AY PARILTISI

YENİ BAŞLANGIÇLAR

En büyük hayalim doktor olmaktı. Böyle bana doktor hanım desinler isterdim insanların hayatlarını kurtarmak için doktor olmak isterdim.
Oldum başardım.

🌖🌖🌖

Sonunda 6 senelik tıp serüvenim bitmişti. Yani şuan elimde diplomam "bunu tutuyorum çünkü elimde şuan"misali bekliyordu.

İlk görev yerim Mardin'di. Sınır.

Tabikii asla korkmadım ve itiraz etmedim ben burayı istemiyorum diye. Beyaz önlük giymek her yiğidin harcı değildi.

Muğla çok güzel bir şehirdi. Evet ama olsun. Güzel bir şehir olup olmaması önemli değildi.

Ve bu akşam bizim evde toplanılıcaktı.
Düşüncelere dalmış,camdan mutlu mutlu bakarken canım annemin sesi geldi.

"Ayliz, kızım hadi bak akşama misafir var sen hâlâ odanda napıyorsun" diyip odaya dank diye girdi.
Bende milli cevabım olan "Anne onlar misafirmi Allah aşkına ya " dedim.
Anne tarafım kürttü. Zamanında Iğdır'dan Muğla'ya gelmişler.

"Yav siz odada ne yapiyorrsınız" diyerekten anneannem kapıyı yavaşça araladı.

Sonrasında akşama doğru eve gelen ilk kişiler teyzem Zeliş oldu ve üç çocuğu. Fethiye,Ahmet ve Beren.

Fethiye 12. sınıftı psikoloji okumak istiyordu. Ben aklına girmiştim. Benim yaşadığım zorlukları oda yaşayacaktı ama olsun.

Ahmet 8. sınıftı. Hangi liseye gitmek istediğini hakkında en ufak bir fikri bile yoktu.

Beren 4. sınıftı. Daha küçüktü yani. Ama inanın aklı herşeye yetiyordu.

"Ee nereye gidiyon sen şimdi" diye bir soru geldi akılsız kuzenim Ahmet'ten
"Mardin'e gidiyorum." dedim hangi ilçe olduğunu söylersem orası neresi, niye orası diye lafı uzatırdı.

Mardin'e gidiceğimi bir tek Zeliş Teyzem biliyordu. Diğer aile üyelerine akşam söylicektik. Hadi hayırlısı. Esmer Teyzemin oğlu Kerim abim Türk Hava Kuvvetlerinde yüzbaşıydı.

Hicran Ablam Beden Eğitimi Öğretmeniydi. Evli ve 1 kızı vardı. Kızının adı Hilal'di ve 2 yaşındaydı. Eskiden kocaman bir aileydik ama şimdi bütün herkes büyüdü kuzenlerim ve ben. Beraber büyüdük ama artık herkes kendi işinin başındaydı. Hicran Ablam doğu görevini yeni bitirmişti. Tayinini Eskişehir'e aldı. Eskişehir onun en çok yaşamak istediği şehirdi.

Kerim Abim İzmir'deydi. Bugün benim için gelmişlerdi. Ama Kerim Abim doğu veya sınır görevlerini bize uygun görmezdi. Ablam Kars'a atandığı zaman gitme, oralar tehlikeli diye çok söyledi ama Ablam umuruna bile takmadı.

Sıra bendeydi ama benim ordan hiç gelesim yoktu. Çünkü orda arkadaşlarım vardı. Ne olursa olsun gidicektim.

Ve size bir sır vereyim mi? Mardin'e gitmeyi kendim istemiştim.

Çünkü orda Pınar ve Mine vardı bizim en büyük hayalimiz tıp okumaktı ve bizde bu hayalimizi gerçekleştirdik.

Onlar okulu bitirir bitirmez görevlendirme istediler Pınarın ki Samsun'a çıkmıştı ama sonradan tayinini Mardin'e istedi.

Çocukluktan beri arkadaştık onlarla. Çünkü bizim birbirimize iyi gelen bir sürü yanımız vardı.

Yalan değil sınav senemizde
aramazda kopukluklar oldu ama eninde sonunda yine birleştik.