you and me, Everyday

hoofdstuk 1

Mijn naam is Olivia. Olivia Geens. Men vader werkt op kantoor en men moeder is muzieklerares. Zelf hou ik ook van zingen, iedereen zegt dat ik een mooie stem heb. Maar zelf twijfel ik eraan. Men beste vriendin is Lilly. Ik zal niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Ze steunt me in alles. Ik heb geen broer of zus dus ben alleen. Mijn vijand is Wilma en haar best vriendin Britt. Ik hou van een jongen genaamd piet maar natuurlijk is men vijand ook op hem. Men leven is soms zo'n bende, maar dan heb ik Lilly natuurlijk en heb ik muziek. Als ik zing, zijn al men problemen weg. Maar dus ik ben Olivia en ben veertien jaar. Ik zit in het tweede middelbaar.

'Olivia opstaan!' Hoor ik men moeder roepen vanonder de trap. Ik open langzaam men ogen en kijk op men klok. Zeven uur smorgens. Ik zucht. Ik hoop dat het een leuke dag word. Gisteren had piet alleen maar oog voor Wilma, ik haat het echt dan. Ik ben zo verliefd op hem ik kan het niet uitleggen. Ik sta op en kleed me om. Als ik klaar ben doe ik men haar in een staart en kijk in de spiegel. Ik bekijk me eens goed. Soms voel ik me zo lelijk en dik. Ik loop de trap af. 'Goedemorgen.' Zeg ik en ga aan de ontbijttafel zitten. 'Goedemorgen.' Zegt papa en legt zijn krant weg. 'Hier een eitje.' Zegt mama en zet een bord voor men neus neer. 'Dankje.' Zeg ik en begin te eten.

Ik loop de deur uit en pak men fiets. Ik fiets naar de brug waar Lilly altijd op me staat te wachten. 'Hey! Liv!' Roept ze als ik eraan kom. 'Hoi.' Zeg ik en we rijden samen verder. Als we op school aankomen zetten we onze fietsen in de fietsenhal en lopen de speelplaats op. 'Hey meiden!' Zegt myrthe en die naar ons toe komt. 'Hey.' Antwoorden Lilly en ik. Na een tijdje komen ook onze andere vrienden en gaat de bel. Het eerst uur hebben we Frans. Dat vak haat ik. Ik kan er niks van. We lopen het gebouw in en lopen naar de klaslokaal. Lilly en ik gaan ergens in het midden zitten. Net wanneer ik wil gaan zitten trekt Wilma men stoel weg zodat ik op de grond val. Ik sta snel op en kijk de klas rond. Myrthe en Lilly kijken bezorgd maar de rest lacht me uit zelfs piet. Tussen hem en mij word het echt nooit iets. Ik pak men stoel en ga zitten. De mevrouw komt binnen en we beginnen met de les.

'Dus olijf kan nog niet op een stoel gaan zitten!' Zegt Wilma die naar me toe komt tijdens de speeltijd. Zo noemt ze me dus altijd. Olijf. Ik walg van haar. Ze duwt me aan de kant en loopt weg met Britt achter haar aan. Britt lijkt net een hondje. 'Trek het je niet aan.' Zegt Lilly. 'Hoe kan ik het me niet aantrekken! Piet lachte me zelfs uit!' Zeg ik boos, verdrietig en loop weg. 'Maar liv!' Hoor ik men vriendinnen nog roepen. Maar ik loop gewoon verder. Na een tijdje stop ik met lopen en ga tegen een boom zitten. Men leven is één en al een bende.

Zo eerste hoofdstukje! Als het niks is zeg het en ik stop