Decision upset

Prolog

  Znacie to kłująca uczucie w klatce piersiowej, taką pustkę niepozwalającą wam myśleć ani oddychać? Tępy ból wszędzie oraz nigdzie? Albo te ociężale kończyny? Zapewne doznaliście tego po rozczarowani lub zdradzie, Remusa jednak spotkały obie te rzeczy.

  To nie tak że było to dla niego szokiem często spotykały go nieprzyjemne sytuacje, wyzwiska czy inne zaczepki. Jednak zawsze miał wtedy kogoś na kim mógł polegać, swoją grupę wsparcia taki bezpieczne miejsce w którym mógł uspokoić się i odciąć się od rzeczywiśtości. W ciągu kilku godzin stracił większość jak i nie wszystko.

  Siedział teraz analizując dobre wyjście z całej sytuacji. Czy może wybaczyć zdradę, a jeśli nie to co będzie dalej z resztą przyjaciół? Wyprostowała się bo czuł że zaraz zjedzie z kanapy. Myślami wrócił znowu do ostatnich godzin do pobudki w szkrzdle szpitalnym i zobaczeniu zapłakanego syrusza koło nogi łóżka. Myślał wtedy że to on coś zrobił, że może zaatakował Jamesa lub Petera. Gdy jednak zauważył ich po chwili w innej części sali nie uspokoił się. Płaczący Syriusz to zły znak, a Syriusz z nie ułożonym włosami na wypłakującu oczy obok jego łóżka. oznacza coś strasznego.
Resztę pamięta jak przez mgłę jego pytanie o powód płaczu Syrisza, tłumaczenia Jamsa, milczenie Petera. Pamiętał też tępy wzrok Syriusz, gdy okularnik przeszedł do ostatniej części opowieści. Potem nastała zupełna cisza w której słychać było jedynie łkanie czarnowłosego.
Wtedy Remus pierwszy raz doświadczył tego tępego uczucia siedział skamieniły na łóżku szpitalnym ledwie mogąc oddychać. Kazał im wyjść czego zarówno Peter jak i James posłuchali. Syrusza zaczął błagać go o przebaczenie, o drugą szansę i inne tego typu bzdury. Remus nawet na niego nie spojrzał. Syriusz w końcu zrozumiał że  musi dać mu czas na ochłonięcie i czkając oraz przepraszając po cichu wyszedł z sali.
Remus  odrazu po wypisaniu się od Pani Pomfrey pognał do pokoju życzeń gdzie spędzieł ostatnie godziny. Niechciał wracać do dormitorium. Wiedział że Syriusz będzie chciał dokończyć rozmową na którą on nie jest narazie gotowy. Zasnął zwinięty w kłębek w pokoju życzeń wypłakując łzy w poduszkę.