İnsafsız.(ARA VERİLDİ)

2 bölüm

Taşınma
Yatağımdan kalkar kalkmaz o adamın odasına girdim . Odasında yoktu kim bilir gecelere kadar içip bir yerde sızmıştı , olayın özeti buydu başka bir şey denilemez . Kahvaltı yapmak istemediğim için üstüme hızlıca bir şeyler alıp o cenabet kokan evden çıktım . İlk önce çalıştığım şirkete gidip istifa belgemi bırakacaktım , çünkü taşınma gibi bir karar aldım . O adamın yanında kalıp daha fazla kendimi hırpalamak istemiyordum . Ama yolda giderken kalbimin ağrısından yürüyemiyordum. Nedeni ise kesin yönden bakılırsa 3 gündür ilacımı doğru düzgün alamadığımdan kaynaklı olmalıydı .
O yüzden zaten bazen bayılıp duruyordum , ama kafama takmıyordum herhalde canımı vermeyi düşünüyordum bu saçma bir karardı . Bu beni hep tehlikeye atıp moralimi bozsa da umurumda olmuyordu , kendi canımın kıymetini bilmiyordum keşke diyordum benim yerimde yaşamak isteyen küçük bir çocuk olsaydı , yaşasa benim yerime diyordum bunu söyleyince kıymete biniyordu her kelime her cümle falan kalbim ağrısı belki dinebilirdi . Ama babam yüzünden kendimi kaybedeceğim gibi hissediyorum ...
O adama baba denmez ki ben korkuyorum deli gibi . Korkuyorum sadece korkuyorum ...

Beni korkutan kişiler korksun istiyorum .
Babamı ben sokabilirim cezaevine ama cesaret edemiyorum .
Korkuyorum
Hayat korkutmaz bizi.

Bizi sevmesini istediğimiz kişiler kokuturdur .

Bazen her insan güzel sevemez bazıları kötü sever .

Bazıları hayatına aldığı kişilere değer vermeden  sever . Bazıları değerini öyle bir bilir ki çok önemser .

İşte hayat da böyle devam eder .

Sen hayatına aldığın kişilerin seni sevdiğinin kıtırsını bile hissediyorsan bunu hak ediyorsun  demektir .

Bazı insanların dili çok farklıdır . Boyu kısa dili pabuç gibi insanlar tanıyorum .

Tanımak istemeyecek karaktere sahip insanlar ...