Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_C_
Sabah peke j'nin üstüme çıkmasıyla uyandım. Uykum hafif, en küçük şeylere uyanırım. Bugün evde oturmayı planlıyorum. Yarın okulum var ve yetiştirmem gereken performanslarım var. Tabii ki herkes gibi son güne bıraktım. Kendi kendime oflarken yataktan kalktım.
Annem mutfaktan bana kahvaltı yap diye bağırırken ben masaya oturdum ve malzemeleri çıkardım. Erkenden performanslarıma başlamam lazım. Yetiştirirsem iyi olcak. Derken telefonum çaldı. Arayan Inupi'ydi. Tabii ki hiç şaşırmadan telefonu açtım. Beni annem ve Inupi dışında biri aramazdı.
"Efendim"
"Chifuyu, bugün boş musun?"
Sesi biraz kötü geliyor sanki?
"Maalesef. Bir şey mi oldu? Ne oldu ki?"
"Bana gelsene dicektim. Bana yardım eder misin? Kolumu kıpırdatamıyorum."
"Ne? Ne oldu?"
"Bir şey yok ya. Sadece grip olmuşum. Sanırım dün çok üşüdüm. Biliyorsun grip olunca çok halsiz oluyorum. Ama neyse sen işine bak gelmene gerek yok. Ben hallederim."
İnupi'nin ailesi onun yanında değildi, böyle durumlarda ona hep ben yardımcı olurdum. Ailesi o küçükken yangında ölmüştü ve teyzesinde yaşıyordu. Teyzesi onun evde olmasından pek hoşnut değildi. Fazla evde durmazdı teyzesi. Çok kez teklif ettim beraber yaşamayı. Ama benim aileme ayıp olsun istemiyordu.
"Yok öyle şey olur mu!? Geliyorum hemen. İşim performansları yetiştirmekti zaten. Sen dinlenirken yanında yaparım. Seni öyle bırakamam. Çıkıyorum şimdi."
Telefondan burundan bir gülme sesi geldi.
"Teşekkür ederim."
"Geliyorum hadi kapat."
Diyip telefonu kapattım. Masadaki eşyalarımı bir çantaya tıkıştırdım ve üstüme bir şeyler geçirdim. Annemin yanına gittim. İnupi'ye yiyecek bir şeyler götürsem iyi olacaktı. Annem şikayet ederek hazırladığı şeyleri bir kaba dolduruyordu. Şikayeti 7/24 İnupilerde olduğum, yüzümü hiç görememeleriymiş. Amaan. Annem hazırladığında elindekileri alıp hızlıca evden çıktım.
Yürüyerek gidecektim. Evi yakındı zaten. Yolda bir markete uğrayıp Inupi'nin en sevdiği meyveli kekten iki tane alıp çıkacaktım ki markette tanıdık bir yüzü gördüm. Gördüğüm gibi tanıdım ve gözlerimin parladığına yemin edebilirim. Bu kişi o hep dinlemeye gittiğimiz grubun solistiydi. Adını bilmiyordum. Ama sesini biliyorum. Yanına gitmek istedim ama kasada sıra bana geldi. Ben ödemeyi yaparken bir yandan gözüm ondaydı. Cips reyonuna çok dikkatli bakıyordu. Ödemeyi yaptım ve yanına yaklaştım çekinerek.
"Şey.. merhaba." Dediğimde bana döndü. Kaşları çatıktı.
