Birkaç gün sadece telefon irtibatı haricinde görüşmedik. Arkadaşı çıktıktan sonrasında da işlerim dolayısı ile ülke dışında olduğumdan araya epey bir zaman girmişti. Nihayet ülkeye dönmüştüm. Eve gelip duşumu aldım bişeyler atıştırıp şekerleme yaptım. Sonra Ceylan'a mesaj attım. 1 saat kadar sonra sadece hoşgeldin dedi. Neyse olabilir araya epey bir zaman girdi bi soğukluk olması mümkündür diye düşünüp çokta umursamadım. Normal rutin hayatıma devam ettim 1 hafta sonra mesaj geldi Ceylandandı. Önce bakmadım ama başkalarından da mesaj gelince artık Ona da baktım.
- bu kadar mıyım Ben bu kadar değersizmiyim Senin için. Soğuk davrandım diye hemen vazgeçtin yani. Belki Sana kızdım belki bunalımdayım. vs.
Ben de Bana ihtiyaç duyuyorsan bunu söylemeliydin. Ben nereden bileyim ne durumda olduğunu? Sen Beni kaç kere aradın sordun yurt dışındayken bile hep Ben irtibat kurdum. Gelince de haber verdim. Sen hayırdır yahu?
Bunun gibi bişeyler yazdım.
Bir süre sonra "peki" diye bir mesaj geldi. Cevaplamadım. İki gün sonra bir hafta sonu akşamı kapı çaldı. Açtım ki Ceylan direkt içeri girdi ve salona geçip oturdu. Sakince karşısına geçip oturdum. Gözlerini Bana dikti sadece öyle bakıyor hiçbir şey demeden hareket dahi etmeden öylece Bana bakıyordu. Epey bir süre öylece birbirimize baktık gözlerimizi kaçırmadan.. ve derken sessizlik bozuldu.
C; Sen Beni çok kırdın.
B; ne demek Beni kırdın yahu. Ben Sana hiçbir şey yapmadım. Neyin kafasını yaşıyorsun?!
C; Ben ne durumdayım Sen biliyor musun?
B; Bende onu diyorum işte Ben yurt dışındaydım geldim geldiğimi söyledim. Nereden nasıl bilebilirim kötü olduğunu?!
C; (ağlamaklı bir sesle) kötüyüm işte kötüyüm al söyledim işte
Yanına geçip oturdum ve;
B; anlat bakayım Bana
Kanepede yan dönüp çizmeleri ayağında dizlerime uzattı ayaklarını. Biraz sıktılar dedi ve birini havaya kaldırdı. Nazikçe çekip çıkardım ki o koku yüne Beni Benden aldı. Diğerini de çıkarıp yere koydum ki doğrulup birini yerden alıp iki bacağımın arasına koydu, Bende bi refleksle iki bacağımın arasına sıkıştırmış oldum. Burnuna dokunup çizmeyi işaret ederek. Ben derdimi anlatıp bitirene kadar onu koklayacaksın itiraz etme dedi. Burnumu çizmeye sokup koklamaya başladım. O da sorunlarını anlatmaya başladı. Bir süre geçtikten sonra çizmeyi değiştirdi. Sürekli anlatıp duruyordu, arada bişey diyecek olup doğrulacağım sırada ı ığhh diyerek engel oluyordu. Bir süre daha böyle devam ettikten sonra çorabını çıkarıp verdi ve koklamaya devam ederek sadece dinliyorsun dedi. Bu durum alabildiğine tuhaftı ve artık tahammül sınırlarımı aşmaya başlamıştı. Kısa bir süre sonra çorabı alıp giydi ve diğerini verdi. Biraz daha dayandım ve çorabı ona doğru atıp. Anlattığı 4 değişik problemin çözümlerini anlattım. Şaşkınlık içinde dinledi. Sonra da gülümsedi. Çorabını daha sonrada Ona doğru dönmüş olduğumdan çizmelerini de göğsüme dayayıp giydi. Biraz bakıştıktan sonra da çıkıp gitti. Bir kaç akşam daha çat kapı geldi ve sorunları birer birer anlattığım şekilde çözdüğünü ayrıntılı bir şekilde anlatırken yine o gün giydiği bot çizme ne varsa koklattı Bana. 1 hafta kadar sadece çorap ve bot kokladım. Kendince bunları koklatıp ayaklarına dokundurtmayıp Bana ceza veriyordu. Artık yavaş yavaş sabrım tükenmeye başlamıştı. Pekte kosa sürede bu durumu sonlandırmayacağı belliydi. Belli ki ayaklarına kapanmamı ya da onlar için Ona yalvarmamı bekliyordu. Kendinden de çok emindi. Sorunlar verdiğim tavsiyeler ışığında çözüldükten sonra ki gelişlerinde film izlerken sohbet ederken vs. de bu durumu devam ettirdi. Bir gün artık koklamayıp kenara bırakınca önce farkına varmadı epey bi filmi izledi diğer çizmeyi uzatıcağı anda farketti onu da alıp kenara bırakınca kalakaldı. Bense filmi izlemeye devam ettim. Biraz Bana bakakaldıktan sonra O da filmi izledi. Film bittikten sonra da çok yorgun olduğumu ve isterse burada kalabileceğini söyleyip izin istedim. Şaşırmış biraz da hayal kırıklığına uğramış bir ifade ile Ben de gideyim zaten yarın iş var dedi. Kapıya kadar geçirdim ve uğurladım. Odama geçip duşumu aldım ve yattım ve bir süre Ceylan'ı görmemeye karar verip uyudum.
