2. Bolum: Başlangıç

12 2 0
                                    

15.12

Annemin doğum günüydü

Yine bana dertlerini yüklemeye çalıştığı bi zaman bahsettiği için aklımda kalmıştı.

Hiçbir zaman doğum gününü kutlamayı sevmemiş öyle demişti ya da belki de kimse , benim doğum günüm gibi onunkini de kutlamamisti.

Önceden az da olsa biriktirdiğim parayla pasta almaya gitmiştim ama üstüm başım yüzünden dükkandan içeri bile almamışlardi

  Elim boş eve dönmek zorunda kalmıştım .
Uyutup çıktığım Barış eve geldiğimde yeni uyanmış ağlamaklı beni ariyordu gözleriyle.

Koşarak yanıma gelmisti ,onu sakinletirmenin bi yolunu bulmuştum.
Anne ve babam yine evde yoktu ,kim bilir nerelerdeydi.

Babamın değilde annemin gelmesini daha çok istiyordum.

Belki de onun için ilk olacak doğum gününü ben kutlamak istiyordum.

Yaklaşık 3 saatin sonunda annem eve gelmisti.
Yine çakır kafayla,sarsak adımlarla beklemiştim ama bu sefer öyle değildi.
Daha dinç ve ağlamakliydi. Gözleri ve burnu kızarmış , göz çevresi hafif nemliydi

Hiçbir şey sormadım. Soramadım çünkü sorsaydım bile cevap alamayacağımi bilirdim .

Annem evin girişinin hemen yanındaki mutfağa bakti. Evimiz amerikan mutfakti, mutfaktan direkt salona bağlanır , salonun içindede iki tane küçük oda bulunurdu.

Giriş kapısının hemen karşısında bulunan tekli koltuklardan birine oturdu.

Sadece onu izlemekle yetiniyordum.
Ağzımı bıçak açmıyordu, tek kelime dahi etmeye korkar ,cekinirdim annemin yanında.

Sanki birini beklemiş gibi hep kapıya bakıyordu.

Aradan yaklaşık geçen iki saatin sonunda evin kapısında bi hareketlenme olmuştu.

Anahtarı cevirmeye çalışıyordu birisi.

En sonunda başardi da. Kapıyı açmaya zorlayan babamdi.

Kucağında geldiği bir kadınla yalpalayarak evin içine girmeye çalışıyorlardı.

Muhtemelen annemin evde olmadığını, bizimse uyudugumuzu düşünüyordu ama olaylar öyle gerçekleşmemisti.

Şaşkınlığımı bi kenara bırakıp anneme baktim direkt.

Annemim ilk başta gözleri dolmuş, diktiği gözleriyle onlari izliyordu.

Anlam veremediğim bi duygu oturdu yüzüne.
Kaybetmişlik
Hayal kırıklığı
Ümitsizlik..

Ama zaten annemle babamın arası bozuktu ,neden bu duyguları görmüştüm yuzunde ?

Babamın kucağında olan beyaz tenli , sari saçlı , renkli, çekik gözlü  kadınla odaya girdiler.

Kadin annemin tam tersiydi.

Annem buğday tenli, ela gözlü, siyah saçlı  bir kadındı.

O an tam anlamamıştım ama düşündükçe  annemin babama yetersiz geldiğini anlamıştım.

Babam diğer kadını seçmişti.

Annemin gözleri dolmuş ,ağlamaya yakındı.

Babamın anneme sürprizi buydu.
Onu aldatmak,küçümsemek, yetersiz bulmak..

KÂHİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin