güz yağmur'um

bir

bilinmeyen numara
bazı geceler çok zor geçiyor

nefes alamıyormuş gibi oluyorum

sanki birisi boğazıma sarılıp tüm gücüyle sıkıyormuş gibi

zihnim, kalbim, ruhum benden nefret ediyor

çünkü her zerreme kadar seninle doluyum

unutmak istedikçe sürekli bana seni hatırlatıyor

uyuyamıyorum, yemek yiyemiyorum

nefes alamıyorum ben samet

seninle gülüşerek biriktirdiğimiz anıları ben içim çıkana kadar ağlayarak yad ediyorum

bir kitap gibi düşün

her cümlesi bana acı veriyor çünkü her cümlesinde bir yaşanmışlık var

onu kitaplığıma koyup çıkıyorum odamdan

hiçbir şeyi takmıyor hiçbir şeyi de umursamıyorum

ama sadece rol yapıyorum

günün sonunda odama geri döndüğümde o kitap çarpıyor gözüme ilk

içindeki resimler dökülüyor ayaklarımın ucuna

her harf hançer olup yüreğime saplanıyor

ama yine de atamıyorum onu çöpe

ve bu sonsuz bir döngüye dönüşüyor

kurtulamıyorum bu histen

sen hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam ederken ben bunu başaramıyorum

neden böyle oluyor?

neden bunu yaşatmak için beni seçtin?

neden kendine alıştırıp yokluğunla sınadın beni?

neden samet?
görüldü

samet
yağmur

yağmur sen misin

bilinmeyen numara
benim

benim samet

baktın mesajlarıma

bakmazsın sanmıştım

seni çok özledim
görüldü

samet
neden mesaj atıyorsun

ve neden şimdi mesaj atıyorsun

neyin edebiyatı bu

kendinde misin sen

bilinmeyen numara
değilim

kendimde değilim

ben sendeyim, hâlâ
görüldü

samet
yağmur

sana bir soru sordum

bunlar ne

bilinmeyen numara
bunlar

bunlar sadece içimden geçenler

samet
buraya neden yazıyorsun içinden gelenleri?

defolup başka yerde istediğini yap

ama bir daha bana yazmayı aklından bile geçirme

bilinmeyen numara
samet

bana neden böyle davranıyorsun?

samet
neden mi böyle davranıyorum

dalga mı geçiyorsun amına koyayım