14.BÖLÜM

250 12 0
                                    

Hemen tuvalete çıktım aynaya baktım mahvolmuştum makyajım almıştı önce akan makyajımı daha sonra da kalbimdeki gereksiz insanları sildim
Derse girecek kadar güçlü hissetmiyordum kendimi sınıfa gidip çantamı ve montumu alıp eve döndüm evde kimse yoktu
Üzerimde garip bir ağırlık vardı evin yakınında olan çiçeklerin olduğu güzel bir park vardı bu park her zaman sessizdi ara sıra birkaç kişi kitap okumaya gelir bazıları da dinlenmeye

Oturdum içimden hala ağlamak geliyordu tutamadım da zaten göz yaşlarımı ben ağlarken arkamdan biraz yorgun ve ince bir ses "Değmez " dedi biraz kuşkuyla döndüm arkamı yaşlı ve daha önce hiç görmediğim bir kadın dı

"Sen de bir öküz için ağlamıyormusun" dedi

"Anlamadım " dedim

" Anlamayacak ne var kızım o güzel gözlerinin mor olmasının sebebi bir erkek değil mi " dedi

Şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemiyordum hafif gülümseyip başımı salladım

"Ben de çok ağladım zamanın da yine olsa yine ağlarım aşk en kutsal ve en güzel his o histen hiç bir zaman vazgeçme kızım üniversite yıllarında bir adama aşık oldum hayatım boyunca onu takip ettim onun için Hataydan Ankaraya kadar geldim evini buldum karşısına taşındım birkaç yıl sonra düğününü uzaktan izledim o karısıyla el ele tutuşup gezdi bense arkaların dan yürüdüm vazgeçmedim evlendiklerinden yirmi yıl sonra karısı öldü yalnız kaldı ondan hala vazgeçmedim "dedi ve yavaş hareketlerle elini cebine attı eski bir saat çıkardı ve gülümsedi gelir bir kaç dakika sonra dedi

Ben de gülümsedim
"Beni böyle görmesin gelince her zaman şu banka oturur ben de şuna diyerek ağacın arkasinda kalmış bankı gösterdi "

" Neden yıllardır gidip konuşmadınız"
dedim

"Öleceğim yavrum öleceğim dedi şimdi söylesem beni sevse evlense ben öleceğim ona bu acıyı yaşatmak çok acımasız olur dedi yıllar önce söyleseydim o sevdiği kadınla evlenemezdi belki neyse ben artık bankıma gideyim gelir şimdi benimki "dedi ve yavaşca kalktı

teşekkür ettim ve onu o banka kadar götürdüm
Gülümsedi ve saatini çıkardı yine aynı şeyleri söylüyordu " Öleceğim"
elini cebine attı ve saati bana uzattı teşekkür edip elini yavaşca ittirdim

"Beni bu saatle gömemezler dedi ve saati avucuma koydu hadi sen de evine git artık geç oldu " dedi

Saat için teşekkür ettim ve eve doğru giderken arkama döndüğümde her geldiğinde şu banka oturur dediği banka doğru gidiyordu ve o banka oturdu bir kaç dakika boşluğa hayran hayran baktıktan sonra o banka uzandı

Tüylerim ürperdi neydi bu şimdi

Çok değiştim benHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin