Ala

I.

                 Ben Ala Ayaz, 14 Nisan 2000 tarihinde geldim bu dünyaya.

17 yaşıma kadar her şey çok güzeldi. Belki aslında güzel değildir, belki berbatken bazı ayrılıklardan sonra daha da berbat olmuştur, bilemiyorum. Ama eminim ki o yaşıma kadar yaşadığım her şey şimdikinden katlarca daha güzeldi.

Ben abim ile öğrenmiştim sevgiyi, hayatı. Abimin en yakın arkadaşı ile de öğrenmiştim aşkı... Fakat bu berbat hayat ikisini de aynı gün aldı benden. O gün ölmeyi diledim. Hastane koridorlarında yankılandı ölüm yalvarışlarım. Ama kimse beni dinlemedi. Onlar ölü olan ruhun bedenini yaşatmak istediler.

O gün kendimi kaybetmiştim... Kaç kez bayıldım veya kaç kez uyutuldum hiçbir fikrim yoktu. Hatırladığım tek şey her uyanışımda çığlıklarım ile ağlamamdı. Her çığlığımda içimden abimin gelmesi için yalvardım, o yokken çok yalnız hissederdim ve o her ona ihtiyacım olduğunda iki eli kanda olsa bile gelirdi. Ama bu sefer gelmemişti. Bu sefer yalnızlığım ile tek kalmıştım. İlk 2 yıl sanki bir yaratıkmışım gibi yaşıyordum, yaşamaya çalışıyordum.

Abim ile sevgilimi motor kazasında kaybetmiştim. Abim çok profesyonel bir motor kullanıcısıydı. Binlerce kişiye motor sevgisini aşılamıştı. Büyük bir kitlesi vardı ve çok güzel yönetiyordu. Bu kitlede en büyük fan bendim ki zaten ilk olarak bana aşılamıştı motor sevgisini. Kendisine güvenmeye başladığı zaman bana motor sürmeyi öğretmişti. Kendisine güvenmesini beklemiştik, çünkü bana en ince detayına kadar anlatmak istiyordu. Hayatım boyunca unutmamamı istiyordu. Benimde onun gibi profesyonel olmamı istiyordu.

Ben 13 yaşıma girdiğimde abim 18 yaşındaydı. Kendine ait yüksek cc'lik ilk motoru o yıl almıştı. 14 yaşıma kadar artçısı olarak hep arkasında yer aldım. Ardından 14 yaşımdayken düşük cc'lik bir motor aldı ve bana öğretmeye başladı. Ve en önemlisi 16. Yaş günüm... Doğum günümde pastamı üflediğimde bir mesaj gelmişti telefonuma, kapıda beni beklediği yazıyordu. Hızlıca aşağı indiğimde gözlerim yanındaki motoru taradı. Bu onun motoru değildi. Sorgular bir ifade ile kendisine döndüğümde ise anahtarı bana uzattığını görmüştüm. Evet bu motoru bana almıştı...

O günden sonra onun kadar olmasam da bende gerçekten bir motorcu olmaya başlamıştım.

Lakin motor benden abimi ve hayatımın aşkını almıştı. 1 yıl gibi bir süre boyunca motor görmemek için elimden geleni yaptım. Ama kaçış olmadığını fark ettim. Dönüp dolaşıp geldiğim yer yine abimle yaptığımız garajımızdı. Kaza yaptığı motoru koruma demirlerinin katkısı ile pert değildi. Her şeyini yeniden yaptırmıştım. Hatta abimin istediği kaplamayı yaptırmıştım ve yaptırdığım gün o motor ile gittim onu ziyarete. Gidene kadar canımdan can gitmişti, hızımı yükseltemiyor ve sık sık molalar veriyordum. Annem tek gidemeyeceğimi söylemişti. Giderken abimin diğer motorcu arkadaşları eşlik etmişti bana. Motor sürmem konusunda ilk güvenmeselerde ben sürdüm. Çünkü bu motor bugün tamirden çıkmıştı ve bir daha kullanılmayacaktı. Fakat dönüşte çok zorlanmıştım. Yol kenarında 1 saat boyunca ağladığımı hatırlıyorum... Eve döndüğümde motoru güzelce garaja yerleştirmiş ve o 1 yıl boyunca 2 kereden fazla oraya adım atmamıştım. Ama o 1 yılın sonunda sadece orada yaşamak istedim. Birkaç gün sadece motorları izledim. Sonrasında ise soluğu yollarda aldım. Motorum ile gidebildiğim kadar gittim uzağa. Yalnız değildim bunu fark etmiştim, Timur beni takip ettiğini çok belli etmişti. Zaten mola verdiğim yerde de yanıma gelmekten çekinmemişti.

