"Hayatım, ben geldim!"
Babamın neşeli sesini duyunca hemen ona atladım, hafif kıkırdadı
"Ah, Lavinya tatlım, okuldan gelmişsin"
O sırada küçük Maia'nın ağlayışını duydum,
Babam bana bakınca gülümsedi
"Kardeşin yine mi uyutmadı yoksa?"
Evet dercesine hızlıca kafamı salladım
"Çok fazla ağlıyor, neden onu dışarıya bırakmıyoruz!"
Babamın gözleri büyüdü
"Daha iki gün önce kardeşin olacak diye çok mutluydun!"
Dudağımı büktüm
"Hâlâ mutluyum! Ama çok fazla ağlıyor, her yer su oluyor,bence ağladığı zamanlar onu çamaşır ipine asalım ki göz yaşları kurusun!"
Maia'nın sesi kesilince annem küçük kardeşim ile içeri girdi,
"Dışarıda oturmaya ne dersiniz, hem Maia biraz temiz hava alır"
Babam kafasını salladı ve koskoca yaylaya açılan bahçemize geçtik,
Babam çiçekleri çok severdi o yüzden şehir dışında bir yerde oturuyorduk, okula gitmek için çok erken kalkmak zorunda kalıyordum
Ve bundan nefret ediyorum!
Bu yüzden anneme hep söylenirdim arada sırada okulda uyuya kalmışlığım olurdu,
Öğretmenimiz o zamanlar bana çok kızar!
Neyse, ben ne diyordum ki?
Hah! Doğru, bu yayla bizim değil, bir başkasında değil!
Ama ben kimse olmadığı için burayı bizim sayıyorum
Sonuçta ilk gelen kapar!
"Oizys, nereye gidiyorsun yine?"
Babam güldü ve yaylaya doğru giderken anneme cevap verdi
"Görürsün! Pardon, görürsünüz!"
Kıkırdadım,
"Anne ben de babamla gidebilir miyim?"
Annem bana baktı, ama ben ona sorana kadar babam gitmişti bile,
"Eh, babana yetişemedin, bekle gelir birazdan"
"Tamam!
«★»
"Geldim!"
Babam geldiğinde elinde bir sürü kırmızı garip şekilli çiçekler ve başka türden bir sürü çiçek vardı,
ona doğru koştuğumda kollarını iki yana açtı ve sarıldı,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUKLA: KANLI GÖKYÜZÜ
FantasyYağmur damlaları birer birer yüzüme düşerken nefes nefese kalmıştım, daha fazla kaçamazdım. Daha fazla direnemezdim, "Kaçacak yerin kalmadı!" ne sinirli bir ses ama değil mi? Ama, neden? Buraya geleli daha doğru düzgün bir ay bile olmamıştı, Bu mu...
