KIRIK HAYATLAR

8.Bölüm

Evet gün benim için çok güzel sonlanmıştı ve öylede devam ediyordu taki o haberi duyana kadar,haberi duyunca direkt olarak gözleri doldu inanmak istemedi daha az önce yanında olan adama araba çarpmış ve şuan amaliyattaymış şok olmuş ve deliye dönmüştüm ama tepki veremiyordum yerimden kalkamıyordum sadece elim ağzımda gözlerimden akan yaşlar ile kımıldayamıyordum aradan bir iki dakika geçtikten sonra kımıldayabildim üzerimde pijamalarım vardı olabildiĝince hızlı bir sekilde üzerimi değistirip anneme durumu anlatıp hastaneye gittik,hastaneye gittiğimizde Egemenin annesi Laçin teyze yerde oturmus agliyordu onu gördüğümde içim o kadar yandıki o acıyı tarif edemezdim hemen yanına gittim yanında tabiki Emirhan vardı o da ağlıyordu

-Doktorlar bişey dedimi?

-Allah kahretsinki doktorlar hiçbişey demiyolar

Dedi öfke içinde Emirhan tam o sırada içeriden hemşire çıktı

-Hastamızın kana ihtiyacı var kanı uyanlar varsa verebilir kanı AB+

Acı içinde"benim kanım uyuyor alabilirsiniz"dedim

-Buyrun hemen alalım

Dediği sırada peşinden gittim kanımı alırlarken bakamazdım aldırmal istezdim ama şimdi sevdiğim adam için isteye isteye veriyordum ve hiç acı çekmiyordum

-hemem kalkmayın başınız dönüp bayılabilirsiniz

"Peki" dedim ama kalkmak istiyordum o sırada kapıda annemi gördüm hemşire hemen kanalrı amaliyathaneye götürmüştü

-Anne

-Kan vermişsn normalde kıyametleri koparırdım

-Anne şimdi onu boşver kalkmam lazım

-Hayır bir iki dakika geçmeden kalkmıyosun

-Anne anlamıyomusun Egemen orada acı çekerken ben orada oturamam anlıyomusun

-Evet seni anlıyorum ama olmaz izin veremem

Elisa annesini dinlemeden ayağı kalktığı anda bayıldı hemşireler başında toplanıp serum taktılar,Elisa yavaş yavaş uyandığında annesi yanındaydı

-Anne

-Egemen iyiymiş ama yoğun bakıma aldılar gözetim için yani

Elisanın içi birazda olsa rahatlamıştı ama Egemeni görmek istiyordu dayanamıyordu sanki kalbinden bir parça alıp götürmüşler gibiydi

-Anne kalkabilirmiyim artık

-Serum az kalmış bitsin gidersin yanına

Elisa sadece susup Egemeni düşünüyordu,serum bittiğinde Elisa hemen Laçin teyzenin yanına gitmişti

-İyimisin kızım kan verince birden ayağı kalkıp bayılmışsın iyimisin

-Ben iyiyim Egemen nasıl

-İyi olucak kızım iyi olucak

Tam o sırada doktor geldi bilgi vericekti büyük ihtimal

-Evet Egemen beyin sağlık durumu iyi ama başımıza korktuğumuz bişey geldi

O an kalbim durmuştu

-Egemen beyin kısa süreliğine hafıza kaybı geçirebilir bunun ne kadar ileri derecede olduğunu hastamız uyanınca öğrenicez.Geçmiş olsun

Ve korktuğum başımıza gelmişti tam o sırada Laçin teyze konuya giriş yaptı

-hadi çocuklar evlere dağılın ben burada kalırım

Annemde aynı fikirde olucakki bana bakıp hadş der gibi başını hareket ettirdi

-bişey olursa-

-Söz veriyorum arıyacağım seni

-Teşekkür ederim

O gece geçmek bilmedi her saat başı Laçin teyzeyi arayıp Egemeni soruyordum en son aradığımda gözlerini açtığını söylemişti işte o an uyuyabileceğimi hissettim ve derin bir uykua daldım, okula gitmeyecektim ve o gün sadece hastanede olucaktım telefonuma bir bildirim gelmişti Egemenin fotoğrafıydı hastanede yağum bakımda mkinelere bağlı bir şekilde yatıyordu Elisanın içi acısada bu günlerin geçeceğini biliyordu...