Skyfall/Fyolai

<1>

Ben kötülüğün kendisiyim

Kötü olan her şeyin efendisi

Aşık olmak ve ben? Bunu kim derse desin canına susamış olmalı.

~

"Fyodooor"

Odaya osamu girdiğinde ona küçük bir gülümseme sunmuştum. Dünyadan daha yeni gelmiş gibi görünüyordu ve halinden oldukça da mutluydu.

"Neden bu kadar mutlusun osamu?"

Koltukta oturmuş, kızıl güneşi izlerken fısıldamıştım.

"Güzel bir kadının yatağından geliyorum da ondan." dedi zevkle.

Birden menekşe gözlerim kızıl güneşle birleşip osamuya doğru dönmüştü. Gerçekten buna asla son vermeyecek..

"Sen şeytansın osamu, zeus mu sanıyorsun kendini?" Sırıtmamla beraber yüzünü astı.

"Hadi ama öyle deme senin beyazlı ne oldu?"

Birden konusu açıldığında duraksadım. Bunun konusunu açmaması gerektiğini daha kaç kez ona demeliyim bilmiyorum.

"Kes sesini."

Ancak hala zevk içinde gülümseyip yüzünü bana yaklaştırıyordu. Her zaman bu sinir bozucu hareketlerini alıp ateşimde yakmak istemişimdir.

"Konusunu açma"

"Birileri sinirleniyoor~"

Olacakları bildiği için yanımdan kalkmış karanlık odada dolaşmaya başlamıştı.

Biz şeytanlar karanlığı severiz.

Karanlık insanları, karanlık işleri, karanlık düşünceleri...

Eskiden karanlığın ta kendisiyken neden şimdi içimde küçük bir ışık yaşamak için etrafımda dolaşıyor?

Evet ilk bölüm kısa olsun dedim
Kafanızda biraz şekillenmesi için
Umarım kurgumuz güzel bir şekilde ilerler
Lütfen okuyup puanlamayı unutmayın sizi seviyorumm