Zorba Aşkı | HyunLix~

5

Hyunjin beni bırakıp gittikten sonra haraket edememiştim yarım saat sonra içeri biri girmişti. Kim olduğu hakkında bi fikrim yoktu. Ayrıca kim olduğunu da bilmek istemiyordum.
-Yong... İyi misin?...
Gözlerim kapalıydı ve açamıyordum.
-Kimsin?
-Changbin
-Daha önce duymuştum.
-İyi misin?
-Neden merak ediyorsun?
- İyi misin?
-Sırtım yanıyor. Onun dışında evet.
-Bakabilir miyim?
-Hm hm.
Yavaşça arkamı döndüm ve Changbin'de sırtımı açtı. Tepki vermedi, veremedi.
-Kalk revire gidelim.
-Hayır.
- Ama gitmemiz lazım.
-Gitmicem.
-Bi isteğin var mı?
-Evet, beni burada ve bu şekilde gördüğünü kimseye söyleme olur mu?
-Söz kimseye söylemeyeceğim.
Gülümsemeye çalıştım ve Changbin'e gidebileceğini söyledim. O da gitti. Gittiği an ayaklanıp üzerimi giyindim ve okuldan dışarı çıktım. Okulun bitmesine 30 dk kalmıştı ama madem raporluyum çıkayım demiştim. Ama bu sefer eve değil, bi dağın tepesine gelmiştim. Dağ çok yüksekti. Bu benim için bi avantajdı. Önce çantamdan bi kalem ve bi kağıt çıkarıp yazmaya başladım.

"Bazı hikâyeler sondan başlarmış, benimki de öyle bir hikâye işte. Öyle miskindin ki yaşamayı bile beceremedin, dediğini duyar gibiyim şimdi. Haklısın, ben bana bahsedilen hayatı sonuna kadar yaşamayı göze alamayacak kadar tembelmişim, son sayfasına kadar okunmak istenmeyen kitaplar gibi yavan ve renksizdi ömrüm, kimseye daha fazla gölge olayım istemedim.

Üç gün boyunca dışarda yanan kızıl toprağa bakıp yapacaklarımı düşündüm, sonra seni, beni, nasıl bu hale geldiğimizi, daha doğrusu senin deyiminle benim her şeyi nasıl berbat ettiğimi."
(ALINTIDIR)
Ayakkabılarımı çıkardım, mektubu içine koydum. Uçurumun sonuna 1 adım yaklaştım, 2 oldu, 3'e çıktı,4,5,6...15
-iki adım daha atarsam öleceğim... 15,25...
-YONGBOK!
Arkamı döndüğümde Hyunjin bana doğru koşuyordu.
-Bİ ADIM DAHA ATARSAN KENDİMİ ATARIM!
-YONG YALVARIRIM DUR!
-15,50, diye bağırdım.
-DUR YAPMA! BAK DURDUM SENDE DUR!
-15,60, bunu sakince söylemiştim.
-Yong bunu kendine yapma...
-15,70
-Benim için dur.
-16! HAZIR MISIN NEFRET ETTİĞİN BİRİNİN ÖLÜMÜNÜ GÖRMEYE, sırıttım.
-SENDEN NEFRET ERMİYORUM FELİX, YAPMA!
- Ah, hadi ama. Beni gerçekten önemsemiyorsun bile. Şimdi mi kıymetim var?
-Lee benim için her zaman kıymetin vardı...
- O yüzden mi böyle davranıyorsun?
-Pişmanım Yong...
-Şimdi mi pişman oldun?
-Evet
-16,10
-Yong, sana yaklaşacağım ve haraket etmeyeceksin. Söz mü?
-16.25
-Yong burnun kanıyor.
-Evet, hissediyorum.
Hyunjin gerçekten pişman gibi görünüyordu ama benim için artık bi önemi yoktu.
-YONG BEN SENDEN HOŞLANIYORUM!