Until We Comeback

03: Kiss

"Iris, kahit na ipagpilitan mo na hindi ka papayag sa mangyayaring kasal ay hindi rin kami papayag na hindi matutuloy 'yon." mahabang saad ng aking ina.

"Malaki ang utang na loob natin sakanila anak." dad.

There's a part of me that i should do it. However can Owen and I will be happy together? Hindi ko inaakalang aabot kami sa puntong ito. I'm just a seventeen girl, akalain mong ikakasal ka pagtungtong ng eighteen para sa kompanya?

"Papayag ka man o sa hindi, itutuloy ang kasal." my dad ended the conversation.

Wala akong nagawa kundi sumang-ayon na lamang dahil para din ito sa'kin. Who am i to decline those plans, all i do is to live dependently with my parents. Sasang-ayon nalang ako ng sa ganun ay makasukli din ako sa ginawa nila.

Another dinner was held, not in their house but ours. As usual katabi na naman kami ni Owen. Wala rin kaming imikan tulad nung nakaraan.

"Owen agreed, at first parang ayaw niya 'ata but he suddenly changed her mind." puna ng kaniyang ina.

Napatingin ako kay Owen, he was also looking at my direction. He just shrugged at ipinatuloy ang pagkain. I know that he like this plan, hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak niya.

"Same as Iris, nung una ayaw niya but then we force it to her that's why wala nalang siyang ginawa para humindi." dad muttered.

Kung hindi naman sa kompanyang iyon ay hindi sana ako magkakagan'to.

"One more month and Iris will be at her eighteen, after that titira na kayo sa iisang bubong." ama ni Owen.

"Pahangin muna ako mom, dad." paalam ko sa aking mga magulang. They nodded so i get out in the dining table and head myself at the balcony.

Sumalubong kaagad sa'kin ang masaganang hangin. From here, i can clearly see how beautiful the lights in our city is.

Sa kalagitnaan ng aking pagmumuni-muni ay may narinig akong hakbang, i smelled a scent from a man.

"Iris." his husky voice made my head turn and look at him.

"Anong ginagawa mo dito?" i asked him.

"The contract will be after 4 years." saad niya, alam ko na kung ano ang tinutukoy niya. It's all about the wedding and the company. After 4 years, makakaahon na ang kompanya. After 4 years, we can live what life we want.

"Then let's pretend." i said.

—

"Ano na namang ginagawa mo dito?" tanong ko sakan'ya habang nakataas ang kilay.

"Picking you up." maikling saad niya habang ang mukha ay walang ekpresyon.

We arrived at Quantum, students were looking over us when someone walk closed to me.

"Hey, Dovina. This is for you" a man said and gave me a boquet of flower.

Bago paman ako nakapasalamat ay may humapit sa aking bewang. I left in awe. What the heck was just happened?

"Pretend." he whisper into my ears that shivers down to my spine.

"I'm not yet eighteen, Owen." i warned him.

Hindi na siya nagsalita at iginaya ako papuntang room namin. Ng makarating do'n ay sapilitan kong tinanggal ang kan'yang kamay sa pagkahapit ng aking bewang.

"Oy, oy. Napapadalas paghatid sundo ni Owen sa'yo ah."  puna niya.

I can't now tell Ada kung ano ang nangyayari ng buhay ko. It's just that, sobrang gulo pa.