ပန်းလေသွေး၍ အေးစေချင်

ပန်းလေသွေး၍အေးစေချင် အပိုင်း(၃)

အိမ်ပြန်ရောက်တော့အမေ့ကိုမတွေ့သည်မို့ အကောက်‌စိတ်ပူသွားတယ်။

အမေ ဘယ်များသွားပါလိမ့်‌။

"အီးး အီးးနင်တို့ကငါ့ကိုအနိုင်ကျင့်တယ် ငါ့သမီးခင်သ‌ေပြညိုနဲ့တိုင်ပြောမယ်နင်တို့ကို ရွာလမ်းအတိုင်းလျှောက်ရှာရင်းအမေ့ငိုသံကြားလိုက်သည်မို့ ကြည့်လိုကမိသည်။

မန်ကျည်းပင်ကြီးအောက်အရိပ်တစ်နေရာတွင် ခြေဆင်းကာငိုနေသောအမေ။

ဘေးကဝိုင်းနေသောကလေးတစ်စု။

""အမေ အမေဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲအိမ်မှာပဲနေတာမဟုတ်ဘူး"

အကောက်ပျာပျာသလဲဆွဲထူပေမယ့်အမေကမက်တပ်ထမရပ်ပေ။

"ခင်သ‌ေပြညိုကြည် ငါ့လောက်စလုံးတွေကိုသူတို့ညစ်ယူတယ် ပြန်ယူပေး""အမေကအကောက်ကိုမော့ကြည့်ပြီးထွက်လာသောမျက်ရည်တွေသုတ်ကာပြောသည်။

"ကြီးတော်ပစ်တာမှမမှန်တာ သားတို့ညစ်တာမဟုတ်ဘူး"ဖိုးလုံးကလည်းပြန်ရန်တွေ့သည်။

"ကဲပါဖိုးလုံးရယ် အမပြန်ပေးမယ်နော်လောလောဆယ်တော့ သူ့လောက်စာလုံးလေးတွေပြန်ပေးလိုက်နော်ခနပဲအမနောက်နေ့ကျပြန်ပေးမယ် "

အမေ့ကိုပြောမရမယ်မှန်းသိတော့ဒီဘက်ကကလေးကိုအကောက်ချော့ပြောရသည်။

""ပြီးရောဗျာ ကြီးတော်နောက်လာမဆော့နဲ့သားတို့ဆီ""

မကျေမချမ်းသံဖြင့်ထုတ်လာပေးသောလောက်စာလုံးဆယ်လုံးခန့်ကို၀မ်းသာအားရလှမ်းယူနေသောအမေ့ကိုကြည့်ကာအကောက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။

ဒီရန်ပွဲငိုပွဲတွေကနေ့စဉ်ကြုံနေရသောအမေနှင့်ကလေးတစ်သိုက်ရဲ့ပြသာနာတွေပေါ့။

နောက်ရက်ဆိုအမေကလည်းပုံမှန်လာဆော့အုန်းမည်။

ထုံးစံအတိုင်းရန်ဖြစ်ကြပြန်တည့်လိုက်ကြပေါ့။

ဟုတ်ပါတယ်။
အကောက်အမေကစိတ်ဝေဒနာသည်တစ်ယောက်
ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိတဲ့စိတ်‌ေရာဂါသည်တစ်ယောက်ပေါ့။

အမေ့ဇာတိကဘယ်ကဘယ်လိုမှန်းတောင်မသိရတာ အကောက်အဖေဆိုတာတော့သိတတ်စအချိန်ကစဝေးရောပေါ့။