Hayatımız nerde başlar?
Yanlış sordum biz hayata nerde başlarız?
Bunu daha önce hiç sorgulamadığımıza eminim çünkü insan her diz çöküşünde ayağa kalkarak tekrar başlar hayata. Bunu belkide daha önce hiç düşünmediniz dürüst olmak gerekirse bende ilk defa düşündüm bunu çünkü hayat öyle yorucu ve öyle yıpratıcı ki bazen düşünmemize bile fırsat vermiyor. İşte böyle bir yaşam sürüyoruz! Peki bu yaşamdan kendimize ne kadar zaman ayırıyoruz?
-Hiç
Çünkü insan her zaman başkalarını düşünme gereksinimi duyar, attığı her adımda sevdikleri ona "Acaba..." dedirtir. Hep kendimizden önce bir başkasını düşünürüz.
O ne der, ne hisseder, ne yapar, ne düşünür? Gibi düşünceler hep "ben" kelimesinden önce gelir. Bir yandan da kendimizi hep arka planda tuttuğumuz için en sonunda üzülen hep biz oluruz. Ama eğer hep başkalarını düşünmek yerine kendimizi de düşünseydim işte o zaman bir şeyler başarabilirdik, bir şey elde edebilirdik fakat bunu yapmadığımız için ayağına sıkan hep biz olduk. İnsanların geneli böyledir ama hepsi değil bazen kazanan taraf ben diyendir,şaşırtıcı bir şekilde feradarlığın kazanması gerekirken kazanan bencilliktir. Fedakarlık dediğime bakmayın önemli olan bu fedakarlığın kimin lehine olduğudur. Hayata bir de bu açıdan bakmak gerek bazen ben diyerek kendimize bir şeyler katmak gerek ya da hayır diyebilmek gerek.Hayat ağzından çıkan evet ya da hayır kelimelerine bağlıdır.
" Hayır kelimesi sadece karşındakini reddetmek değildir kendini karşına alabilmektir aynı zamanda"
🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️🕳️
:) hadi bakalım bir yola baş koyduk nasıl olacağını bende bilmiyorum(:
