Bogini - Zapowiedź książki na Wattpad 2024

1

To tak jeszcze na przedsmak tego, co będzie nas czekało w książce. Miłego czytania.

Aurora

Była sobota, a lato zbliżało się wielkimi krokami, malując obietnicę upragnionego urlopu na horyzoncie. Wyczekiwałam tego momentu jak oddechu świeżego powietrza, które wreszcie mogłam wdychać z dala od tego przeklętego domu. Odkąd pamiętam, w tych ścianach nie zaznałam ciszy, potulności, ani przede wszystkim miłości. Rodzice – choć wątpliwe, czy zasługują na to określenie – znęcali się nade mną psychicznie. Starałam się spełniać ich oczekiwania, pragnąc, aby byli ze mnie dumni i zaczęli mnie kochać. Nawet moje rewelacyjne wyniki w nauce, wygrane konkursy z mitologii rzymskiej i zdobywane stypendia nie przynosiły skutku.

Nigdy nie dotarło do mnie słowo pochwały czy dumy, nawet kiedy matka zjawiała się raz na rok na szkolnej uroczystości. Byłam dla nich jak śmieć, niepotrzebny pyłek kurzu, który osiadł w ciężko dostępnym miejscu, pozbawiony znaczenia i wartości. Te ściany, choć miały mnie chronić, stały się więzieniem duszy, a każdy dzień w ich otoczeniu był jak niekończąca się walka o przetrwanie w morzu oziębłości i obojętności. Lato stawało się dla mnie obietnicą wolności, chwilą, w której mogłam choć na chwilę oderwać się od tego toksycznego środowiska i poszukać ukojenia w ramionach natury.

Po ukończeniu studiów historycznych, skierowałam swoją ścieżkę zawodową ku pracy na jednej z renomowanych uczelni. Osadzili mnie w roli wykładowcy, a mój obszar specjalizacji koncentrował się na mitologii rzymskiej. To było moje naturalne środowisko, w którym czułam się najlepiej. Często zastanawiałam się, czy może moje dawniejsze wcielenie miało korzenie w tamtym fascynującym świecie.

Młodzież, którą miałam przyjemność nauczać na wykładach, tłumnie przychodziła z wielką chęcią poszerzenia wiedzy. Uwielbiali słuchać moich opowieści, a mój młody wiek nie stanowił dla nich żadnej przeszkody. Moje wykłady stawały się miejscem, gdzie historia ożywała, a mitologia rzymska nabierała barw i głębi. To był czas, kiedy moje pasje i wiedza łączyły się, tworząc harmonijną przestrzeń edukacyjną dla tych młodych umysłów pragnących zgłębiać tajniki starożytnego świata.

Za trzy tygodnie zbliżały się wakacje, a wraz z nimi moje marzenie o urlopie. Na wakacyjnej mapie pojawiło się kilka niezwykłych miejsc, które zamierzałam zwiedzić w Rzymie – stolicy Imperium Rzymskiego, gdzie każdy zakamarek krył w sobie historię do opowiedzenia. 

Planowałam rozpocząć od majestatycznego Koloseum, gdzie echa walk gladiatorów zdawały się wracać w czasie. Następnie chciałam zanurzyć się w historii na Forum Romanum, miejscu, gdzie starożytne świątynie i monumentalne budowle krążyły wokół przeszłości. Nie mogłam zapomnieć o mistycznym przeżyciu w Panteonie, gdzie czas wydawał się zatrzymać.

Circus Maximus z wyścigami rydwanów kusił mnie swym starożytnym urokiem, a Muzeum Kapitolińskie z bogatą kolekcją rzymskiej sztuki i kultury było dla mnie jak skarbnica wiedzy o fascynującym okresie dziejów. Z każdym dniem zwiedzania, będę przemierzać zabytkowe uliczki Rzymu. Już teraz wyobrażałam sobie, jak to miasto ożyje wokół mnie, przywołując ducha starożytności na każdym kroku.

Przez cały rok skrupulatnie zbierałam pieniądze, starannie odkładając je na konto, aby ojciec lub matka nie miała szansy ich zabrać. W moim domu nie mogłam posiadać przy sobie żadnych pieniędzy, ponieważ natychmiast byłyby mi odebrane i przepijane. Dlatego z niecierpliwością wyczekiwałam nadejścia wakacji, jedynego okresu, kiedy mogłam uciec z domu, nie informując rodziców o moim planowanym wyjeździe. To było moje jedyne ucieczkowe okno, nadzieja na chwilową wolność od toksycznego otoczenia.

Od pewnego czasu nawiedzały mnie dziwne sny. W tych onirycznych podróżach nie było nikogo oprócz mnie, a krainy, które przemierzałam, zdawały się być z dalekiej przeszłości. Jedne były piękne i bajeczne, a ich krajobrazy emanowały magią. Kolejne ukazywały mi się w ruinach, przypominając opuszczone miejsca po wojnie.