Skyfall/Fyolai

<3>

Yanağıma yayılan acıyla beraber öylece kaldım... ne yapabilirim?

Bağırma sesleri
Azarlanma
Sinir
Kırılma

Herkes şeytan
Ben dahil

~

"Sen şeytansın"

Ben şeytanım

"Bunu biliyorsun."

Biliyorum

Karşımdaki kadının bir cam gibi hassas ama aynı zamanda delici mor gözlerinin üzerimde gezdiğini hissediyorum.

Ondan durmasını istemiyorum tamamen benim hatam.
İçimdeki ışığı gördü peki nasıl mı?

Bilmiyorum.

Hayatım boyunca düşünmek istemediğim sadece bir konu vardı ve onu tam şu anda düşünüyorum.
Bir melek olsaydım acaba ne olurdu? Elimde istediğim her şey var. Güç, statü, değer..

Ama bunların hepsi sahte değil mi? Kendimi bu oyuna ne kadar kaptırdım?

"Seni en güçlü şeytan olarak yetiştirdim değil mi?"

Uzun siyah saçlarını tenimde hissediyorum. Beni bir ateş misali yakarken ince beyaz elleri saçlarımı kavrıyor.

"Bir meleğe mi aşık oldun oğlum?"

Ben kendime yalan söyleyen biriyim. Ne kadar güçlü olsam bile aciz bir varlığım değil mi? Hayatım boyunca en güçlü olarak yetiştirilmeme rağmen.

"Fyodor."

Ona cevap vermek istemiyorum.

"Köyün birisini tamamen yok edip ordaki çocuğu buraya getirmene bile izin verdim."

İstemiyorsa neden izin verdi? Ben bunu yapmak zorundaydım. İzin vermeseydi her şey farklı olacaktı.

"Şeytan bile olmayan birisini yanında dolaştırıyorsun."

Ama o bunu bilmiyor

"Osamuya ne zaman söylemeyi düşünüyorsun?"

"Hiçbir zaman"

Saçlarımdaki baskı artınca onları bıraktığını anlamıştım. Kulağıma yaklaşıp sessizce fısıldadı.

"Sen gerçek bir şeytansın değil mi? Bu yüzden ona acı çektireceksin."

Beni kolları arasına aldığımda hiçbir şey yapamadım.

"Bu yüzden sakın o meleğe aşık olayım deme"

Yanağıma ufak bir buse kondurduktan sonra siyah ve uzun kıyafetlerinin arasına aldığını hatırlıyorum.

"Sana güveniyorum."