ı can/arcen

10

Arif'ten

Daha yeni yeni uyanıyordum ve uyandığımda sabah olmuştu. Ne ara eve gelmiştim? Skeçleri oynamamıştım bile. Kim getirmişti beni? Diye düşünürken yatağın başına yatağın ucundaki kollarının üzerine koyup uyuyordu. Şimdi herşey dank etmişti kafama. Ben koltukta uyuya kalınca Cenanda beni evime getirmişti.

Başımdaki ıslak bezi fark ettiğimde aynı zamanda üşüdüğümü fark ettim. Başımda ki bezden dolayı mı yoksa çıkan ve bir türlü dinmeyen ateşimden dolayımı bilmiyordum.

Bunları düşünürken uzun uzun Cenana baktım. Çok yakışıklıydı... Ama neden? Neden böyle hissediyordum? Sevgilime karşı böyle değilken bir erkeğe böyle duygular beslemek çok tuhaf geliyordu. Gerçekten gay miydim?

Evet, tam olarak öyleydim. Sevgilisini elinden alayım derken kendisine sahip olmuştum sanırım. Cenan yavaş yavaş gözünü açıyordu. Bende gülümseyerek Cenana bakıyordum. Tamamen gözlerini açmıştı Cenan.

Cenan:Ne zaman uyandın Arif? Çok mu uyudum ki? Ateşin varmı?

Cenan beni soru yağmuruna tutmuştu. Derin bir nefes aldım.

Arif:Az önce. Bilmiyorum. Yok.

Cenan ne yaptığını anlamış gibiydi. Sanırım uyku sersemi olduğu için üst üste soru sormuştu.

Cenan:Ah kusura bakma. Çok soru sordum değil mi?

Arif:Sorun değil. Olur öyle şeyler.

Cenan elini anlıma koydu ve ateşime baktı. Anlıma çok dikkatli bakıyordu. Bende gözlerine dikkat kesilmiştim. Gözleri çok güzeldi... Aşık olmamak elde değil diye düşünüyordum. Aklıma gelen soruyla Cenanın gözlerinden ayrılmak zorunda kalmıştım.

Arif:Cenan, skeçler ne oldu?

Cenan:Ömer oynadı biliyorsun ezberi kuvvetli onun.

Arif:Hm hm

Yine Cenanın gözlerine bakmıştım. Cenan elini anlımdan çekip bana bakmaya başlamıştı. Birkaç saniye bakışmıştık. Oda benim gözlerime bakıyordu. Daha sonra bakışmamıza son vererek telefonunu eline almıştı Cenan. Ardından bir numaraya basmış ve aramıştı.

Cenan:Alo Atakan Arif uyandı ve şuan ateşide yok. Endişelenme yani.... Tamam görüşürüz.

Abimi armıştı. Galiba benim için endişelenmişti. Ama doğruyu söylemek gerekirse umrumda değildi.

Cenan:Hadi kalk artık kahvaltı yapman gerek.

Cenan yanıma geldi ve beni yataktan kaldırmaya çalıştı. Ama ben ısrarla kalkmıyordum.

Arif:Off Cenan bırak beni uyumak istiyorum!

Cenan:Saçmalama Arif! Kahvaltı yapmadın.

Arif:Yapmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum bırak ya!

Cenan:Arif tatlı dil ile mi kalkarsın yoksa zor mu kullanayım?

Arif:Zor kullan max ne ol-

Cenan sözümün bitmesine izin vermeden beni kucağına almıştı ve bana sırıtarak bakıyordu. Ben ise şok olmuş gözlerim ile ona bakıyordum.

Arif:Cenan...

Cenan:Zor kullanıyorum şimdi yemek yemeye gidiyosun ve ilaç içiyosun anlaşıldı mı?

Yine kaşlarım çatılmıştı. İlaç içmek istemiyordum. İlaçlardan nefret ediyordum. Ama hasta olmayı seviyordum. Çünkü Cenan benimle kalıyor ve sabaha kadar benim ile ilgileniyordu.

Arif:Cenan indir beni yemekte yemeyeceğim! İlaçta içmeyeceğim! Off sadece uyumak istiyorum. Bu kadar mı zor?

Cenan:Evet canım bu kadar zor. İlaç içmek zorundasın iyileşmek istemiyor musun?

Arif:Evet istemiyorum!

Cenan:Neden?

Arif:Çünkü hasta olduğum zaman sen yanımda oluyorsu-

Ne dediğimin farkına varmıştım. Fakat çok geç farkına vardığımın farkındaydım. Tüm uğursuzluklar beni buluyordu zaten.

Acil konuyu değiştirmem gerektiğinin farkındaydım. Konu bulmaya çalışıyordum.

Cenan:Sen istersen yanında yatıp kalkarım bile.

Arif:Ha?

♪

Okuldan geldim ve hiçbir Arcen ficinin yb sinin gelmediğini görüp üzüldüm bu üzüntüyü sizde yaşamayın diye bölüm atıyorum iyi okumalarrr