişti

"Hadi artık eve git beni buraya kadar getirdiğin için teşekkür ederim"

"Rica ederim sende hemen eve git eve geldiğimde seni arayacağım hoşçakal"

"Tamam görüşürüz"

İkisi ayrılmıştı eve doğru gittiler kız olanları düşünüyordu

"Sakin ol sadece bir tesadüf o kadar"

Eve gelmiş kapıyı tıklamıştı annesi kapıyı açtı

"Hoşgeldin tatlım"

"Hoşbuldum anneciğim"

"Birşey mi oldu biraz solgun bakıyorsun"

"Bugün yorucu geçti ondan şimdi dinlenirim"

"Peki o zaman gel bakalım"

Kız içeri geçti salona oturdu biraz dinlendi annesiyle sohbet etti

Ardından babası geldi sofrayı kurdular annesi

"Hadi bakalım size bir süprizim var sofraya gelin kızım abinleri çağır"

"Tamam anne çağırıyorum merak ettim bu süpriz ne acaba"

Diyerek yukarıya çıktı abisini ve kardeşini çağırdı aşağıya indi hep birlikte yemek yediler sohbet ettiler tekrardan herkes köşesine çekilmişti

Ailesi önceden cok sosyaldi sürekli birlikte sohbet ederlerdi zaman geçtikçe herkes kendine uğraşacak birşey buldu kendileriyle vakit geçirmeye başladılar

Kız odasında annesini düşünüyordu onu çok seviyordu annesi süpriz olarak en sevdikleri yemekleri yapmıştı cacık ,yaprak sarma ve köfte yapmıştı tatları mükemmeldi annesinin eli çok becerikliydi hızlı çalışır ama güzel çalışır ve sevgi dolu birisiydi özellikle çocuklarına karşı çocuklarının mutluluğu öncelikliydi

Hiç ayrım yapmıyor hepsini eşit seviyordu kız bunları düşünerek gerçekten çok şanslıyım diye içinden söyledi bu güzel düşünceler bir anda kaybolmuştu bugün yaşadıkları aklına gelmişti arkadaşı arayacağını söylemişti ama aramamıştı

Endişelenmişti birşey mi oldu yaralandı mi eve varabildi mi diye düşünürken telefonunu eline aldı WhatsApp'a baktı en son aktifken saat 5.10 geçiyordu bu durum onu endişelendirdi mesaj attı