ı can/arcen

7

Arif:CENAN ANANI S#KERİM YAVAŞ OL DEDİM!

Cenan:ANAMI KARIŞTIRMA!

Arif:BABANIMI S#KİYİM NE İSTİYORSUN!

Cenan:OF ARİF NE MIZMIZ BİRŞEY ÇIKTIN!

Arif:OF BİTMEDİ Mİ?!

Cenan:BİTMEK ÜZERE BİRAZ SABRET!

Arif kadar mızmız birini hayatımda ilk defa görüyordum. Arif benim tam tersimdi sanırım. Beni öldürseler böyle sızlanmazdım.

Sonunda bitmişti ve Arifin dizini sargı bezi ile sarmıştım.

Arif:Sonunda! Off çok acıyor!

Cenan:Ben mi dedim sana al bıçak ile dizini kes sonrada bıçağı ben görmeyeyim diye koltuğa sıkıştır diye?

Arif:Sen nasıl-

Cenan:Sırf cebimde ki fotoğraf için yaptıklarına bak! Ya önemli bir damarını kesseydin!

Arif:Cenan ben-

Cenan:Tamam Arif. Hem artık böyle şeyler yapmana gerek kalmayacak. Merak etme.

Arif:Nası- CENAN!

Arifi dinlemeden evden çıktım. Tuğbayla ayrılacaktım. Çünkü sevdiğim başka biri varken Tuğba ile sevgili olmam ona haksızlık olurdu ve kimsenin duygularıyla oynayamam diye düşünmüştüm.

Hızla eve gittim. Kafam çok karışıktı. Kendimi direkt koltuğa attım. Ardından kapı çaldı.

Cenan:Siktir kim bu şimdi!

Yavaş adımlarla söylenerek kapıyı açmaya gittim. Kafamı dinlememe izin yokmuş gibi görünüyordu.

Kapıyı açtım.

Cenan:Arif, ne işin var burda?

Arifin kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Bu hali tatlı olduğundan gülmemek izin zor duruyordum.

Arif:Ne demek istedin?

Cenan:Neyden bahsettiğini bilmiyorum.

Arif:Gayet iyi biliyorsun!

Ofladım. İnatçıydı bu çocuk, hemde fazlasıyla.

Cenan:Hava soğuk geç içeri. İçerde konuşalım.

Arif:İyi!

Arif tirip atar bir şekilde içeri girdi. Bu çocuksu halleri hoşuma gidiyordu. Bende hemen Arifin peşinden kapıyı kapatıp içeri girdim.

Arif L koltuğa oturmuş, daha doğrusu yayılmıştı. Bende yanına oturdum.

Arif:Ee anlat?

Cenan:Neyi?

Arif:Nede-

Cenan:Aa dur sıcak çikolata vardı ben onu getiriyim.

Arif:Cenan! Değiştirme konuyu!

Cenan:Of Tuğbadan ayrılıcam çünkü sevdiğim başka biri var ve sizin de önünüzü açıyorum.

Arif:Cenan...

♪

Ne ne ne çok mu kısa oldu. Üzgünümm yarın yada gece yb atacağım söz