Timur motor konusunda abime en çok destek olan kişilerden biriydi. Evet, abimin en yakını her zaman biricik sevgilim, Berk olsa da motor konusunda pek hevesleri uyuşmuyordu. Berk arabalar ile vakit geçirmeyi daha çok seviyordu. Tabiki motorlara karşı değildi ama onun için arabalar daha dikkat çekiciydi. Bu durumda devreye Timur girmişti, sosyal medya için çok katkısı olmuştu bize. Şimdi ise abimin emanetiymişim gibi yanımdan hiç ayrılmıyordu. 

20 Temmuz 2018

1 yıl sonra motorumu garajdan çıkarıp gidebildiğim kadar gittiğim gün...

Yavaşça karşımda kaskını çıkaran Timur'a bakındım.

A: Doğru söyle kamerayı nereye koydun?

Bu soru karşısında birkaç saniye duraksadı.

T: O kadar belli mi ya kameranın olduğu, biraz daha dikkatli olmalıymışım.

Yaptığı suç ortaya çıkan çocuk gibi baktı bana. Peki o ciddi miydi yoksa şakamı şaka ile mi karşılıyordu?

A: Yani benim yerimde başka biri olsa cidden inanır kamera koyduğuna

T: Sen neden inanmadın?

E: İnanmam mı gerekiyor?

Bu bir şakaydı demesini bekliyordum...

T: Garajındaki kameranızın kayıtları bende de var. Abin bana da kontrol izni vermişti.

Abin dediği noktada bir boşlukta yuvarlandım. Sanki her şey etrafımda dönmeye başlamış gibi oldu, galiba bayılcaktım.

A: Timur bayılcam galiba...

Bu şekilde bir mırıltı çıktı ağzımdan. Timur hızlı bir şekilde yanıma gelmiş ve beni tutmuştu. Midem bulanıyordu. Kusma isteği ağır basıyordu. Kafamı kaldırmaya çalışsamda olmadı, başaramadım.

T: Kendini zorlama Ala, bedenini serbest bırak.

O kadar rahat konuşuyordu ki. Sayemde baygınlıklara alışmıştı. O an bi gülesim geldi ama gülersem kusma ihtimalim yüksekti. Yavaşça dudaklarımı araladım ve bu durumu dile getirdim.

A: Timur kusçam galiba.

Timur hızlıca etraftakilerden su istedi. Sonra ise bana yavaşça suyu içirdi.

Ardından yavaşça oturdum yere ve kendime geldim.

T: Biraz daha bekleyelim mi yoksa gitmek mi istersin?

A: Ne istediğim hakkında bir fikrim yok

Dalgın bir şekilde mırıldandım, gerçekten de ne yapmak istediğimi bilmiyordum.

T: Bu şekilde motor süremezsin, benim motorla gidelim senin motorunu sonra aldırırım buradan.

Hıhı gibi bir mırıltı ile onayladın Timur'u. Ardından ayağa kalkıp kaskımı taktım. Kaskı takınca ortam sessizleşiyor, motora binince ise ses kesiliyor gibiydi. Çok güzeldi ama kontrol edemediğim üzüntüm ve duygularım nedeniyle bu durumdan ırak kalıyordum. Timur'un arkasında yerleştikten sonra motor çalıştı. Timur yavaş gitmeyi sevmez ve tahammül edemezdi. Bu yüzden ilk hızlandı ama uyarılarımdan sonra durumu fark etti ve yavaşladı.

Sahil yolundan gidiyorduk. Timur beni yavaş yavaş tanımaya başlamıştı, deniz havası aşırı duygularımı normale döndürür hep.

Kısa bir bölümle başlayalım :)