Broken From Inside ft. One direction

Trouble

Ik zit voor het eerst in 4 dagen in de buitenlucht. Ik zit op het park bankje te kijken naar de lachende en spelende kinderen. Tot ik het stel naast ons ontdek ze slikken elkaar bijna in. Mijn glimlach word als maar kleiner en ik word steeds verdrietiger. April merkt het want ze slaat een arm om me heen en schenkt me een glimlach. 'Meld je nou of ga met hem praten, hij mist je en jij hem. Ookal zeg je van niet.' Ik knik en haal mijn schouders op. 'Maar straks gaat hij weer vreemd!' Zeg ik. 'Hij was dronken.' Verdedigt ze hem. Ik zeg niks meer terug en kijk voor me uit. Op dit moment verlang ik echt naar een strop om mijn keel.

Ik zit op bed en lak mijn nagels raad eens welke kleur. WoW goed geraden Zwart. Het is gewoon de zelfde kleur als mijn ziel.

'Sim, je moet snel naar beneden komen!' Zegt April als ze in de deur opening staat. 'Hoezo?' Vraag ik. 'Harry staat voor de deur.' Zegt ze. Fuck hoe heette ik ookal weer het begint met een À. Alex!
Ik strompel de trap af en kijk hem boos aan

'Als je het over stakkers hebt.' Zeg ik
'Simone please praat met me!' Zegt hij
'Ik ben nog steeds Alex.' Zeg ik en haal mijn schouders op
'Je liegt ik zie het!' Zegt hij en grijnst
'Nope.' Zeg ik bitchy
'Kijk me dan aan!' Zegt hij en pakt mijn pols.
Ik geef een gilletje en hij kijkt me bezorgd aan, hij pakt mijn mouw en stroopt hem op. 'Simone ik weet dat jij het bent!' Zegt hij. 'Er zijn meer mensen die depressief zijn!' Zeg ik en trek mijn mouw naar beneden. Hij is even stil en Dan opent hij zijn mond weer. 'Verschuil je nou niet jij bent Simone.' Zegt hij. En dan komt April aan lopen. 'Gaat het goed Simone?' Vraagt ze. 'Doei Harry!' Zeg ik en gooi de deur dicht. 'Waarom moest je mijn naam nou zeggen?' Zeg ik en loop naar mijn kamer.