SAKIZ

-3-

Oy vermeyi unutmayın 4. bölüm 20 oyda gelecek. İyi okumalar.
...

"Melisa, Melisa uyansana artık noldu sana böyle?"

"Ya lütfen biraz daha uyuyayım Asya abla rahat bırak beni."

O kadar yorgun hissediyordumki yerimden kalkmaya halim yoktu. En sonunda Asya abla beni yataktan taşıyarak kaldırdı. İlk önce ne olduğunu anlamadan bana ve saçlarıma baktı.

"Melisa ne yaptın saçlarına? Niye kestirdin? Annen için uzatmaya karar vermiştin hani."

"Tamam lütfen sakin ol. Anlatırım kahvaltı da."

"Umarım mantıklı bir açıklaması vardır."

Asya Abla küçükken beni yanına aldığında henüz çalıştığı bir işi yoktu ailesinden miras bir evi vardı Ankara'da ama Bizim İstanbul'a tasinmamiz gerekiyordu. Bu yüzden evi sattık. Ve şuan yaşadığımız evi aldık. Biraz küçük ama sevimli bir ev. Dört katlı binanın üçüncü katı. Bu eve taşındıktan sonra Asya Abla kendine çok iyi bir iş buldu. Bir yandan çalışıp bir yandan da üniversite okuyordu. Zaman zaman yemekleri ben hazırlayıp yardım ettim ona. Zaman zaman günlük işlerde Kendi harçlığımı çıkartmak için gizlice çalıştım. Asya ablaya o kadar çok değer veriyorum ki anlatamam. Çünkü o benim için çok fazla şey yaptı. Bana kendini açtı. İkinci ailem oldu.

"Nereye daldın öyle sen hadi yemeğini ye."

"Tamam yiyorum. Saçıma gelecek olursak çok kızdığının farkındayım ama bir değişiklik istedim. Okul çıkışı arkadaşım Sahra'yla birlikte gittik o da saçını kestirdi."

"Okulun ilk gününden kimle arkadaş oldun."

"Sahra 9. sınıftan arkadaşım. Çok iyi kızdır."

"İyi madem öyle olsun. Ama bir daha benden habersiz hiç bir yere gitmek yok."

"Tamam."

Kahvaltımı yapıp hızlıca hazırlandım. Otobüse yetişmem lazımdı. Evimiz okula biraz uzak olduğu için otobüsle gidiyordum. Okulun önünde iner inmez okula doğru hızlıca yürümeye başladım. Geç kalmıştım çünkü. Sınıf kapısını tıklatıp içeri girdim. Gözüm hemen Sahra'yı aradı. Sırada oturuyordu. Hemen yerime geçtim.

"Günaydın, çok mu geç kaldım?"

"Yo hayır bir kaç dakika sadece."

"Oh! iyi bari okulun ikinci gününden geç kalınca panik oldum biraz."

Sahra bana dünden daha soğuk davranmaya başlamıştı. Acaba onu kıracak bir şey mi yaptım diye düşündüm ama dün zaten sadece ilk ders beraberdik. Bu kızın tuhaf olduğunu biliyordum zaten. Şaşırmaya gerek yok.

"Çocuklar, günaydın öncelikle. Biliyorsunuzki her sene okulun ilk haftası kamp düzenliyoruz. Yeni gelenlerin okula alışması ve eski öğrencilerle kaynaşması için. Bu hafta kamp yarın yani Çarşamba günü başlayacak ve cuma günü bitecek. Geçen sene olduğu gibi bu yılda ormanda olacağız. Şarkılar,yarışmalar, yemekler... Çok güzel olacak herşey. Şimdi veli izin belgelerini dağıtıyorum. Yarin hepiniz getirmiş olun lütfen."

Hayatım boyunca hiç kamp yapmastim. Bu yüzden aşırı heyecanlandım şimdiden. Asya abla umarım izin verir. Çünkü genelde beni tek başıma bir yerlere göndermekten çok korkuyor. Şimdi bunu düşünmeyi bırakıp dersi dinlemem lazım. Ders bitiminde sınıftakilerle kaynaşmak için birilenin yanına gidip selam vermeye karar verdim.

"Merhaba. Napıyorsunuz?"

"İyi, oturuyoruz öyle. Sen bizimle konuşmaya gelir miydin ya."

"Açıkçası dün biraz kötü bir gündü o yüzden kimseyle konuşamadım."