<5>

81 15 2
                                    

Gözlerimi açtığımda nerdeyim bilmiyordum.

Ağaçların dev gibi olduğu, havasının temiz ve rüzgarın çok da sert olmadığı bir yer.

Sahi...

Bu kadar büyük ağaçları hiç görmemiştim. Neredeyse bulutlara uzanıyorlar...

Kalkmaya çalıştığımda ise göğsümde hissettiğim ağrıyla birlikte geri çekildim.

Vuruldum mu?

Kahretsin... Burası şeytan ormanı değil...

Etrafima baktığımda köşede oturup bir şeylerle uğraşan birini fark etmiştim.

Kaçırıldım mı?

"Hey"

Kafasını aniden çevirmesiyle birlikte kaşlarımı çattım. Bu yüz... Mümkün mü?

"Uyanmışsın" demişti gülümseyerek.

Yanıma gelip kafamı yavaşça kaldırmama yardımcı oldu. Belkide başımı vurduğumda derin bir uykuya dalmışımdır...?

Karşımda bir melek vardı ama benim nefret edip sevmediğim türden bir melek değil.

Beyaz kocaman kanatları, uzun beyaz saçları, tacı ve güzel gözleri...

Bu oydu.

Beni nasıl buldu Ve ben bu ormanda ne arıyorum. Aklımda bir sürü soru işareti varken sanki bunu fark etmiş gibi bakışlar atıyordu bana.

"Zehirlenmişsin."

Duyduğumda kaşlarım hafif bir şekilde çatıldı. Lakin... Şu an daha önemli bir işim vardı.

Karşımdaki kişi nikolai gogol.

"Nereden biliyorsun?"

Bilmemezlikten gelmeliyim.

O bir melek sonuçta değil mi? Belkide bir çıkarı vardır. Ever kesinlikle var değil mi? Herkesin çıkarı vardır.

"Nefesinin kesilip kesilmediğini görmek için ağzını açtığımda etrafı mordu. Bu bir zehir belirtisi, merak etme temizledim."

Neden bana iyi davranıyor...

"Kim olduğumu bildiğini biliyorum."

Kafasını narin bir şekilde salladı ve yeniden gülümsedi.

"İster şeytan ol ister bir elf fark etmez."

Fark etmez? Kesinlikle ederdi. Melekler şeytanlardan haz etmez.

"Hayatımı kurtardın karşılığı var değil mi melek?"

Ona zarar vermek istesem de kendimle çelişmekten başka bir şey yapamam. Bundan kesinlikle nefret ediyorum.

Onun gibi olmak isterdim.

"Sadece bir şey istiyorum." Dedi soğuk ve solgun ellerimi kendi güzel elleriyle kavrarken.

Birkaç saniye farklı renkte olduğunu fark ettiğim parlak gözlerine bakarken bulmuştum kendimi. Vücudum her zamankinden daha soğuk ama şu an ne bir gerginlik ne bir bunalma hissediyorum. Hepsi uçup gitmiş, sanki rahata ermiş gibiydim. Beni rahatlatan o muydu..? Bu olmamalı.

"Özgürlüğü bulmama yardım eder misin?"

Duyduğum şeyle yeniden duraksadım.

Bir melek
Neden özgürlüğü arasın ki?

Skyfall/FyolaiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin