"YERİNİ BULDUK!"
"GERÇEKTEN Mİ!"
"GERÇEK Mİ!"
"EVET."
Hemen oturduğumuz yerden kalktık ve tekrar arabaya bindik konum uzun zamandır kapalı olan bir depoydu.
Ve tuhaf olan,Dazai kaybolduğunda o depoda kapatılmıştı.
Dazai kaybolalı 6 ay oldu...
Konuma vardığımızda şiddet kullanarak bodrumu açtık.
Kanlar içinde birisi yatıyordu yoksa...
"D-D-DAZAİ!"
Koşarak yanına gittim karnından bıçaklanmıştı ve olay yeni gibiydi.
"DAZAİ!YALVARIRIM İYİYİM DE!"
"So...ra."
"EFENDİM."
"Daha önce sormuştun ya...Ölümü hiç düşündün mü?Şuan ölüyorum işte."
"SENİ KURTARACAĞIZ ÖYLE KONUŞMA LÜTFEN DAZAİ!"
"Birde...*Öhöm sana aşık olduğum biri var demiştim ya,o sensin Sora..."
"BENDE SANA AŞIĞIM BU YÜZDEN YALVARIRIM ÖLME!"
"Özür dilerim Sora..."
Dazai bir anda buz gibi oldu ve gözlerini tamamen kapattı.
"Hayır..."
Cebimde her ihtimale karşı bıçak taşıyordum.
"SORA YAPMA!"
Acı çekmiyorum,Dazai kucağımda ve beraber gidiyoruz aman ne güzel değil mi...
Bizimkiler arkadan "SORA!" "DAZAİ!" Diye bağırıyordu Chuuya ve Akutagawa ise kenarda şok içinde bize bakıyorlardı.
Her yer bulanıklaştı...
Yanına geliyorum ve çok yakınım sevdiğim...
