Mavi saçlı erkek pencere koltuğuna uzanmış, güneş ışığı gözlerine zar zor ulaşırken altındaki bulut okyanusuna bakıyordu.
Nefes alırken kısa bir anlığına gözlerini kapattı, erkek arkadaşıyla olan anılarını hatırlarlarken uçağın kokusunu içine çekti, çilli çocuğun bal kokusunu ve uzun boylu olanı kollarında tuttuğunda hissettiği tatlı sıcaklığı büyük ölçüde özledi.
Evi olduğunu sandığı yerden uzaklaştırılan çocuğu özlemek çok tatlıydı, acıttı.
Hyunjin içini çekti, gözlerini tekrar açtı, artık erkek arkadaş olmadıklarının o kadar acı verici bir şekilde farkındaydı ki, Felix Avustralya'ya gitmeden önce bir gece ayrılmalarını istemişti. O gece, Felix'in gecenin köründe gözyaşları içinde, tek bir kişiye bile haber vermeden havaalanına gittiği gece hâlâ aklından çıkmıyordu.
Felix'in menajerinin ertesi gün istifa ettiğini, kimlik kartını masaya koyduğunu ve binayı terk etmeden önce çocuklara hüzünlü bir veda ettiğini, Felix'in gruptan ayrıldığı haberini görmek üyeler için ne büyük bir şok olmuştu.
Ama işte buradaydı, eski erkek arkadaşının yanına onunla tanışmak için geri dönüyordu.
Onu hâlâ seviyordu .
Açılıyordu.
Ama yine de yaptı.
________________________
Sidney Havaalanına doğru sessiz bir yolculuğun ardından çocuklara çılgın hayranlardan kaçınarak en yakın otele kadar eşlik edildi.
Hyunjin mutlu muydu? Hâlâ sevdiği eski sevgilisiyle buluşmanın heyecanı vardı? Ve belki de sevgilisinden ayrılmanın hüznü mü? gerçekten anlamakta güçlük çekiyordu, idrak edemediği duyguların karışımıydı.
Grup, Felix'in dairesine gitmeyi planladı; adresi birkaç ay önce annesi tarafından gönderilmişti.
Üyeler Hyunjin'den daha iyi değildi; ya küçük gülümsemeler yapıyorlardı ya da sadece odalarında oturuyorlardı; herkesi kesinlikle görmezden geliyorlardı.
Felix, bunu düzeltmen lazım.
Bizi düzelmen.
Hyunjin ve diğer üyeler aynı günün ilerleyen saatlerinde Felix'in evine gitmeye karar verdiler ve hiç vakit kaybetmeden eski üye arkadaşlarını kontrol ettiler.
Çilli çocuğun kapısına vardıklarında mavi saçlı adam adeta ayakkabılarından fırlayacakmış gibi heyecanla kapı zilini çaldı.
Ta ki yaklaşık 15 dakika boyunca çocuktan cevap alamayıncaya kadar.
Heyecan gelir gelmez söndü ve herkes Chan'e baktı.
"Bu doğru adres mi?" Önce Minho sordu, kafa karıştırıcı bir şekilde telefonunu dinleyen lidere bakarak.
"Evet. Kesinlikle doğru." Bir kez daha menajerlerini aramaya çalışırken iç çeken Chan cevap verdi.
Birkaç dakika sonra Chan telefonunu çantasına koydu ve onlara asansöre geri dönmelerini işaret etti.
"Müdür-nim ebeveynlerinin evine gitmemizi söyledi. Felix dışarıda olabilir..." Gamzeli erkek bıkkın bir şekilde dilini şaklatarak mantık yürütmeye çalıştı.
"Ama ona açıkça onu ziyarete geleceğimizi mi söyledim?" Hyunjin yanıt olarak sordu.
"Bugün ya da bugün akşam geleceğimizi bilmiyor olabilir. Ona ziyarete geleceğimizi söylemiştin, evet ama tam saatini söylemedin."
