you and me, Everyday

hoofdstuk 2

Ik zit nog steeds tegen een boom er lopen een paar tranen langs men wangen. Ik hef men hoofd terug op en kijk de andere kant op waar iedereen dol gelukkig aan het spelen of praten is en ik zit hier tegen een boom. 'Gaat het?' Hoor ik eens een bekende stem zeggen. Ik kijk naar de richting waar het vandaan kwam en zag piet staan. 'Wat gaat jou dat aan.' Zeg ik best gemeen. Zonder iets te zeggen gaat hij naast me zitten. 'Sorry dat ik je uitlachten daarnet. Heb je pijn?' Vraagt hij. Waarom doet hij ineens zo lief? 'Nee.' Zeg ik. Hij kijkt me aan en ik hem. Hij veegt een paar tranen weg. Al de vlinders fladderen in men buik. Wat hou ik toch van hem. 'Waarom zat je hier alleen ?' Vraagt hij. Ik hef men schouders op. We kijken elkaar nog even aan en onze hoofden komen steeds dichter. Jap goed gelezen onze hoofden zijn hoofd dus ook. We zijn nog maar een centimeter van elkaar af als de bel gaat. Er lopen allemaal mensen langs ons heen en we trekken snel terug. Hij staat op en helpt me opstaan. 'we praten nog wel verder, maar nu eerst naar Engels.' Zegt hij. Ik glimlach. Samen lopen we naar de klas. Als we aankomen is iedereen er al. Mia kijkt me jaloers aan. Wat is er met haar? Lilly en myrthe kijken me niet begrijpend aan. Ik doe met men mond zonder geluid sorry naar hun. Ik had niet mogen weg lopen. 'zullen we daar gaan zitten?' Vraagt piet ineens aan mij en wijst naar twee overgebleven bankjes. 'Oke.' Zeg ik en we lopen er heen. We pakken onze spullen en de meneer begint met zijn les. Ik zit gewoon naast piet! Ik kan wel roepen van geluk. We zitten best veel te praten enzo. 'Dat is nu al de vijfde leer dat ik iets zeg tegen jullie ! Ga naar de aula zo dat jullie niemand stoort meer!' Zegt de meneer streng tegen ons. We pakken onze spullen. 'Ik wil ook!' Roept Wilma jaloers. Maar de meneer negeert haar. 'Liv, kan ik je straks spreken?' Vraagt mia als ik voorbij der bank kom. Ik knik en dan lopen piet en ik naar de aula. 'Nu zijn we helemaal alleen.' Zegt piet en draait zich om naar mij. Ik word rood. 'Je bent mooi als je rood word.' Zegt hij en wrijft met zijn hand over mijn wang. Ik bloos nu nog harder. Onze lippen komen steeds weer dichter en dan ineens, voel ik zijn lippen op die van mij! Zo zacht. We staan daar even en dan gaat de bel. We laten los. Hij kijkt me met een glimlach aan en ik een beetje verlegen. 'Daar ben je!' Roepen men vriendinnen die erbij komen staan. Ze kijken ons aan en hebben al iets door. 'Zullen we naar huis gaan?' Vraagt mia jaloers. Ik kijk nog steeds naar piet en knik alleen maar. 'Tot morgen.' Zegt piet en geeft me een kus op mijn wang en loopt dan weg. Ik glimlach. 'Heb je hem aan de haak geslagen?!' Zegt Lilly. Ik hef men schouders op. 'Laten we gaan.' Zeg ik en we lopen het schoolplein af.