Night Time
"ඇත්තටම අපිට තව අවස්ථාවක් නැද්ද?"
ඇගේ මුහුණ දුකින් පිරී තිබුනු නිසා මගේ හදවතට වේදනාවක් දැනුනා.
"ඇත්තටම මේකද අවසානෙ?"
ඇය මගේ උරහිස් වලින් අල්ලාගෙන සිටියත් මම ඇයට තවමත් පිළිතුරක් දුන්නේ නැහැ.
"ඇත්තටම මේකද අපේ සම්බන්දෙ අවසානෙ?" ඇගේ කටහඬ බිදී ගිහින් තිබුනා.
මගේ හදවත රිදුම් දුන්නා. මට එයාගෙ ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්න බැරි නිසා මම කතා කිරීමෙන් වැලකී සිටියා. කතා කළොත් මගේ වේදනාව තවත් වැඩි වෙයි කියලා හිතෙන නිසා වේදනාව දරාගෙන ඇය දෙස දැඩි ලෙස බලා සිනාසී, සෙමින් හිස වැනුවා.
ඇය අඩන බව දැනුන විට මම ඇය දෙස නොබලා වෙනතකට හැරුණේ තව දුරටත් මට ඇයට මුහුණ දීමට නොහැකි නිසා.
(ඔයා අඬන්නෑ. ඔයා අඬන්නෑ...බී ස්ට්‍රෝන්ග්.. )
මම ඒ වචන ටික හිතින් ආයෙත් කිව්වෙ මගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කරමින්.
ඇය මුහුණ වසාගෙන හඬන්නට වුනා.
( ශිට්!! ඒකි මෙහෙම අඩනවා දැක්කම මට රිදෙනවා. )
මටත් නොදැනිම මගේ ඇහෙනුත් කදුලක් වැටුණා.
මම මගේ කඳුළු පිස දැමුවා.
( මම අඬන්න හොඳ නැ...කොහොමටත්ම...)
"ඇයි?"
කෙල්ල අඩන ගමන් ඇහුවා.
එයා මගේ උරහිස් තව තවත් තදින් අල්ලා ගෙන සෙමින් හිස ඔසවා බැලුවා. ඇගේ මුහුණ ඉතා දුක්බර එකක් වගේම දෑස්වල කඳුළු දකිද්දී මට රිදුණා.
මම ඇයට පිළිතුරු දෙන්නේ කෙසේදැයි දැන සිටියේ නැහැ. මගේ මුව ගොළුවී ඇති බවක් දැනුනා. මම කළේ මද සිනහවක් ඇයට පෙන්වපු එක විතරයි. මම ඇගේ කඳුළු පිසදමා සන්සුන්ව ඇයව වැලද ගත්තා.
"ඩෝන්ට් ක්‍රයි ෂ්හ්..." මම ඇගේ කම්මුල් පිරිමැද්දා.
"සමහර විට වෙනත් ආත්මෙකදී අපිට එකතු වෙන්න පුළුවන් වේවි...."
මගේ කටහඬ බිදී ගිහින් තිබුනා.
( ඔහ්....මම ඇත්තටම ඒක එයාට කිව්වද? එහෙම නැත්තම් ඇත්තටම මට එයාව ආයෙමත් ඕන වෙලාද? )
YOU ARE READING
අහිමි ✅
Short Story"ඇත්තටම මේක අපේ කතාවේ අන්තිම පිටුව නම් මට ඔයත් එක්ක අන්තිම පාරට ඩාන්ස් කරන්න පුලුවන්ද?" මම ඇගේ අතට අත දී හිස වැනුවා. "...ඔයා කිව්ව හරි.., ලබන ආත්මෙදි..අපි මුණගැහෙනවා.. "සෝ ඩොන්ට් ක්‍රයි බේබී... මොකද මම ඔයාව කොහොම හරි ඒ ආත්මෙදි හොයාගන්නවා." Started;...
