រីករាយក្នុងការអាន...
សរសេហើយមានអារម្មណ៏លែងចង់សរសេ
ចង់យាយថាអត់ចេះសរសេរឿងស្វីតទេតែជាការលួងចិត្តអ្នកណាបានប្រឹងណាស់ទម្រាំងបានប៉ុណ្ណឹងហ៎
ភាគទី២ អនាគតប្រពន្ធសម្លាញ់
«មានរឿងអ្វី…? ហើយដៃរបស់លោកកើតអ្វី បានជាគ្មានអ្នកណាគេហៅខ្ញុំសោះចឹង មើលចុះហូឈាមមិនឈប់សោះ»សម្លេងមិញនេះជាសម្លេងរបស់លោកគ្រូពេទ្យ ស៊ូហានដែលគាត់ទើបមកពីពិត្យអ្នកជំងឺនៅបន្ទប់ជិតនិង….
«ហឹម! ក្រែងមានគ្រូពេទ្យនៅទីនេះហើយតើ?»ជេហូបចង្អុលទៅកាន់រាងតូចដែលឈញ័រដូចជាកូនសត្វនៅជ្រុងម្ខាងនោះ។
«គេមិនមែនជាពេទ្យនៅទីនេះទេ ចឹងលោកចេញក្រៅសិន ខ្ញុំសុំពិនិត្យមើលរបូលរបស់លោកខាងនេះសិន»ជេហូប និងស៊ូហ្កាងក់ក្បាលហើយក៏ដើចេញទៅដោះស្រាយការងានៅខាងក្រៅ
មួយសន្ទុះក្រោយមក គ្រូពេទ្យស៊ូហាន ក៏ដើចេញមកជាមួយនិងទឹកមុខញញឹម ធ្វើឲ ជេហូបនងសូហ្កា ប្រញាប់សួពីស្ថានភាពរបស់ ជុងហ្គុក….
កាត់ដល់មួយម៉ោងក្រោយមក ជុងហ្គុកត្រូវសម្រាកនៅមន្ទីពេទ្យមួយថ្ងៃសិនដើម្បីឲគេមានកម្លាំងដោយសាគេហីឈាមរាងច្រើនដែល…
«ជុងហ្គុក/ ហ្យុង ខ្ញុំមិនអីនោះទេ….អើ! ហ្យុង មានបានខលទៅប្រាប់អ្នកម៉ាក់ហើយឬនៅ?»
«ហឹម! នៅទេ តែចាំបាច់ខលទៅដែលមែនទេ?»ជេហូបគេធ្វើមុខឆ្ងល់ព្រោះរាល់ដងត្រូវរបួសខ្លាំងជាងនេះផងក៏គេមិនដែលគិតខលទៅប្រាប់ម្ដាយនោះដែលនេះប្អូនគេចាក់ថ្នាំច្រឡំមែនទេនិង
«បាទ ហ្យុងខលទៅអ្នកម៉ាក់ប្រាប់ថាខ្ញុំមិនអីនោះទេកុំឲគាត់បារម្ភពីខ្ញុំអី»កាលដែលជុងហ្គុកនិយាយបែបនេះដោយសាតែគេឃើញថេហ្យុងឈរជិតនោះទើបគេចង់នៅតែពីនាក់ថេហ្យុង ចំណែកជេហូបដែលិនដឹងអីនិងក៏ងក់ក្បាលផ្នក់ៗចេញទៅក្រៅបាត់ទៅ
(ជុងហ្គុក ពីនាក់បានហើយៗ ជេហូបអើយចេញឲឆ្ងាយទៅ)
«សួស្ដី! ជួយយកទឹកឲខ្ញុំបន្តិចបានទេ?»ដោយឃើញជេហូបចេញទៅបាត់ហើយ នាយក្រាសជុងហ្គុក ក៏បែបមកថេហ្យុងវិញទាំងស្នាមញញឹមទាំងដែលគេនេះមិនចេះញញឹមស្អីនោះទេតែដើម្បីអូនបងត្រូវតែញញឹម
YOU ARE READING
សុភាពបុរសរបស់អូន❤️(ផ្អាក់ផុស)
Random«លោកដឹងទេខ្ញុំស្អប់មនុស្សកុហកពុតត្បុតខ្លាំងណាស់» «បងសុំទោសដែលបងកុហកអូនគ្រប់យ៉ាង» «ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃលើកលែងឲមនុស្សមុខពីដូចជាលោកដាច់ខាត ចន ជុងហ្គុក» «បងសុំអង្វរ ស្អប់បងចុះវាយបងចុះតែកុំចាក់ចេញពីបង ជីវិតបងរស់ខ្វះអូនមិនបាននោះទេប្រពន្ធបង ចន ថេហ្យុង» ស្នេហារវា...
