♢○○𝘔𝘶𝘻𝘢𝘯×𝘙𝘦𝘢𝘥𝘦𝘳○○♢

BÖLÜM 3

"Ne kadar ilginç..." diye fısıldadı, diz çöküp kadının gevşek bir tutam saçını kulağının arkasına sıkıştırırken.

Eli tenini sıyırdığında kadının ürperdiğini hissetti, Muzan ise vücudu dokunuşuna tepki verirken sırıttı.

Ayağa kalktı ve onun özelliklerine hayran olmak için bir adım geri çekildi. Onun neye benzediğini asla unutmamak için her ayrıntıyı ezberlemişti. Nefes aldıkça büyüleyici kokusu burnuna doldu. Odasındaki kokusu o kadar güçlüydü ki kendini kontrol etmek için derin nefes alması gerekiyordu.

Gözleri pencereye doğru baktı ve gökten inmeye başlayan ayı gördü. Y/N'ye son bir kez bakıp sessizce uzaklaşırken içini çekti. Odasını incelerken duyduğu son şey onun nefes alış verişleriydi. Orada birinin olduğunu kanıtlayan tek kanıt açık penceresiydi.

Kapının önünde dururken, birkaç metre ötede bazı dalların çatırdadığını duyunca durakladı. Erik kırmızısı gözleri gürültünün olduğu yöne doğru fırladı ve bölgeyi olası tehditlere karşı sakince inceledi.

Muzan kendini, gözleri onunla buluştuğu anda korkuyla sinen dişi bir iblisin karşısında buldu. Boynunu tuttu ve onu havaya kaldırdı, önündeki şeytanı incelerken başını eğdi.

"-L-Lordum..."

Dişi iblisin boynunu sıkmaya başlayan Muzan'ın tutuşu daha da sıkılaştı, ona doğru düzgün nefes almasına fırsat vermedi. İblisin ne için burada olduğunu anlayınca bakışları sertleşti. Birkaç saniye sonra tutuşunu bıraktı ve sert bir şekilde yere inerken bıraktı.

"İçerideki genç kadın kesinlikle yasaktır." Elini kaldırıp tekrar eve baktı. "Öldürüldüğünü öğrenirsem seni bulur ve kendim öldürürüm."

Muzan, korkuyla sinmeye devam eden iblise son kez bakmadan uzaklaşmaya başladı. " Temizmiyiz?"

"E-evet, ç-çok açık. B-L-Lordum!"

Ve böylece iz bırakmadan ortadan kayboldu.

"Sana söylüyorum Oniichan, dün gece biri odama girmişti! Hatta sesini bile duydum ve sen penceremin açık olduğunu gördün." Y/N dün gece yaşanan olayların gerçek olduğunu kanıtlamaya çalışırken şunları söyledi: "Neden yalan söyleyeyim ki? Bu birisinin odama girmesiyle ilgili"

"Sana inanmadığımdan değil, aynı zamanda bunun senin hayal gücün olduğu gerçeğini de göz önünde bulunduruyorum." Y/N, kağıdına yazmaya devam ederken şu cevabı verdi: "İyi bir uyku uyuyamıyorsun."

"Ben-ben yaptım!" Neredeyse bir yıldır yeterince uyuyamadığı için yalan söyledi ve söyledikleri doğruymuş gibi yutkundu. Uykudan mahrumdu ve gündüz yerine daima geceleri aktifti. "Abi, sonra şehre gideceğiz değil mi? Anne babamızın mezarlarını ziyaret edebilmemiz çok iyi oldu."

"Evet öyleyiz. Uyku programımı seninkine uyacak şekilde sürekli değiştiriyorum. Kendini hazırlamanı öneririm, bu öğleden sonraya kadar uyanıktın." Y/N az önce yazdığı listenin içeriğini kontrol ederken ayağa kalktı." Şehre yeni bir gezi yapmamız gerekene kadar bu bize birkaç gün yeter."

"Şehre mi gidiyoruz?!" Y/N heyecanla ayağa kalktı. "Hadi gidelim! Şehre gelmeyeli uzun zaman oldu."

"Sadece birkaç gün oldu, dışarı çıkma konusunda neden bu kadar heyecanlandığını anlamıyorum." İçini çekip başını kaşıdı.

Onun cevabı üzerine somurttu. "Beni sürekli evin içinde tutuyorsun. Bir de neden gizlice dışarı çıktığımı merak ediyorsun?"

"Hazırsanız, şimdilik bu konuşmaya daha sonra devam edeceğiz, ki öyle olduğunuzu varsayıyorum. Şimdi gidelim, çünkü hava kararmak üzere." Y/N kapıya doğru yürüdü ve onun yanında durmasını bekledi.

Gülümseyerek kabul ettiğinde elini uzattı, binalar görünene kadar dakikalarca yürüdüler.
Güneşin gökten inmesi en büyüğünü endişelendiriyordu. Özellikle şehirdeki insanların söylentilere inanmadığını bildiği için bir iblisin ortaya çıkmasından endişeliydi.

Elini sıkıca tuttu ve şehre doğru yürümeye başladı. Y/N, kardeşinin elini sıkı bir şekilde tuttuğunu fark etti.

Ellerinin acıdan zonklamaya başlamasından duyduğu rahatsızlığı gizledi. Daha fazla dayanamayınca elini geri çekti.

Gücünün miktarının farkında değildi, elini geri çekerdi. Ve sert bir göze çarptım.

Gözleri şaşkınlıkla hafifçe genişleyen kırmızı kürelerle karşılaştı. Dudakları şaşkınlıkla aralandığında bir adım geri gitti.

Onda Tehlikeli bir şey vardı...